වනමලී - Wanamalee 12 ( Sinhala Wela Katha )

Wal Katha FB - Wela Katha New

Wanamalee’s fire burns brighter than ever in this Sinhala Wal Katha PDF episode, where hidden feelings turn into explosive action.

Wanamalee Wal Katha වේ කලි​න් කොටස් කියවන්න මෙතනින්: https://walakatha.com/posts/wanamalee/episodes

උදේට ලැස්තිවෙලා ස්කෝලේ යන දිනුෂ ආයේ එන්නේ දෙකට විතර. කවීෂ මෙහේ ආපු දවසේ ඉදන් මග අරිනවා. ඒ ඇයිදැයි වනමලීටත් අවුලක් මනූෂ තවමත් ස්පිරිතාලේ හැමදාම කවුරුන් හරි යන්න ඕන. දැන්නම් ටික ටික දූවට වනමලී පුරුදු වුනා. මන්දිරයි ඈයි දවල් කෑමෙන් පස්සේ කුස්සිය අස්කරනවා. අපරාදේ කියන්න බෑ ඉහුම් පිහුම් ගේ දොර වැඩ වලට නම් වනමලී උපන් හපනී. ඕක මන්දිරාගේ පුරුද්දක් වෙලාවකට ඇගේ නීති හමුදාවේ නීති වගේමයි. ඒවා පස්සට කල්දැමැලි නෑ. 

"අනේ... අම්මා.. ඔයා යන්න මම මේවා අස්කරන්නම්"

වනමලී ඇදලා පැදලා කිව්වත් මන්දිරා ගියේ නෑ. ඈට අම්මා කියද්දී පොඩ්ඩක් අෆ්සෙට් ගියා. කෙල්ල කෙරෙහි ඇත්තටම ලොකු ආදරයක් දැනුනා. මොකද ඈට අම්මා යැයි කියන්නේ දිනූෂ විතරයි. එත් මන්දිරා අනිත් අයට ඕඩ්ර් දිදී වැඩ ගත්තත් උන් එක්ක කරට කර වැඩ කරන  පුරුද්දක් තිබුනා. අනික මෙතෙක් කුස්සියේ වැඩ ටික වෙන්නෙම ඇගේ අතින්මයි. ඒක අවුරුදු ගානක් තිස්සේ පුරුද්දට වෙන දෙයක්. අනිත් දේ මේ ගෙදර ඉහුම් පිහුම් වලට කවදාවත් වැඩකාරියක් හිටියේ නෑ.

"අම්මේ... ඇයි.. ආපු දවසේ ඉදන් මද්දු මාත් එක්ක කතා නොකරන්නේ"

"එයාට මේ දවස්වල වැඩ වැඩියි නෙහ්"

"ම්හ්.. ඒත් එයා පෙරේදවත් ඊයෙවත් මට යනවා කිව්වෙත් නෑ ඊයේ ගිය ගමන් තාම ඇවිල්ලත් නෑ"

"ඒකද මේ... එයා ඊයේ පොල් වත්තේ නවතිනවා කිව්ව නෙහ්...  මෙහෙමයි පුතේ.. මේවා ගම් නෙහ්.. අපි පොඩ්ඩක් ඉවසමු.. කොල්ලොන්ට නම් මොකෝ මගේ කෙල්ලට එක එක කතා හදයි. මොන කතා හැදුවත් මම නම් ඕවා ගනන් ගන්නේ නෑ මගේ කෙල්ලට අයිති හැමදේම ලැබෙයි. එතකන් ඉවසන්න කෝ.."

"එතකොට කවුද නාමලී..."

මන්දිරා එකපාරට ගැස්සිලා ගියා. ඒත් ඈ කලබල වූ බවක් පෙන්නුවේ නෑ

"ආආ.. ඔය පියදාසගෙ ලොකු කෙලී නෙහ්.. ඒකි බැදපු එකියක්. ඊයේ මන් හිතන්නේ ගෙදර ගියා"

දෙන්න අතරේ ලොකු නිහඩතාවයක් තිබ්බා. වනමලී පිගන් කෝප්ප දීසි ඔක්කොම හෝදලා රෙදි කෑල්ලෙන් පිහිදලා පිඟන් රාක්කේ නවලත් ඉවරයි.

"අම්මේ... චූටි.. මල්ලි එක්ක වත්තේ පහල රවුමක් දාල එන්නද"

මන්දිරාගේ කට කොනට පුංචි හිනාවක් එලියට පැන්නා.

"දැන්ම අල්ල ගත්තොත් රවුමක් දාන්න පුළුවන් වේවි නැත්නම් ඉතින් හෙට තමයි"

"විභාගෙට තව මාස දෙකයි ඔහොම නිදාගෙන හරියනවද.."

"කොල්ල එහෙම තමයි දුවේ නැගිටලා නාගෙන මහ රෑ වෙනකම් පාඩම් කරනවා අපරාදේ කියන්න බෑ අර දෙන්නට වැඩිය මෙයා ඉගෙන ගන්න කැමතියි"

මන්දිරා දිනූෂ ගැන පට්ට වර්ණනාවක් කරගෙන ගියා. වනමලීත් එහෙම කිව්වේ ඇගේ හිත දිනාගන්න ඕන හින්දා. මොකද අනිත් දෙන්නට වඩා දිනූෂට අමුතුම ආදරයක් ඇගේ හිතේ ඇති බව වනමලීට තේරුනා. 

ඒත් පට්ටම පාලු වෙලාව තමයි දවල් වෙලාව. දවල්ට කාල පැයක් එකාමාරක් පොඩි නින්දක් ගහන එක දිනූෂගේ විතරක් නොවේ මන්දිරාගෙත් පුරුද්දක්. මන්දිරා ඇගේ කාමරයට යනවා දිනූෂ ඌගේ කාමරයට යනවා. මන්දිරා කාමරයට ගියාට පස්සේ කුස්සියත් අතුගාල වතුරයි ඉදුළුයි ගෑවෙනවට ඇදගෙන හිටපු රෙද්ද එළියෙ වැලට දැම්මා. පොඩි සිංදුවකුත් මුමුන මුමුන ගෙට ආවා.

"කොටු වැටිච්ච පුංචි සරම ඇදන් නටන මල්ලියා

නිතර නිතර දබර කරන පුංචි මල්ලියා...

මල්ලියා...."

මෙච්චර වෙලා හිතේ තිබ්බ කුකුසක් නැතිවුනා වගේ හිත නිදහස් වෙලා ෆුල්ම ෆුල් ආතල් එකේ දිනූෂගේ කාමරයට එබුනා.

"චූටි..මල්ලියො.. චූටි..මල්ලියෝ... ඕඔ..චු..ටි..ම..ල්..ලි..යො..ඕ..ඕ"

ඒ මේ අතට පෙරලි පෙරලී හිටියත් දිනූෂට මතක් වෙන්නෙම ගෙදරට ආපු දවසේ දැක්ක  කිරිගරුඬ  ගල් දෙක මැදින් තිබ්බ පිම්බිච්ච ජංගියමයි.

"අම්මපා අක්කේ උබේ හුත්ත අද මන් කනවා..." 

ඔහු ආයෙත් ඈව මතක් කර කර කාමරේ ඇදට වැටිලා පොල්ල මැදින් අල්ලන් හෙමින් තෙරපන්න ගත්තා. වනමලී ගෙදරට ආපු දවසේ මේසේ යටින් දැක්ක සීන් එක මතක් වෙද්දී පොල්ල ඉබේටම කෙලින් වෙලා දරදඩු වෙලා. නහර පීදිලා මහත්වෙලා. වෙනදා නම් පංතියේ කෙල්ලෙක් නැත්නම් අලුත ආපු ටීච කෙනෙක් එහෙම නැත්නම් මගතොටේදී දැක්ක කෙල්ලෙක් මතක් කර කර අත හෙලෙව්වත් දෙයියෝ ගෙදරටම සුර දූතියෙක් ගෙනත් දීලා. ඊයේ පෙරේදා ඊට කලින් දවසේ ඈ ආපු දවසේ හවසට හවසට පොල්ලට දෙන වදේ. කලින් දවස්වල වගේම දිනූෂ ඇස් තදකරගෙනම සරම අස්සෙන් අතදාල පොල්ල හෙමින් හොලවන්න ගත්තා. සරමේ ගැටෙන් පහලට වැටිලා මයිල් කලෑවත් මතුවුනා. පොල්ලත් ප්‍රදීපාගාරයක් වගේ කෙලින් වෙලා. රන්වන් පාටයි. ඊයේ හවසයි රෑයි මහ පාන්දරයි කැරිවලින් නවපු කහපාට ජංගිය මෙට්ටේ යටින් ඇදලා ගත්තා. ඒකෙන් එන්නෙත් කැරි ගදක්. අදවත් හෝදලා වැලට නොදැම්මොත් බඩු මාට්ටුවෙන්න ඉඩ තියෙනවා. ඒකි ආපු දවසේ නම් එළියේ ශවර් එක ලගින් ජංගියි යට ඇදුනුයි දැම්මත් මන්දිරාගේ උපදෙස් මත එළියේ මඩුවෙන් වනන්න පටන් ගත්තා. මොකද මඩුවේ ජංගි වනන තැන කුස්සියටත් මන්දිරාගේ කාමරයටත් පෙනුනා.  කහපාට ජංගියේ හුත්ත සෙට් වෙන තැනටම ටොපා තියලා පොල්ල ජංගියෙන් වෙලා ගත්තා. ඒකේ හැම තැනම කැරි පැල්ලම්.

"අම්මෝ එකී ආපු දවසෙම කෑම මේසේ යටදී ජංගියත් එක්කම හුත්ත ලෙවකන්න තිබ්බා නම් කෙලවලින්ම ජංගිය නාවනවා කකුල් දෙකත් පලල් කරලා මූන හුත්ත ඇතුලෙම ඔබාගන්නවා"

දිනූෂ ආයෙත් හීන මවන්න ගත්තා. ඔහුට  හොදටම විශ්වාසයි ඒ හුත්ත සුද්දියෙක් වගේ රෝසම රෝස පාට වගේම ඔක්කොම මයිල් බාල ඇති.. මද්දු පෙට්ටිය කැඩුවත්ද... රෝස පාට හුතු තොල් අතරේ දිව උඩට පහලට යන්න තිබ්බ නම් අම්මෝ දිවට දැනෙන සැප... ලස්සන මෑ ඇටයක් ඇති...මෑ ඇටේ දිවේ තුඩින් එහෙට මෙහේට කරන්න තිබ්බ නම් පොල්ලේ හම පොඩ්ඩක් පස්සට කරලා රෝස පාට ටොපාගෙන් හුතුතොල් මැදට ගහන්න තිබ්බ නම් පකට දැනෙන සැප කොහොමට ඇත්දැයි දැස් තදකරන් කලින් දවස්වල වගේම අදත් දිනූෂ හිතන්න ගත්තා. පොල්ල පාමුලින් අල්ලන් ජංගියේ හුත්ත සෙට් වෙන තැනට හෙමින් ගහගෙන ගහගෙන ගියා. කහපාට ජංගියෙන් වෙලුනු පොල්ල බිත්තිය දිහාවට හැරිලා හෙමින් ඉස්සරහට පස්සට කරන්න ගත්තා.

"අනේ... පැටියෝ... හෙමින් දාන්න වස්තුවේ මද්දුගේ එකට වඩා ඔයාගේ එක ගොඩක් ලොකුයි නෙහ්"

පක දැකපු ගමන්ම ඈ කියාවී යැයි ඔහු හිතුවා. 

"කොහොමද හුතුතොල් මැදින් ටොපා ඇතුලට බස්සද්දී ඈ චුට්ටක් කෑ ගසාවී චුට්ට වෙලාවක් වේදනාව දැනේවී...  හත් අට වතාවක් ඇතුලට යද්දී ඈට කවදාවත් නොලෙබිච්ච අමා සැප ලැබේවී"

කහපාට ජංගියත් එක්ක පොල්ල අල්ලාගෙන ඉන්න අතේ වේගය ටිකෙන් ටික වේගවත් වෙද්දී අමුතුම ෆීලින් එකක් ඔහුට දැනෙනවා. 

වනමලී අඩවල් වෙච්ච දොර අතරින් 

"චූටි මල්ලියෝ...චූටි.. මල්ලියෝ... චු..ටි..ම.. ල්..ලි..යෝ.. ඕ.. ඕ" යැයි ගොඩක් ආදරෙන් කතාකරාට දිනූෂට ඇහුනේ නෑ. ඔහු හිටියෙත් දොර පැත්තට පිට හරවලා බිත්තිය පැත්තට හැරිලා. කොස් ලී වලින් සහ බුරුත ලී වලින් හදපු ඇඳවලුත් පොඩි පහේ ඇඳවලුත් නොවේ. හිස පැත්ත තියෙන ඇඳ විට්ටම උසට තිබුනා. දිනූෂගේ ඉන උඩ තිබ්බ වැලමිට ඉස්සරහට පස්සට යනහැටි ඇගේ නෙත ගැටුනා. ඔහුව අමතන හඩත් ටිකෙන් ටික බාල වුනා. කොල්ලගේ අතේ වැලමිට විතරක්  ඉස්සරහට පස්සට යන්න විදියක් නැහැනෙහ්. ඒකත් ඉස්සරහට පස්සට යන්නේ එකම රටාවකට. වැලමිට යන විදියෙන්ම ඔහු කරන දේ ඈට හොදට තේරුනා. ආයෙත් සාලේ දිහා බැලුවා. යටිතොල හපාගෙනම අඩි සද්දේවත් නෑසෙන විදියට ඇඟිලි තුඩුවලින් ගිහින්  පහත් වෙලාම  ඇඳේ විට්ටමට මුවා වුනා. ඇගේ දෑසට දැක්ක දේ ඈටම හිතාගන්න බැහැ. 

"මූ මාව මතක් කරගෙනද අතේ ගහන්නේ.. ගෑනුන්ගේ ජංගි උස්සන එක මුන්ගේ පරම්පරාවෙන් එන ලෙඩක්ද අනේ.. අනේ පකෝ...සික් පහුගිය දවස්වල නැතිවෙච්ච ජංගි ගැන වනමලී ලොකු කල්පනාවෙන් හිටියා ඊයේ පෙරේදා කවීෂත් හිටියේ නෑ. ජංගි නැතිවුනෙත් නෑ. කවීෂගේ වැඩක් යැයි හිතුවත් අද හොරා අතටම අල්ලගත්ත. හෝදපු ජංගිය ඈට පෙරේදා වැලේ තිබ්බ ජංගි ගනිද්දී මොකක් හරි අඩුවක් දැනුනත් මන්දිරා කුස්සියේ ඉදන් කතා කරපු නිසා අමතක වුනා.

පොල්ල වටා එතිච්ච කහපාට ජංගිය දුටු සැනින් පොඩි කේන්තියක් ආවත් ජංගියෙන් එතිච්ච පොල්ල දැක්කාම පුදුමත් හිතුනා. ඇගේ කටත් උල්වුනා. රන්වන් පාට හමටම හරියන පොල්ලක්. නිලූෂිගේ ගෙදරදී දැක්ක විඩියෝවේ සුද්දගේ පොල්ලක් වගේ. නහර පීදිලා. මනූෂගෙ මල්ලි දැයි හිතාගන්න බෑ. "ඇත්තනෙහ් මේක ඒ පවුලේ නොවේ නෙහ් මන්දිරාගේ බඩෙන් ආපු එකා නෙහ්" 

කවීෂගේ පොල්ල කැලේ. දනාගේ පොල්ල පොල්ලක්ද කොයිතරම් ලස්සනද කොයිතරම් පිරිසිදුද කොයිතරම් ලස්සනට තියාගෙන ඉන්නවද. හිරිකිතක් නැතුව කටේ ඔබාගන්න පුළුවන්  කහපාට ජංගියෙන් වෙලිච්ච පොල්ල ඉස්සරහට පස්සට යද්දී ජංගියෙන් පොල්ල වෙලන්න බැරි තරම් දිගයි.  රන්වන් පාටයි. අඟල් හතක් අටක් නෑ ඊටත් වැඩියි වගේ. තාම දහනමයයි. ඉස්සරහට වටේම තියෙන හුතු පලයි. පොල්ල කැතිමිටක් වගේ පලලයි. ටොපා රතුපාට ජම්බුගෙඩියක් වගේ. හරියටම පොර ජංගියේ හුත්ත සෙට් වෙන තැනටම ටොපා ඔතාගෙන ඉස්සරහට පස්සට අත හොලවනවා. ඇගේ ඇස් ලොකු කරන් පොල්ල දිහාම මොහොතක්  බලාගෙන හිටියා  වනමලී ඇදේ විට්ටම උඩින් එල්ලිල බිම ඇන තියාගත්තා. දිනූෂගේ පොල්ල දැක්ක ගමන් ඇගේ අත කලවා දිගේ සායත් අකුලන් උඩට ගියා. ඈ ඇද විට්ටමට උඩින් නිකට තියන් දිනූෂ දිහා බලාගෙන හිටියා. ඇගිලි තුඩින් ජංගිය උඩින් මෑ ඇටේ එහේට මෙහේට කරන්න ගත්තා. ඇගේ දෑස් පොල්ලෙන් අයින් වුනෙත් නෑ.

"අ..ක්..කා... ම්හ්.. මලී. ඊ...ඊ.. උබ..ම..ගේ... අ..ක්..කේ"

දිනූෂ ඇස් වහන් හෙමින් කොදුරන්නත් ගත්තා. කොල්ල හිතින් ඈව මවාගෙන ඈට හුකන බවට තවත් සාක්ෂි ඕන වුනේ නෑ. කොල්ල තොල් හපාගෙන ඇස් වහන් ගහන අතේ පාර මොන වගේ සීන් එකක් හිතාගෙන ගහනවා ඇත්ද. ඈට මතක් වුනේ දවස් කිහිපයක් උඩදී කෑම මේසේ හැන්ද වැටිච්ච සීන් එක. ඇත්තටම හැන්ද වැටුනද එහෙම නැත්නම් හිතලා වැට්ටුවද. ඉබේට වැටුනා නම් ජංගිය පේන්නම කකුල් පලල් කරේ ඇයි. ඈ ඈගෙන්ම විමසුවා. වජිර ආපු දවසෙ  කාමරේදි කොල්ල බලාගෙන හිටියෙත් පුක දිහාමයි. රන්මැණිකා එක්ක ඉස්තෝප්පුවේදී කතාකර කර ඉද්දී අතටම අහුවුනා. කොහොම වුනත් එදා කොල්ල ස්තෝප්පුවේදී බලපු බැලිල්ල නම් වනමලීට ඇල්ලුවේ නෑ. ඈට මතක් වුනේම නිලූෂී දාපු නම 

"අංකුට්ටා"

ඔහුගේ අත ඉස්සරහට පස්සට යද්දී රෝස පාට ටොපා වෙලල තිබ්බ ජංගියෙන් එළියට පැනලා හොදටම පෙනුනා. ජම්බු ගෙඩියක් වගේ රෝස පාටට හුරු රතු පාටක්. කට ඇතුලේ දාගෙන උරාගෙන උරාගෙන යන්න හිතුනා. කොල්ලගේ අත අයින් කරලා අතේ ගහල දෙන්නත් හිතුනා. ඒත් මෙච්චර ඉක්මනට  එහෙම කරොත් බඩුවක් යැයි හිතාවි. 

"ඔහොම යමු පැටියෝ.."

ඈ හිතින් ඈටම කියාගෙන දිනූෂ අතේ ගහන හැටි හොදට බලාගෙන හිටියා. දැන් නම් අත කලින්ට වඩා වේගයෙන්  ඉස්සරහට පස්සට යනවා. පොල්ලත් ජංගියෙන්ම වෙලිලා. අතේ ගහගෙන යන වේගෙට ටොපා යන්තම් ජංගිය අතරින් එලියට පනිනවා. ගහන වේගෙට ජංගිය දිනූෂගේ ඇගිලි අතර ගුලි වෙවී නහර පිම්බිච්ච පොල්ල තැනින් තැන පේන්න ගත්තා. වනමලී පොල්ලේ මහත හරියටම දැක්කේ  එතකොට. ඒකේ හයිය  යකඩයක් වගේ

"දෙයියනේ... මූට හුකන්න දුන්නොත් හුත්තේ පලු යවයි"

යැයි ඈට හිතුනා. අත හරියට මැෂිමක් වගේ තවත් වේගයෙන් ඉස්සරහට පස්සට යන්න ගත්තා. 

"මලී... සුදු...මලී... උබේ හු..ත්..ත.. ඇ... තු...ලෙ.ම කැ..රි.. ය..ව...න්න..ද. උ..බ බ...ඩ..කරන.. එක බ.. ඩ.. ක.. ර... න... වා... ම...යි... ම.ලී..ඊ...ඊ..."

කොල්ල ඇස් වහන් කොදුරන්න ගත්තා. ඇයත් දිනූෂ දිහා බල බලා මෑ ඇටේ තවත් වේගයෙන් එහේට මෙහේට කරන්න ගත්තත් හරි අමාරුවෙන් නවත්ත ගත්තා. එතකොටත් ජංගියෙන් බාගයක්ම තෙත් වෙලා. නැත්නම් ඔක්කොම වැඩ හබක් වෙනවා. ඔහුගේ අතේ වේගේ දිහාත් ඉස්සරහට පස්සට යන පොල්ලේ  හම දිහාත් ඈ බලාගෙන හිටියා. ඔහු එකවරම පුකයි දෙපායි දරදඩු කරගත්තා. පොල්ල තදින්ම මිරිකන් අල්ලාගෙන උපරිම වේගයෙන් අතේ පහර දෙන්න ගත්තා. 

"ආහ්... මලී.... ම්හ්.. ආ.. ද.. රෙ... යි.. මැ.. ණි..ක... හු..ත්...තේ ප.. තු... ල.. ට... ම.. කැරි... වි.. දි... න... වා..."

දිනූෂගේ කැරි වලින් ජංගියේ හුත්ත සෙට්වෙන තැනම පෙඟිලා ගියා. තවත් කිහිප පාරක් අතේ ගහලා පොල්ලේ තියෙන ඔක්කොම කැරි ටික ඔහු ජංගියට අරගත්තා. අම්මෝ ගිහිල්ලා තියෙන කැරි තොගේ. අනිවාර්යයෙන්ම මූ එක්ක හිටියොත් වන් ශොට් බඩවෙනවා. දිනූෂගේ දෑස් එකපාරටම ඇරුනා. ජංගිය දිහා බල බලා ඔහු හිනාවෙනවා. 

"බුදු අම්මෝ ඒකේ තියෙන කැරි පාරවල් කීපාරක් මූ අතේ ගහලද" 

හරියට වනමලීට හිකුවා වගේ සතුටක්  හිතට දැනෙන්න ගත්තා. ඔහු නැගිටියිදැයි හිතිච්ච හින්දා ඈ තවත් පහත් වුනා. නැගිට්ටේ නෑ. ජංගිය අතේ ගුලිකරන් මෙට්ටේ අස්සෙ ගැහුවත් මල් මල් රේන්දේ එළියට මතුවෙලා තියෙනවා  වනමලීට පෙනුනා.

"ඉදහන් කොල්ලෝ... උබ මොන තරම් අංකුට්ටෙක් උනත් මේ මලී ගැන උබ තාම දන්නේ නෑ"

ඔහු බිත්තිය පැත්තට හැරිලා ආයෙත් නිදාගත්තා. ඔහු දැන් ඉන්නේ හොද සිහියෙන් හින්දා ඔහුට නින්ද යනකම්ම හිටපු විදියටම හිටියා. ඕන්නම් නැගිටලා යන්නත් තිබ්බා. ඒත් ඔහුව එකපාරටම නෝන්ඩි කරන්න ඈ කැමැති නෑ. ඔහු අතේ ගහපු හැටි දැක්කබව අගවන්නවත් ඈ කැමති නෑ.  කොහොම වුනත් ඔහුගේ හිතේ ඈ ගැන අඳහසක් ඇතැයි ඈ හොදින් දැනගත්ත. ඔහු අඩ නින්දෙන් උඩුබැලි අතට හැරුන. 

"දැන් ඉතින් මේකා චුටි මස්සිනා නෙහ්... නැහැ නැහැ.. ඇත්තටම මේකා මගේ කවුරු වෙයිද කවීෂද දිනූෂද"

දිනූෂ ඇගේ කවුරු වෙයිදැයි ඈටත් හිතාගන්න බැරි වුනා. දිනූෂ කවීෂ සහ මනූෂව සසදන්න පටන් ගත්තා. ඇදේ මෙට්ටේ අස්සෙන් යන්තම් එළියට පැනපු ජංගියේ වාටියෙන් හෙමින් හෙමින් එළියට ඇදලා අතේ ගුලි කරගත්තා. ඔහුගේ කැරි අතෙත් ගෑවුනා. ඈට තිබ්බ ආශාවටම දිව තුඩ තියලත් බැලුවා. මනුෂගේ කවීෂගේ කැරි වල රහ බලන්නත් කලින් ඈ දිනූෂගේ කැරිවල රහබැලුවා. ඔහුගේ පපුව උඩට ඉස්සෙන විදිහට නින්ද ගොස් ඇතැයි හරියටම දැනගෙන ඔහු දිහා බලාගෙන නැගිට්ටා. දිනූෂගේ කාමරේ දොර වහන් වනමලී නාන කාමරයට ගිහිල්ලා කහපාට ජංගිය ආයෙත් හේදුවා.

"උබ කරකවලා අතහැරියේ නැත්නම් මම මලී නොවේ"

ඇදගෙන හිටපු බ්‍රා එකත් ගලවලා පැන්‍ටියත් ගැලෙව්වා. ඩෙනිම් කොට සාය හින්ද පැන්ට්‍රිය අවුලකුත් නෑ. ඇන්ද නොඇන්දැයි කාටවත් පේන්නේ නෑ. ක්‍රොකඩයිල් ටී සර්ට් එක හින්දා බ්‍රා එක නොඇන්දැයි අවුලකුත් නෑ. පළල් කරෙන් බැලුවොත් නම් ඔක්කොම පෙනේවි. බ්‍රා එකයි ජංගියයි දෙකම හෝදන රෙදි ගොඩට දාල හෝදපු පෑන්ට්‍රිය අතට ගත්තා.

කහපාට ජංගිය ඊයේ වැලේ වනලා තිබ්බ තැනම එල්ලලා තිබුනු විදියටම සුදුපාට ක්ලිප් එකකුත් ගැහුවා. ජංගිය දිහාත් බලලා කැරි හිනාවකුත් දැම්මා.

"දැන් තමයි උබ සප්‍රයිස් වෙන්නේ මැණික අද මන් උබව පිස්සු වට්ටනවා කොල්ලෝ..."

හිතින්ම හිතාගෙන දිනූෂගේ කාමරයට එබුනා.

"මල්ලියෝ.... චූටි .. මල්ලියෝ..."

කාටත් ඇහෙන්න දොර ලග ඉදන් කතාකරාට දිනූෂ නැගිට්ටේ නෑ. වනමලී ඇද ලගටම ගියා. කොල්ල ඇදගෙන හිටපු ටී සර්ට් එකත් ගලවලා ඇද මුල්ලට දාලා. බිත්තිය පැත්තට හැරිලා හොදටම නින්ද ගිහිල්ලා. පපුවේ කලු රෝමත් ටිකෙන් ටික මතුවෙනවා. කොල්ල අතේ ගැහුවට පස්සේ සරමේ ගැටේවත් හරියට ගහගෙන නෑ. වනමලී කොන්දෙන් පහත්වෙලා ආයෙත් දොර දිහා බැලුවා. කවීෂගේයි මනූෂගෙයි පපුවේ එක මයිල් ගහක් නැතිවුනත් දිනූෂගේ මයිල් ගස් පපුව පුරාම මතුවෙමින් තිබුනා. ඔහුගේ පපුව අතගාන්නත් ලොකු ආශාවක් හිතට දැනුනා. මනූෂට වගේ බඩක් තිබුනෙත් නෑ. කවීෂටත් වඩා ස්පෝටි ඇගක් තිබුනා. ඈ ගොඩක් ආශාවෙන් පපුවේ උඩ ඉදන් පහලට අතගාගෙන ගියා. චුටි තන් ගැට දෙක ඇගිලි තුඩින් එහේට මෙහේටත් කරා. දැනිච්ච කිතියට දිනූෂ එකපාරටම උඩුබැලි අතට පෙරලුනා. ඈ පොඩ්ඩක් ගැස්සිලා ඔහුගේ පපුවෙන් අත ගත්තා. දැනිච්ච කිතියට උඩුබැලි අතට පෙරලුනා මිසක් නින්දෙන් ඇහැරුනු බවක් පෙනුනේ නෑ. ඔහුගේ මුහුන දිහා බලාගෙන පපුව දිගේ සරම් ගැටෙත් පහලට අකුලගෙන කලවා පමුල වෙනකම් අත ගෙනිච්චා. මයිල් කැලෑව මැද ගහක් කඩාගෙන වැටිලා වගේ පොල්ලත් කඩාගෙන වැටිලා. මුනුෂගේ වගේ කලු නෑ. බැහැලත් අගල් හතරකටත් වැඩියි. ඒ වගේම මහතයි. කම්බිලි පණුවෙක් වගේ හමත් ඇකිලිලා. ඔහු දිහා බලාගෙන අල්ල උඩට පොල්ල සීරුවෙන් ගත්තත් ඔහුට ඇහැරුනේ නෑ.  පොල්ල අල්ලටත් වඩා දිගයි. හමේ පාටමයි.

"ඇහැරුනොත් මූ වාතයක් වේවී... ඕවට තව කල් තියෙනවා පැට්ටෝ..."

පොල්ල පොඩ්ඩක් මිරිකලා සරමත් තිබ්බ විදිහටම හැදුවා.

"සුදූ... මල්ලියෝ..."

ඔහුගේ උරහිසින් දෙතුන් වතාවක් හෙලෙව්වට පස්සේ දිනූෂට ඇහැරුනා.

"අනේ... නැගිටිනවකෝ"

"මොකද... නිදාගන්න දෙනවකෝ..."

දිනූෂත් උඩින් ඇකැමැත්ත පෙන්න පෙන්න නැගිට්ටා.

"අනේ... චුට්ටක් එනවකෝ... පොඩ්ඩක් ඇවිදින්න යමුකෝ"

"හරි.. ඉතින් මන් ලැස්තිවෙලා එන්නම්..."

"තව මොනවා ලැස්ති වෙන්නද ඇයි වත්තේ ලස්සන කෙල්ලෝ ඉන්නවද හැඩවෙන්න. මෙන්න මෙහේ එනෝ ඔය හොදයි"

දිනූෂට ඕන උනේ ජොකෙක් දාගෙන සරමෙන් සෝටට මාරුවෙන්න. විටින් විට ඇය අල්ලලම පොල්ලත් යන්තම් කෙලින් වෙලා. වනමලීත් ඔහුගේ අතින් ඇදලා ඇඳේ වාඩිකරගත්තා. 

"ශෝටක් දාගන්න.."

"අනේ.. මේ ඔය හොදයි."

ඈ ඔහුගේ අතින් ඇදගෙනම කාමරෙන් පිටවුනා. අඩු ගානේ ටී සර්ට් එකක්වත් නෑ. පිලිකන්නේ දොර ලගට ගියා විතරයි කරාමේ ලගින් වනල තිබ්බ කහ පාට ජැංගිය දැක්ක ගමන් කරකවලා අත් හැරියා වගේ. දිනූෂ එකවරම බැලුවේ වනමලී දිහා. කිසිම වෙනසක් නැතුව ඈ ඉස්සරහින් ගියා. 

"අක්කේ... චුට්ටක් ඉන්න.. පෝන් එකයි කුරුදු මඩුවේ යතුරයි අමතක වුනා ඕකේ ස්විච් එකත් කැඩිලා වැඩ නෑ"

"ඇයි කෙල්ල කෝල් එකක් දෙනව කිව්වද"

"මට ඇති කෙල්ලෙක් නෑ"

කියාගෙනම අනිත් පැත්තට හැරුනා. අනිවාර්යයෙන්ම වනමලී දන්නවා ගිය දිහා. සුවර් එකටම ජංගිය බලන්න වෙන්න ඕන.

"ගිහිල්ලා වරෙන්කෝ"

ඈ ආයෙත් ඔහු පස්සෙන් කාමරයට ගියා. ඇදේ මෙට්ටේ උස්ස උස්ස බැලුවත් ජංගිය තිබුනේ නෑ. ඇද යටත් නෑ. වනමලීගේ කට කොනට හිනහවක් ආවත් මුහුනින් එළියට දැම්මේ නෑ. 

"මෙට්ටේ යටයි ඇදවල් යටයි පෝන් තියෙනවද"

පොත් මේසේ අවුස්සලා පොත් වලට යටවෙච්ච පෝන් එක ඇගේ අතට ගත්තා. ලාච්චුව අවුස්සලා යතුරු කැරැල්ලකුත් අතට ගත්තා

"මේ තියෙන්නේ යමු ඉතින්"

"පොඩ්ඩක් ඉන්නව ස්විච් එකක් හොයාගන්න"

යන්න තමයි. දිනූෂගේ කකුලුත් පන නැතිවුනා. මෙට්ටේ යට ගහපු ජංගිය නෑ. ආයෙත් කතා දෙකක් නෑ වැලේ වනපු ජංගියම තමයි. ඒත් ජංගිය වැලට ගියේ කොහොමද. ඇයට ඇහුවුනාවත්ද. තිබ්බ විදියටම ජංගිය තියෙන එකත් ඔහුට තවත් පුදුමයක් වුනා. ලාච්චුව ඇරලා ටෙස්ටර් එකක් ගත්තත් ස්විච් එකක් තිබුනේ නෑ තිබුනේ ඩිමර් ස්විච් එකක් විතරයි. හිතත් අෆ්සෙට් ගහලා කලබල වෙලා තිබ්බ හින්දා ඩිමර් ස්විච් එක අතට ගත්ත. ඒකෙන් මේකෙන් වුනේ ටී සර්ට් එකක් දාගන්නත් ආයේ අමතක වෙච්ච එක. වනමලීගේ වදේට එළියට බැස්සත් දිනූෂගේ හිතට ජංගිය ලොකු ප්‍රශ්නයක් වුනා. ජංගිය අරගත්තේ වනමලී නම් කැරි පාරවල් ඔක්කොම  දකින්න ඇති. අන්තිමට  අතේ ගහලා මහවෙලාවක් නින්ද ගියෙත් නෑ. ජංගිය නම් හෝදලා තියෙන්නේ මීට මොහොතකට කලින් බව දිනූෂට පෙනුනා. ඈ පිටුපසින් ඇටිකෙහෙල් කාපු උගුඩුවෙක් වගේ එහෙම නැත්නම් කැරි කාපු රිලවෙක් වගේ ඈ පිටුපස්සෙන් බිම බලාගෙනම යන්න පිටත්වුනා.

"මොනවද හලෝ කල්පනා කරන්නේ"

ගෙට පිටුපස්සෙන් ගහපු දර මඩුව පැන්න ගමන් වනමලී ඔහුගේ උරහිසයි වැලමිටයි අතරින් අල්ලගත්තා. ඔහුගේ වැලමිටට ඇගේ තනෙත් ලාවට ගෑවෙනවා වැලමිටට පොඩ්ඩක් උඩින් තනේ වදිද්දී ඈ බ්‍රා එකක්වත් ඇදැලා නැතැයි ඔහුට වැටහුනා. ඔහුගේ  උඩුකයට ඇදුමක්වත් නැති හින්දා තනේ පහස ඔහුට හොදින් දැනුනා.

This Sinhala Wal Katha Lokaya continuation uncovers deep urges and silent cravings that erupt in secret corners of her world.

"හුත්ති බ්‍රා එකක්වත් ඇදලා නැද්ද"

 තනේ වැලමිටේ වදිද්දී කොල්ල ගැස්සිලා ගිය හැටි ඈ දැක්කත් ගනන් ගත්තේ නෑ. අතේ මැදින්ම අල්ලාගෙන විටින් විට වැලමිට තන්පුඩුවේ වද්ද වද්ද දර මඩුව පහුකරලා තව ඉස්සරහට ගියා. 

නුවරඑළියේ වත්ත වගේ නොවේ ඒ වගේ දහ පහලොස් ගුනයක් ලොකු වත්තක් යැයි බැලූ බැල්මටම ඇයට වැටහුනා. එක් පැත්තක කුරුදුත් අනිත් පැත්තේ පොල් ගස් වලින් වටවෙච්ච දූපතක් වගේ. පේර අඹ කොස් දෙල් වගේ ගසුත් තැනින් තැන තිබුනා. වැට මායිමට වෙන්න කෙසෙල් පදුරුත් වටේටම තිබුනා. 

කුරුදුවලින් වටවෙච්ච කැලෑවට කුරුන්ද යැයි කිව්වත් ඇත්තටම එය මහ කැලෑවක් වගේ. එක පේලියට කුරුදු හිටවලා තිබුනත් පදුරු පදුරු පැතිරිලා තිබුනා. අඩි දහයකටත් වඩා උස හින්දා එළියේ ඉදන් බැලුවට කාටවත් පේන්නේ නෑ.

"මොකක්ද මල්ලී අර පරන ගේ"

යාන්තමට පෙනිච්ච ගෙදරක වහලක් දැකලා ඇගිල්ල දික් කරලා ඇහුවේ නිකන් නොවේ. නාමලීලගේ ගෙයි වෙන්න ඇතියි හිතුනා. ඉස්සරහින් තනි තට්ටුවක් වගේ පෙනුනත් පැත්තෙන් බැලුවාම තට්ටු දෙකක්

"ඕක ගෙයක් නොවේ කුරුදු තලන මඩුවයි ස්ටෝරුවයි"

පෙරේදා එද්දිත් මේවගේ මඩුවක් ඇතුලේ කිහිප දෙනෙක් වැඩ කරනවා දැක්කත් ඒ පැත්ත බල බලා අපු හැටි ඇයට මතක් වුනා. 

"අනේ.. යමුකෝ.. ඇතුලට.."

දෙන්න එක්ක කුරුදු පදුරු අතරින් පරන කුරුදු මඩුව දිගාවට ගියා. අඩි දහයක් පහලොවක් ඇතුලට යද්දී ගෙදර ඉදන් ආපු අඩි පාරත් නොපෙනී ගියා. කැලයක් මැදින් යනවා වගේ කුරුදු කොටු එහේට මෙහේට කර කර පදුරෙන් පදුරට ඉස්සරහට ගියා.

"අනේ... ඉන්නකෝ මල්ලී..."

පදුරු එහේට මෙහේට කර කර යද්දී අත අතැහැරුනත් ඈ දුවල ගිහින් ආයෙත් ඔහුගේ උරහිසේ එල්ලුනා. 

"ඇයි වැඩ කරන මිනිස්සු පේන්නේ නැත්තේ"

"මේ කෑල්ලේ වැඩකරේ ගිය සතියේ.."

පට්ට පාලු ගතියක් එක්ක හුළගට පදුරු ඇතිල්ලෙන සද්දත් ඇහෙන්න ගත්තා. කුරුදු පදුරු අතරින් තවත් ඇතුලට යද්දී වනමලීත් ඔහුගේ ඇගේ ගැවී ගෑවීම ගියා. තව තවත් ඈ තනේ ඔහුගේ වැලමිටේ ගාවන්න ගත්තා එතකොට දිනූෂට ඈව ලගට ඇදලා අරන් තොලක් දාන්න හිතුනත් පොඩි බයකුත් හිතට දැනුනා. ඇගේ පුංචි රෝස පාට තොල් දකිද්දී ඔහුට ඉන්නම බෑ. කුරුන්ද අතරින් පරන කුරුදු තලපු ගෙට එද්දී දිනූෂගේ පිටෙයි පපුවෙයි හැම තැනම දිමියෝ. ඈ ගැන සිහියෙන් එද්දී පදුරු අස්සේ තිබ්බ දිමි ගොට්ටක් කැඩිලා. ඒකේ  හිටපු දිමියෝ ඇග පුරාම දුවන්න ගත්තා. කොල්ල අතපය ගස ගසා  කුරුදු තලන ගෙයි පැත්තට දිව්වා. ඈත් ඔහු පස්සෙන්ම දිව්වා. ඈ ඔහුගේ පිටෙයි බඩෙයි පපුවෙයි හිටපු දිමියො අයින් කරන්න ගත්තා.

"අනේ.. චූටියෝ..ඕ..ඕ රිදෙනවද.."

දිමියෝ කාපු තැන් රතුවෙලා එද්දී ඈ බෙල්ලේ ඉදන් පහලට අතගාන්නත් ගත්තා. දිමියෝ සරම අස්සටත් ගිහිල්ලා. කකුල් දෙක දිගේ උඩටත් නගිනවා. බල බල ඉන්නත් බෑ ඈ පිටයි පපුවයි අතගගා දිමියෝ අයින් කරද්දී ඔහු සරමේ ගැටේ ගලවලා  දෙපැත්තට වැනුවා. සරම අස්සෙන් දැක්ක පොල්ල නම් ඇකිලිලාම ගිහිල්ලා.

"දගලන්නේ නැතුව ඉන්න"

"බෑ.. දනවා .. ඉන්න බෑ"

"හපෝ.. ගමකට.. ගහන්න කතාව දිමියෙක් දෙන්නෙක් කෑවම උඩ පනිනවා අන්න අතනින් වාඩිවෙනවා"

කුරුදු තලපු පරන ගෙදර ස්තෝප්පු කෑල්ල වටේ තිබ්බ බැම්ම දිහාවට උරහිසින් අල්ලලා තල්ලුකරා. දිනූෂත් ඇග කස කස සරම කැහිපොට ගහන් ස්තෝප්පුවේ බැම්මෙන් වාඩිවුනා. ඈත් ඔහු ඉස්සරහ ඇන තියාගෙන ඇදගෙන හිටපු ටී සර්ට් එකේ කරත් පහලට ඇදලා වලලුකරේ ඉදන් උඩට අතගගා කකුලේ ඉන්න දිමියෝ එළියට ඇදලා දැම්මා. ඈ ඇදගෙන හිටපු ටී සර්ට් කර අස්සෙන් තන් දෙක දැක්ක ගමන් පොරට දිමියෝ විතරක් නොවේ උන්හිටි තැනත් අමතක වුනා. 

"අම්මෝ පන්සලේ වෙහෙර වගේ"

කලු පොහොට්ටුවක් වගේ කලු පාට තන්පුඩු දෙකයි රෝස වටකුරු තන්දෙකයි දැක්ක ගමන් පොල්ල ටීන් ටීන් ගාන්න ගත්තා.  බ්‍රා එකක් ඇදලා නැති හින්දා ඔක්කොම දැක්කා. 

"අම්මෝ අල්ලලා මිරිකන්න තිබ්බ නම් නැත්නම් අත උඩට ගන්න තිබුනා නම්" 

එහෙන් ඇස පිනවෙද්දී ඇගේ සිනිදු අතේ පහස දෙපාවල කලවාවලට දැනුනා. පොල්ල නිකන්ම කෙලින් වුනා. දිනූෂගේ දෙපාත් පලල් වුනා. වනමලීත් කොල්ලගේ දනිසට පහල මයිල් ගස් අස්සේ හිටපු දිමියෝ එකා දෙන්න අයින් කර කර රතුවෙච්ච තැන් අතගාගෙන දනිස උඩට අත ගෙනාවා. කැහිපොට ගහගෙන හිටපු හින්දා කලවෙන් භාගෙටත් වඩා එළියේ. දනිසෙන් උඩ දිමියෝ නොහිටියත් තැනින් තැන රතුවෙලා. 

"අම්මෝ... මේ හැම තැනම කාල.. චූටි මල්ලියත් කාලද දන්නේ නෑ"

ඈ හොර බැල්මක් දාල දනිසේ පහල ඉදන් උඩට අතගාගෙන ගියා. දිනූෂට කරන්ට් එක වැදුනා වගේ. අල්ලාගෙන බදාගන්න හිතුනත් ඉවසුවා. චූටි මල්ලියැයි කිව්වේ පොල්ලටයි මතක් වුනේ තවත් චුට්ට වෙලාවකට පස්සේ.

"පන්සලේ කොත් කැරැල්ලට දිමියෙකුට යන්න බැරි වුනා නෙහ්"

දිනූෂගේ කටට බ්‍රේක් තිබුනේ නෑ.

"ඇයි නැගලා අරන් දාන්න හිතනද..."

ඈ කලවේ රිදෙන්නම කොනිච්චල කිව්වා.

"අපිට කොයින්ද එච්චර පිනක්"  

"ඇයි නෙළුම්"

"ඒ මොන දරහැවක්ද"

"අනේ පල මන් දැක්ක නෙහ්... පහුගිය ටිකේ ගෑවි ගෑවි හිටිය හැටි හොදා හොදා අයිය ලොකු එකී දක්කද්දී මලයා පොඩි එකි දක්කනවා"

"අනේ.. මේ අක්කේ උන්ට අමාරු තිබුනට මට එහෙම අමාරු නෑ. මන් අම්මගේ හිත රිද්දන්නේ නෑ"

කොල්ල කිව්වේ නම් ලොකු අධිෂ්ඨානයෙන් කොල්ලගේ ඇස් දෙක දිහා බැලුවාම එක පේනවා. ඇට මතක් වුනේම මලී.. මලී... කොදුර කොදුර අතේ ගහපු හැටි

 දිනූෂත් වැඩිය කතාවට නොගියේ ජංගියේ කේස් එක මතක් වෙලා.

"මොනවා හරි ගාන්න දෙයක් නැද්ද"

දිමියෝ කාල රතුවෙච්ච තැන් අතගගා ඇයත් ඔහුගේ දනහිසෙන් අල්ලාගෙන පහලට නැමුනා. මෙච්චර වෙලා කලවා දෙකට තදකරන් හිටපු පොල්ල සරමත් උස්සගෙන උඩට ඉස්සුනා. ඔහු ඉස්සරහ ඇන තියන් ඉන්න ඈට කැහිපොට ගහපු සරම අස්සෙන් පොල්ලේ සයිස් එක අතේ ගහද්දී වගේම හොදටම දැක්ක. ඇටදෙකත් ඒ වගේමයි. සිනිදු අතින් දනිසට උඩින් මයිල් අතරින් අතගාද්දී දිනූෂ හිත දැඩි කරගෙන හිටියත් පොල්ල නම් ප්‍රදීපාගාරයක් වගේ අංශක අනූවටම උඩට ඉස්සිලා. දැන් නම් කොල්ලව ගිලින්නම හිතුනා.

"ස්...ස්.. මේ හැම තැනම රතු වෙලා නෙහ්" 

ඈ දනිස් දෙකෙන් අල්ලාගෙන සරම අස්සට හොර බැල්මක් දැම්මා.  තන්දෙකම පෙන්න පෙන්න ඔහුගේ ගල් දෙක මැදට ඇහැදාගෙන ඉන්න ඈ දකිද්දී පහල ගබඩා කාමරයට  ඇදගෙන යන්නම හිතුනා. තන්දෙක අත්දෙකෙන් අල්ලලා මිරිකන්නත් හිතුනා. ඒත් ඉවසගෙන හිටියා පුදුම අමාරුවෙන්.

"මේ.... මොකක්ද.. මේ.. කුඩාරම් ගහලා තමුසේ ජොකෙක්වත් ඇදලා නැද්ද "

"ඒකටවත් ඉඩ දුන්නයි මාවත් ඇදන් ආවා නෙහ්"

දෙන්න උත්තර තිබුනත් ඈ උත්තර දෙන්න ගියේ නෑ. කැහිපට ගහපු සරම අතරින් බලල දිනූෂ දිහා බැලුවා. ඔහුත් ඈ දිහා බලාගෙනම හිටියා. ආශාව ඉතිරිලා යන මහ පුදුම ඇස් දෙකක්. ඈ ඌට හොරා සරම අතරින් බලනවා ඌ ඈට හොරා ටී සර්ට් කර උඩින් බලනවා. මේකි නම් ලොක්ක කොහොම වෙතත් මද්දු ලගවත් වැඩිකල් නවතින්නේ නැහැයි ඇගේ ඇස් දෙකෙන්ම ඔහු හදුනාගත්තා. 

ඇ පොල්ල දිහා බලලා ඇස් අයින් කරද්දී ඔහුගේ ඇස් හා එකට ගැටුනා. ඈ  සරම අස්සෙන් පොල්ලයි ඇට දෙක දිහායි බලාගෙන ඉන්න හැටි මාට්ටු වුනා. ඈ කලවේ කොනිච්චලා වෙච්ච ලැජ්ජාව වහගන්න ජංගිය ගැන අහන්න ගත්තා.

"මගේ ජංගියට මොකද කරේ"

"මොන ජංගියටද"

"මොන ජංගියටද... මම දැක්කේ නැහැයි හිතුවද"

හුටා දිනූෂගේ නැග්ග පොල්ලත් බහින්න ගත්තා. ජංගියේ කේස් එක අහන්නේ නැතුව ඉන්න ඕනෙයි හිතාගෙන හිටියත් පොල්ල දිහා බලාගෙන ඉදලා මාට්ටුවෙච්ච ලැජ්ජාවට කියලා දැම්මා. ජංගි කේස් එකට දිනූෂට දෙන්න උත්තර තිබුනේ නෑ. ඈ එහෙම අහද්දීත් ඔහුගේ කලවය දනිසට උඩින් ඇගිලි තුඩු එහේට මෙහේට කර කර අතගාන්න ගත්තා. ඇගේ සිනිදු අතින් දනිසට මදක් උඩින් ඇගිලි උඩට පහලට යද්දී ඔහුගේ දෑස් පියවෙලා ගියා. 

"අම්මෝ කැරිම කැරි ආතල් එකක් අනේ.. දෙයියනේ අත ගල දිගේ උඩට පලයන්"

ඇගේ අත කලවා දිගේ උඩට යනව වගේ ඔහුට දැනෙන්න ගත්තා. ඒත් ඇගේ ඇගිලි දනිසෙන් උඩට ගියේ නෑ. දිමි විෂ ගැන දැන් මතකවත් නෑ. ඔහු දෑස් පියාගෙන අමුතුම ලෝකයක සැරිසරන බව නම් ඈට පෙනුනා. ඔහුගේ දෙපාත් පලල් වුනා. පොල්ල හොදින් පෙනුනත් අල්ලන්න නම් ඈට හිතුනේ නෑ. ඒත් දිනූෂට ඇගේ ඇගිලි කලවා දිගේ උඩට යනවා වගේ හිතට දැනුනා. ඔහු හීන ලෝකෙක අතරමන් වෙලා. ඇගේ අත කලවා දිගේ ගිහින් පොල්ල පාමුලින් අල්ලන් ඉන්නවායි හිතෙන් මවාගත්තා.

"අරූගේ එකත් එක්ක සසදනවා ඇති"

යැයි ඔහු හිතුවා. පොල්ල පාමුලින්ම අල්ලන් එහෙට මෙහේට කර කර බලනවා යැයි හීන ලෝකෙට පෙනුනා. පොල්ලේ මහත හොදට බලනවා. නහරත් එළියට පැනලා නූල කැඩිලාවත් නැහැයි දකිද්දී නොයිදුල් පොල්ලක් යැයි හිතාවී. මනූෂගේ කවීෂගේ පොලු පොලුදැයි හිතනවා ඇතියි හිතුනා. රතට රතේ දෙකට බෙදිච්ච ටොපා දකිද්දී. කටේ ඔබාගන්න හිතනවා ඇති. උරාගෙන උරාගෙන යන්නත් හිතුනවා ඇති. ටොපා පොල්ලෙන් වෙන්වෙන කාණුව උඩටම ඇගේ තොල් වලින් තදවෙලා උරාගෙන යැයි කියලත් හිතුනා. රතුම රතු පාටට.  පිරිසිදු කමට තියාගෙන හිටියත් වෙන උන්ගේ වගේ වටේ අපිරිසිදු වෙලා පොල්කුඩු පිරිලා නෑ. පිරිසිදුකම ගොඩක් ඉහලින්ම තිබිච්ච හින්දා ඇට කටේ දාගෙන උරාගෙන යන්න ආස ඇති. ඇටදෙකේ හමත් රැළි රැළි වෙලා. 

ඈ දනිසට උඩින් අත්ල එහේට මෙහේට කර කර කලව කෙනිච්චුවා. 

දිනූෂයා උඩගිහින් බිම වැටුනා.වස ලැජ්ජාවක් වුනේ. දෙන්න උත්තරත් නෑ. කාඩ් කුඩේ කුඩු.

"කෝ මන් අහපු දේට උත්තර.. කියනෝ මොනවද තමුසේ හීනෙන් මව මවා හිටියේ අම්මෝ බලන්න එපැයි මූනේ තිබ්බ වලත්තකම...

තමුසෙත් ජංගි අයියලාගේ මල්ලි නෙහ්"

"අනේ.. මේ එයාලා මගේ අයියලා වුනාට එයලයි මායි අහසයි පොලවයි වගේ නොදන්නා දේවල් කියන්න එපා මම ඌ වගේ පොන්නයෙකුත් නොවේ අරූ වගේ වලත්තයෙකුත් නොවේ"

ඒක නම් අගිස්සන්න ඕන කතාවක්. උඩින් යාළුවෝ වගේ හිටියත් යටින් මුන් එකාට එකා නෑ නෙහ්. ඒත් ඒ ගැන අහන්න ඕන පස්සේ. මොකක්ද මේ වලත්ත කතාව වනමලීට පට්ට කුතුහලයක් ආවා.

"අම්මෝ හිතපු දේවල් කියන්න ගිහිල්ලා ඔක්කොම නැතිකරගන්න බෑ. ඇත්තටම ඇදලා අරන් තොලක් දෙන්න එහෙම නැත්නම් තන් දෙක මිරිකන්න ආස හිතුනත් හිතේ බය තිබුනා. හැබැයි එකට එක කැපෙන වචන පිටකරන්න තිබ්බ බය නම් නැතිවෙලා තිබ්බා.

"තමුසෙත් ඒ වගේ තමයි මොනවද මෙච්චර වෙලා මගේ සරම අස්සට ඇහැ දැම්මේ"

කොල්ල අහපු දේට කෙල්ලගේ කටේ කෙලත් හිදුනා.

දෙන්න ඕන උත්තරේ මොනවගේදැයි ඈට හිතාගන්න නම් බැරිවුනා. ඈ යටිතොල හපාගෙන ඔහුගේ දෑස් දිහා බලාගෙන කලවා තදින් මිරිකල දනිස් වලින් අල්ල ගත්තා.

"තමුසෙට දැන ගන්නම ඕනද"

"නැතුව ඇයි කියන්න ලැජ්ජද"

"නෑ... බැලුවේ තමුසෙගේ හූනු බිජ්ජ"

දිනූෂ ඈට පේන්නම කැරි හිනාවක් දැම්මා. ඔහු ඉස්සරහ ඇන තියාගෙන ඉන්න ඇගේ සාය තවත් උඩට ඉස්සිලා දිනූෂට බැම්මෙන් බහින්නම  හිතක් නෑ. බැස්සොත් මේ ෆ්‍රි ශෝ එකක්වත් බලන්න බැරිවෙනවා. ඒත් ඉතින් හුනු බිජු කතාවට උත්තර දුන්නා.

"තමුසේ එහෙනම් මිනිහගේ එක තාම දැකලා නෑ"

දිනූෂත් කටට ආපුදේ  ඒ විදියටම අතහැරියා. ඇගේ හිත කඩාගෙන වැටුනා වගේ අෆ්සෙට් ගියා. 

"අපෝ දැක්කා"

කියාගෙන ලොකු හුස්මක් පිටකරා. තවත් එහා ගියොත් මූ මොනවා කියයිද දන්නේ නෑ ඒ කතාව එතනින් නතර කරා.

"ලොක්කයි මද්දුයි මොන වගේද"

"එකෙක් පොන්නයෙක් අනිකා වලත්තයෙක්"

"ඇයි මද්දුට වලත්තයා කිව්වේ"

"තමුසේ මාව පාවල දෙන්න නම් එපා.. මම දන්නවා නෙහ් ගැහැනුන්ගේ හැටි"

"පිස්සුද පැටියෝ මම මගේ චූටි කොල්ල පාවල දෙන්නේ නෑ..."

"එහෙනම් පොරොන්දු වෙනවා.."

වනමලී ඔහු දිහා මොහොතක් බලාගෙන ඉදලා එකපාරටම සරම උඩින් පොල්ල මිරිකුවා. පොල්ල මැලවිලා තිබුනත් ඇගේ ක්ෂණික ක්‍රියාව ඔහුටත් හිතාගන්න බැරිවුනා. එහෙම දෙයක් ඔහු බලාපොරොත්තු වුනෙත් නෑ. අම්මෝ පට්ට ෆෝවඩ් බඩුවක් නෙහ්.

"හරිද..."

දිනූෂ ඈ දිහා මොහොතක් බලාගෙන හිටියා.

දිනූෂට ඕනකම තිබ්බා මනූෂ ගැනට වඩා කවීෂ ගැන ඔක්කොම ටිකෙන් ටික කියන්න. කන්ඩෙම් කරලම දාන්න. ඉස්සෙල්ලා කවීෂ ගැන කියන්න බැරි හින්දා මනුෂ ගැන හැම දේම කියන්න පටන් ගත්තා. ඔහුට ලෙඩ වෙච්ච හැටි ප්‍රොපෝෂල් හොයපු හැටි හැමදේම. මනූෂගේ ලෙඩේ මෑතක දැනගත්ත දෙයක් යැයි මන්දිරා වගේම කවීෂ කිව්වත් කලකට පෙර තිබ්බ ලෙඩක් බව දිනූෂගෙන් දැනගත්තා. ඒ වගේම කවීෂ මන්දිරාගේ පදේට නටන තවත් එක ඉත්තෙක් විතරයි.

"මොකෝ අෆ්සෙට් ගියේ"

"නෑ මුකුත් නෑ..."

"මම ප්‍රශ්නයක් අහන්නම් අවංකවම උත්තර දෙනවද"

"මොකක්ද"

"ඔයාගේ වර්ජින් එක බ්‍රේක් කරේ මද්දුද  නැත්නම් කලින් යාලුවෙච්ච ධනාද"

දිනූෂගේ ප්‍රශ්නෙට මොන වගේ උත්තරයක් දෙන්නදැයි ඈට හිතාගන්න බැරිවුනා.

"ඇයි එහෙම ඇහුවේ"

"මද්දු ඒ ගැන හිතනවා ඌ ගෑණු දාහක් එක්ක බුදියගත්තත් කසාද බදින ගෑණිගේ වර්ජින් එක ගැන හිතනවා"

"එතකොට චූටි එහෙම හිතන්නේ නැද්ද"

"නෑ.. ඒක තිබුනයි කියලා විශේෂයකුත් නෑ නැතිවුනා කියලා විශේෂයකුත් නෑ. මට කෙල්ල ආදරේ නම් ඒ හොදටම ඇති"

"එහෙනම් ඇයි ඇහුවේ"

"මද්දු ලොකු අම්මගේ පොටෝ එකට දිව්රලා පොරොන්දු වුනා නාමලී එක්ක තියෙන සම්බන්දේ නවත්වන්න  ඒත් ඔය පෙරේදා ගියේත් නාමලී එක්ක නෙහ්. තාම ඇවිත් නැහැ නෙහ් ඇත්ත කියන්න මද්දු ඉස්සරහ ඔයාට ඔයාගේ පිරිසිදුකම ඔප්පු කරන්න බැරි වුනාද"

වනමලී දිනූෂ දිහා බලාගෙන හිටියා.

"මටත් ප්‍රශ්නයක් අහන්න ඕන"

"අහන්න"

"ඔයාගේ අතින් ඔයා ආදරය කරන කෙල්ලෙ වර්ජින් එක බ්‍රේක් වුනොත් ඔයා ඒ කෙල්ලව මග අරිනවද"

"මම ඔය වර්ජින් ගැන හොයන්නේ නෑනෙහ් මගෙ කෙල්ල මට ආදරේ නම් ඔක තිබුනත් නැතත් මම කසාද  බදිනවා මගේ අතින් ඕක වුනොත් කෙල්ලට මම ගොඩක් රෙස්පෙක්ට් කරනවා"

වනමලී දිනූෂ දිහා පොඩ්ඩක් බලාගෙන හිටියා. ඇත්තටම අදහන්න ඕන කොල්ලෙක්. ඒත් ඉතින් මූට කෙල්ලෙක් නැහැයි කියන්නේ නම් බොරුවක්.

දිනූෂ කතාව කොච්චර සිරියස් ගත්තදැයි  කිව්වොත් ඇගේ තන් දෙක දිහා නිතර නිතර බලන එකත් නතර වුනා. එකදිගට එකම විදියට ඔහු ඉස්සරහ ඇනතියාගෙන හිටපු හින්දා කකුලේ වලලුකරත් ලොක් වෙලා වගේ. ඈ එක කකුලක් පොඩ්ඩක් ඉස්සුවා. අම්මට සිරි සුදු කලවා දිගේ ඇතුලටම බෝක්කුව පෙනුනා. සායත් පොඩ්ඩක් උඩට ගියත් හදාගත්තෙත් නෑ  දාඩිය දාපු නිසා වනමලී ටී සර්ට් කරින් පොඩ්ඩක් ගැසුවට පස්සේ ඔහු ආයෙත් වටකුරු තන්දෙකත් එක්ක කලු තන්පුඩු දෙක දිහා බලන්න ගත්තා.

පොල්ල ආයෙත් කෙලින් වෙනවා. ඈ කකුල් උස්සලා බෝක්කුව පෙන්නුවේ මාව අවුස්සන්නද මෙහෙම බ්‍රා එකක්වත් නැතුව ආවේ රස්නේ හින්දද නැත්නම් තමන්ට තන් පෙන්නන්නද දිනූෂ කල්පනා කරා.

"ඔව් ඉතින් අතේ ගහපු හැටිත් දැක්ක නෙහ් පොල්ලට ආස හිතෙන්න ඇති ඔහොම ආවේ මාව අවුස්සන්න වෙන්න ඇති"

 ඇගේ ආසාව දිනූෂට හොදටම පෙනුනා.

"අනේ චූටි රතුතොල් දෙක අතරින් පොල්ල යවන්න තිබ්බ නම්"

ඔහුට ඇගේ චූටි රතුතොල් දකිද්දී තවත් ඉවසන්න බෑ. තොල් අතරට පොල්ල ඔබන්නමයි හිත. 

"ඕන හුත්තක් වෙද්දෙන් උරන්න මේකි  කැමති ඇති" 

ඔහුට ආයෙත් හිතන්න දෙයක් තිබුනේ නෑ. සරම කඩලා පොල්ල එලියට ගත්තා. 

Read it now on Wela Katha Lokaya — where every story brings a new level of heat and fantasy to life.

ඊලග කොටස ආව ගමන් කියවන්න මෙතනින් අපේ Telegram Channel එකට Join වෙන්න: https://t.me/+PVvTyldrqFtkMGY1