අබ යහළුවෝ 7 - Aba Yahaluwo 7
හවස ගෙදර ආව විගසම ඉක්මනට කෑම ගෙන අවසන් කල අපි තිදෙනා කුමාර එයාර් පෝර්ට් එක්ක යාමට සැරසුණා. කෑම මේසයේදී ශලිනි වැඩි කතාවක් නොවුණු අතර ඇගේ ඇවිදීමේ යම් අසාමාන්යයක් මා දුටුවා.
ඉක්මනටම කාර් ඒකට ගොඩවූ අපි ගමන් ආරම්බ කළා. වෙනදා ඉස්සරහම ඉල්ලන ශලිනි අද පසු පසට ගොස් ඉඩ ගත්තා. කුමාර කින්ඩි හිනාවකින් ශලිනි දෙස බැලුවා.
“මොකෝ බන් හිනා වෙන්නෙ”
“නෑ නිකන්” කුමාර හිනවෙමින්ම පිළිතුරු දුන්නත් ශලිනි ඔහුට ඔරවනු මන් පසු පස කන්නාඩියෙන් දුටුවා.
“ඔතන පොඩ්ඩක් නවත්තපන්”
“ඇයි ඒ” කාර් එක නැවැත්තු විගසම කුමාර දුවගොස් පසු පසින් වාඩි වුණේ. මාව අපහසුතාවට පත් කරමින්.
“මොකද යකෝ වෙලා තියෙන්නේ”
“හරි හරි උබ ඔහොම එළවන් පලයන් කෝ. යන්න කලින් තව පාරක් මේ රන් කදට කියල කරගන්න ආසයි බන්”
“යකෝ ඔය මගේ ගෑණි උබට ඕන ඕන වෙලාවට පාව්ච්චි කරන්න ඒකි සෙල්ලම් බඩුවක් නෙවෙයි”
“හරි හරි බන්. අන්තිම වතාව නේ”
“අන්තිම තමයි, ශලිනි ඔයා අමාරුවෙන් නේ ඉන්නෙ. මු මොනවා කරලද මන් දන්නේ නෑ”
“ශලිනි ඔය අමාරුවෙන්ද ඉන්නෙ පැටියෝ” කුමාර හිනාවෙමින් ඇසුවා.
“නෑලු නෑලු” කුමාරම උත්තර දුන්නා. මන් ශලිනි දෙස බැලුවත් ඇය කුමාර දෙසත් මගේ දෙසත් කිසිවක් කර කිය ගත නොහැකිව බලන්න වුනා.
“ඇතුලෙ බෑ මන් කරලා යවන්නම්” ශලිනිගේ එම පිළිතුර මගේ සැනසිල්ලට හේතු වුනා.
වහාම ක්‍රියාත්මක වූ කුමාර තම කලිසම පහත් කලේ විනාඩියක් වත් අපතේ නොයවායි. විටෙන් විට පසු පස කන්නාඩියෙන් පසු පස බැලු මට පෙනුණේ කුමාරගේ යොදා ලිංගය මගේ බිරියගේ මුව අරක් ගෙන සිටින අයුරුයි. පසු පස අසුනේ හොදින් හාන්සි වූ කුමාරගේ ලිංගය ශලිනි නොනවත්වා උරමින් එය හොදින් කෙල වලින් පොගවමින් සිටියා. කුමාරත් ඇය තව තවත් දිරිමත් කරන්න වුනා. නොනවත්වාම ශලිනිගේ කටත් අත් දෙකත් මාරුවෙන් මාරුවට ක්‍රියාත්මක වුනේ පළපුරුදුකාරියකගේ මෙනි. බිම දන ගැසූ ශලිනි කුමාරගේ කකුල් දෙක අස්සෙන් ගොස් ඔහුගේ ඇට වල්ල කටේ දා ගන්න වෙර දැරුවේ පොඩි දරුවෙකු ලොසින්ජර වලට පෙරේත වන්නාක් ලෙසයි.
“මන් නැති කාලෙට උබ මෙයාට ලොලිපොප් ගෙනත් දීල තියපන්” කුමාර හිකි හිකි ගාන්න වුනා.
රවා බැලු ශලිනි. “මේ....එච්චර අමාරුවක් නෑ මට”
කෝපයටපත් ශලිනි කුමාරගේ පයිය තදින් අතේ ගසන්න වුනේ යන්ත්‍රයක් වැඩ කරන්නාක් වගේ. කටුනායක හයිවේ එකේ දී ලොරියක් ඉස්සර කරන්න වූ විට කුමාර ගේ අත වැදී (උවමනාවෙන් වෙන්නත් පුළුවන්) පිටුපස විදුරු ඇරුනා. තද සුලන් පහරින් ශලිනිගේ ගවුම විසිවී ඇගේ පස්ස පැත්ත සම්පුර්ණයෙන්ම ලොරියේ සිටි ඩ්‍රයිවරයාට පේන්න වුනෙන් උන් හෝන් ගසමින් විනෝද වුනා.
“වැඩි වෙලාවක් නෑ ඉක්මනට ඉවර කරන්න” මගේ නියෝගයෙන් නැවතත් පන ලැබූ මගේ බිරිද කුමාරගේ පයියට කෙල ගසමින් අතේ ගසන්න වුනේ පිස්සියක මෙන්. ඇගේ හිස තදින් අල්ලාගත් කුමාර තදින්ම ශලිනිට මුඛ සංසර්ගය කරන්න වුනේ ඇගේ මුවින් ගොර ගොර හද නංවමින් හා ඇස් වලින් කදුළු බේරවමින්. සුළු මොහොතකින් තදින් ගැස්සෙමින් තම උකු උණු ශුක්‍රානු මගේ බිරිදගේ මුව තුලම පහ කරන්න කුමාර සමත් වුනා. එසේ කලේ මගේ බිරිද ෂිට් එකේ හාන්සි කරවා ඔහු ඇගේ මුහුණ මත හිද ගනිමින්, මේ නිසා ඇයට සෙල වීමටවත් නොහැකි වුයෙන් තම කටේ වූ කුමාරගේ සියලුම අවසන් හැගීම් තොගය ගිල ගන්නට ශලිනිට සිදු වුනා.
“අම්මෝ..........යන්තම් ඇති. ඒ ලෝඩ් එකත් බෑවා” කුමාර සැනසුම් සුසුම් හෙලමින් පැවසුවත් ශලිනි නම් තවමත් තෝන්තු වී සිටියේ කුමාරගේ මුඛ සංසර්ගයේ සැර වැඩි කමටයි.
ගුවන් තොටුපලේ දී කුමාරට සමුදී අපි නැවතත් නිවස බලා ගමන් කළා.
තවමත් ශලිනි ඇවිද්දේ අමාරුවෙන් බව මට පෙනුනා. කීප සැරයක්ම මොකද කිය ඇසුවත් කිවේ නෑ. මට හිතුනෙම කුමාරය හවස මොකක් හරි කොරල වෙන්න ඇති කියල.
ශලිනි ඇග හෝදගෙන ඇදට ආවට පස්සෙත් මන් කිපසැරයක්ම ඇසු පසු ඈ ඉකි ගසමින් හඩන්න වුනා.
“බලන්නකො බබා කුමාර මට කල දේ” කියමින් නයිටිය ඔසවා මට තම පස්ස පෙන්නුවා. රතුවී ඉදිමි කටක් මෙන් ඇරී තිබු එය හවස කුමාරගේ අත්හදා බැලීම් වල ප්‍රතිපලයක් වග මට වැටහී ගියා.
“මු මහ කාලකන්නියෙක් නේ, කන්න දීපු අත හපා කෑවා”
මොකක්ද පැටියෝ වුනේ ?
