වනමලී - Wanamalee 14 (Wela Katha)

This Sinhala Wela Katha chapter follows Wanamalee as her desires grow bolder, and secrets from the past begin to resurface.

Wanamalee Sinhala Wal Katha වේ කලි​න් කොටස් කියවන්න මෙතනින්: https://walakatha.com/posts/wanamalee/episodes

රන්වන් පාට පොල්ල එලියට දමද්දී වනමලීට ෆුල්ම හොල්මන් වුනා. මෙච්චර ලගින් දකිද්දී මොකක්ද කරන්නේ යැයි හිතාගන්න බැරි වුනා. දිනූෂ බැම්මෙන් පහලට පැන්නා. සරමත් කකුල් දෙක අතරින් පහලටම වැටුනා. ඉස්සෙල්ලා සරම ගසපු පාරට ඩිමර් සුවිච් එක එක තැනක ටෙස්ටරේ තව තැනක. ඌ ඉන්නේ තනිකරම හෙළුවෙන් ඈ ඉදිරිපිට දෙන්න අතර පරතරය අගල් හයක් නෑ. දිනූෂගේ මසල්ස් පිරිච්ච කලවේ හීනියට මයිලුත් පෑදිලා. කලවා දරදඩු වෙලා කට්ස් පවා මතුවේලා. එකවරම ඇගේ ඔලුව දෙපැත්තෙන් අල්ලාගෙන ඔහුගේ කකුල් දෙක අතරට එබුවා. ඔලුව දෙපැත්තෙන් අල්ලලා පොල්ල තොල්වල ගෑව්වත් ඈ තොල් තද කරගත්තා. එකපාරට වෙච්ච දෙයින් වනමලී කලබල වුනා. දෑතින්ම ඔහු තල්ලු කරත් ඔහුගේ දෑත්වල ශක්තිය වැඩියි. ටොපා කම්මුලෙත් වදිනවා ඈටත් පොල්ල කටේ දාගෙන උරන්න ආසාවක් තිබුනත් කලබලෙන් වෙච්ච වැඩේ හින්දා යටපත් වුනා. අනික දැන්ම රෙස්පෙක්ට් එක නැතිකරගන්නත් බෑ.  ඕක උරන්න ගිහින් කොහෙන් කෙලවර වෙයිදැයි හිතාගන්න බැරිවුනා. ඇගේ මුලු වෙර යොදල දිනූෂව තල්ලු කරා. ඔහු පස්සට වැටෙන්න ගිය නිසා ඔහුගේ අත් බුරුල් වුනා. ඔහු පිටුපසේ බැම්ම අල්ලගත්තේ නැත්නම්  වැටෙනවා. ඔහු ආයෙත් ඈ ඉදිරිපිට හිට ගත්තා

"පිස්සුද ඕයි තමුසෙට.. මන් තමුසෙගේ අක්කා"

වනමලී හිටගන්න ට්‍රයි කරත් ආයෙත් ඇගේ කොන්ඩෙන් අල්ලාගෙන කට පොල්ල ලගට තද කරා. 

"අනේ චුට්ටක්.."

ඔහුත් අතහැරියේ නෑ. අත් දෙකෙන්ම ඈව පොල්ල දිහාවට තද කරා. ඈත් තොල් තදකරත් ඇගේ චුටි තොල් වල ටොපා බලෙන්ම ගෑව්වා.

"අනේ.. චුට්ටක්.. එක පාරක්..."

ඈත් තොල් තද කරන් හිස දෙපැත්තට වැනුවා. ඔහුට ඕනේ කොහොම හරි පොල්ල කට ඇතුලට ඔබන්න. පොල්ල කට ඇතුලට එබුනොත් ඇගේ ආශාව දොරේ ගලාගෙන යාවී යැයි ඈටත් බිය දැනුනා. අන්තිමට කෙලවර වෙන්නේ පෙට්ටියත් කඩාගෙන හිකිල්ලකින් යැයි තේරුනා. ඇගේ වෙලාව හොද කමට කුරුදු පදුරක් හෙලවෙන සද්දෙට දිනූෂ බැලුවා. කලබලයට ඇගේ හිස අතැහැරුනා. කුරුදු පදුර අතරින් පැනපු හාවා තප්පරේට දෙකට කුරුදු පදුරු අතරින් කඩාගෙන බිදගෙන දිව්වත් පස්සෙන් පන්නගෙන ගිය ටොමියත් ගේම අතහැරියේ නෑ. හාව පස්සෙන්ම පැන්නුවා.

"මෝඩයා... මම කවුරු කියලද හිතුවේ මම වේස බඩුවක් නොවේ උබේ අක්ක"

ඈ ඔහුව තල්ලු කරගෙන  පස්සට පැන්න. වෙන එකියක් නම් පැනපු ගමන් කම්මුලට ගහනවා එහෙත් ඔහුට බැනලා හිත රිද්දන්න වුවමනාවක් තිබ්බේ නෑ. එහෙම වුනොත් කොල්ලොන්ගේ හිත්වල සදාකල් එවා මතකයේ තියෙනවා. වෛරයක් බවට හැරෙනවා. පිට එහෙකුට එහෙම කරත් දිනූෂට එහෙම කරන්න ඈට කිසිම අදහසක්වත් තිබුනේ නෑ.

දැනිච්ච ලැජ්ජාවත් එක්ක දිනූෂ බිම තිබ්බ සරම ඇදන් කුරුදු තලන ස්තෝප්පුවට ආවා. හරියට ඈට මූන දෙන්න බෑ වගේ.

"සමාවෙන්න අක්කේ මට ෆීලින් කොන්ට්‍රෝල් කරන්න බැරිවුනා" 

ඈ අකැමැත්තෙන් වුනත් කැමතිවෙයි යැයි හිතුවත් එහෙම වුනේ නෑ. ඈත් කොන්ඩේ පස්සට කරලා ගැටයක් ගහගෙන ආයෙත් දිනූෂ ලගටම ආවා. දිනූෂ කොහොමවත් තරහකරගන්න නම් බැහැ. ඇත්තටම බ්‍රා එකක් පෑන්ටියක් නැතුව ආවේ කොල්ල අවුස්සන්න නෙහ්. ජෝක් එකට වගේ පෙනුනත් ඇත්තටම ඕන වුනේ කොල්ලගේ පොල්ලෙන් කන්න නෙහ්. යම් විදිහට කවීෂ වෙනුවට දිනුෂට බාරදුන්නා නම් පෙට්ටියේ කෑලිත් නැහැ. දිනූෂත් කුරුමානම වැරදෙච්ච එකෙක් වගේ දොර දිහාවට ගියා. 

"ඔයා තරහයිද"

"නෑ" 

"මට සමාවෙන්න අක්කේ..."

"කමක්.. නෑ අපි හොද යාළුවෝ වෙමු මල්ලී මම එහෙම කෙල්ලෙක් නොවේ. මනූෂ අසනීපේ හින්දා ඔයාගේ අම්මා මාව මද්දුට බාර දුන්න නෙහ්. මට එයාට ද්‍රෝහි වෙන්න බෑ පැටියෝ"

දිනූෂ මුකුත් නොකියාම කට කොනින් කැරි හිනාවක් දාගෙනම අතේ තිබ්බ යතුරෙන් ඉබ්බ ඇරයා 

"අම්මා පොන්නයෙක්ගෙන් ඔයාව බාරදීලා තියෙන්නේ වලත්තයෙකුට නෙහ්"

කියාගෙන ගෙට ඇතුල් වුනා. ඒත් ඔහු මුමුනලා කිව්වත් ඇයට හොදින් ඇහුනා.

ඇත්තටම එය පුංචි තට්ටු දෙකේ ගෙයක් වගේ. ගෙයක් කිව්වට ගබඩා කාමරයක්. ඔහු බිත්තිය අතපත ගාල කොහේදෝ තිබ්බ ස්විච් එකකුත් දැම්මා. 

"මෙතන වැඩ කරන අයට ඉඩ මදි දැන් පාර අයිනෙයි මෙතනයි තැන් දෙකේම කුරුදු තලනවා" 

ගොඩ ගහපු කුරුදු දර මිටි එකින් එක අයින් කර කර ඔහු කියවගෙන යනවා මීට මොහොතකට පෙර කිසි දෙයක් නොවෙච්ච ගානට. හැබැයි කොල්ල හිටියේ ගොඩක් සතුටින්.

බිත්තියට හේත්තු කරපු කුරුදු දර මිටි අයින් කරලා පොලවේ ලෑලි පියනක් මතුකර ගත්තා. උන්ගේ කිසි පිළිවෙලක් නෑ. පහලට යන දොර ලෑල්ල උඩත් කුරුදු කෝටු දාල. ලෑලි පියනෙන් යට තවත් කාමරයක්. මතකයිනේ මොරසූරන වැස්ස දවසක කවීෂ නාමලීව එක්කගෙන ගිය කාමරේ ඉස්සරහට තනි ගෙයක් වගේ පෙනුනත් පස්සෙ පැත්තට තට්ටු දෙකේ පුංචි ගෙයක් වගේ. කුරුදු මිටි එළියට ගන්න වෙනම දොරකුත් තිබුනා. දැන් කලින්ට වඩා ටිකක් මොඩිෆයි කරලා. දිනූෂ බිත්තියේ එල්ලපු මල්ලෙන් ටෝච් එකක් ඇදලා ගත්තා. වනමලීට වෙච්ච වැඩේට තාම අෆ්සෙට්

 "ශික් කටේ දාගත්ත නම් ආයෙත් චාන්ස් එකක් ආවොත් බලමු"

එහෙමත් හිතුනා. ඒත් මුකුත් නොවෙච්ච ගානට ඔහු කියවගෙන යනවා. කොහොම වුනත් දිනූෂ අනිත් උන්ට වඩා ඉක්මන් කාරයෙක් ගොඩක්  ෆෝවඩ් කොල්ලෙක්.

"තලපු කුරුදු ගොඩ ගහලා තියන්නේ මේකේ. උඩ ඉදන් මිටි බැදලා ඔතනින් මේකේ පිලිවෙලට අඩුක් කරනවා "

දිනුෂ ලෑල්ල අයින් කරලා ටොච් එක ගැහුවා. මුලු කාමරයම එළිය වුනා. පට්ට ටෝච් එකක් ඔහු ටෝච් එලියෙන් පහලට තිබ්බ යකඩ ඉනිමගේ බැහැගෙන පහලට ගියා. ඉස්සරනම් තිබ්බේ ලී ඉනිමගක්. ටොච් එළිය ඔෆ් කරා දොර උඩින් තිබ්බ බීරලු අතරින්  එන එළිය හැර අවට පෙනුනේ නෑ කාමරයම අඩ අදුරුයි. වනමලී කවුළුවෙන් පහලට  දෙපා දාල ඉනිමගේ හරස් යකඩ කූරු දෙක තුනක් බැහැලා  ඇතුලටම බහිනවදැයි නැද්දයි දෙගිඩියාවෙන් පසුවුනා. 

"එනවකෝ පහලට"

"ටෝච් එක අල්ලනවකො"

දිනූෂ ටෝච් එක ගැහුවෙත් ඉනිමගට නොවේ ඇගේ කකුල් දෙක අස්සට. අම්මෝ එළියට නෙරපු සුදු පුකයි ගල්දෙකයි දැක්ක ගමන් ඔහු පිස්සු හැදුනා

"ඔය කොහේද ගහන්නේ ඇදන් වැටෙයි"

"වැටුනොත් මන් අල්ල ගන්නම්"

දිනූෂ ටෝච් එක ඇගේ ඉස්සරහට ගැහුවා. ගැහුවෙත් ඉස්සරහින් ඇගේ දෙපා අස්සටමයි. ඇගේ කැරලි ගැහිච්ච මයිල් කැලෑව අතරින් හුත්ත යන්තම් පෙනුන.  උඩ ඉද්දී පොල්ල කටේ ඔබන්න හදපු මිනිහා පහල කාමරයට ගියොත් මොනවා කරයිදැයි පොඩි සැකයකුත් හිතට ආව. එයට ඈ යටි හිතින් කැමතියි. ඒත් පොඩි බයකුත් දැනුනා. මොකද මන්දිරා ලේහෙසි පහසු ගෑණියෙක් නොවෙයි. ඉඩම මිලට ගන්න ආපු දවසේ ඉදන් හැමදේම ඈ දන්නවා. දිනූෂ එක්ක ඇති හැමදේම හොරෙන්ම වෙන්න ඕනෙයි ඈ තේරුම් ගත්තා. දිනූෂ ටෝච් එක ගැහුවෙත් හුත්ත බලන්න බව ඈටත් තේරුනා. ඈ එක කකුලක් උඩ යකඩ පොල්ලට තියලා අනික පහලට  තියලා හුත්ත හොදටම බලන්න ඉඩදුන්නා

"හැබැයි අරවා මේව කරන්න බෑ..."

"මොනවද අරවා මේවා" 

"අනේ මේ... මගෙන් මුකුත් අහගන්න එපා.."

වනමලී ඉනිමගට අඩිය තිබ්බා. ටෝච් එළිය ඇගේ කොටසාය අතරින්  පුකත් හුත්තත් දකිද්දී දිනූෂ හොල්මන් වෙලා ගියා. ඔහුගේ පොල්ල ආයෙත් කෙලින් වෙන්න ගත්තා. කොල්ලගේ ඇස් කොට සාය ඇතුලේ යැයි ඈටත් හොදට තේරුනා. ඔව් ඉතින් බ්‍රා එකයි ජංගියයි නොඇන්දේ ඔක්කොම පෙන්නන්න නෙහ්. අනික පොල්ල කටේ ඔබන්න ලෑස්ති වෙද්දිත් බැන්නෙත් නෑ නෙහ්" 

ඈත් හොදට සාය ඇතුලේ පෙන්න පෙන්න ඉනිමග දිගේ පහලට බැස්සා. දිනූෂත් කුප්ප කමටම අන්තිම අඩි දෙක බහිද්දී ඇගේ බද වටා අතදාල ටෝච් එක ඕෆ් කරා. 

"මෝඩයා ඕක දානවා"

 මද අදුරේම දිනූෂ ඈව බදාගෙන බිත්තියට හේත්තු කරා. බිත්තියට මූන හිරකරලා  සාය ඉස්සුවා සරමත් උස්සලා පොල්ල පුකට තියලා තදකරා. වනමලී ගැස්සිලා ගියා. පහලට බැහැපු එකේ මොඩකම කියලත් හිතුනා.

"අනේ... ඔන්න... තමුසේ ඕවර් යනවා.."

ඇගේ කතා අහන්න පුළුවන් කමක් ඔහුට තිබුනේ නෑ. පිස්සෙක් වගේ ඇගේ බෙල්ල  ලෙවකාගෙන තන් මිරිකන්න ගත්ත. එහෙන් කෙලින්ම පුකට දැනෙන පොල්ලේ සුව අනිත් පැත්තෙන් තන් මිරිකෙන සනීපේ මෙහෙන් බෙල්ල ලෙවකන කිතිය අතර ඈ අතරමන් වුනා. සාය අතරින් අතදාල හුත්ත පොඩි කරන්න ගත්තා

"අනේ.. පින්සිද්ධ වෙයි පැටියෝ ඇතුලට ඇගිල්ල නම් දාන්න එපා.. මම තාම වර්ජින්... මද්දු මාව දාල යාවි.."

ඈ වර්ජින් යැයි ඇහෙද්දී දිනූෂට හිතාගන්න බැරිවුනා. ඔහු මෙච්චර වෙලා හිතා හිටපු විදිය වැරදියි. මද්දුගෙන් බේරිච්ච එක පුදුමයි. ඊටත් වඩා පුදුම ධනා කියන කැරියගෙන් බේරිච් එක.

දිනූෂගේ ඇගිලි හුතු තොල් දාරේ දිගේ යද්දී ඈට කෙදිරිගෑවෙන්න ගියත් හිත දැඩි කරගත්තා. ඇත්තටම දිනූෂගේ පොල්ලෙන්ම පෙට්ටිය කඩාගන්න ඇත්නම් යැයි ඈට හිතුනේ ඔහුගේ අතේ පහර දැකපු වෙලාවේ. ඒත් අනිත් පැත්තෙන් කවීෂ ඔහු එය  බලාපොරොත්තුම වෙනවා. අද එයට දවස නොවේ. මුලු වෙරම දාල අනිත් පැත්තට හැරුනා.

"ඔයා ඔහොම බලෙන් කරනවට මම කැමති නැ. ඔයා හිතන්නේ මම වේස බඩුවක් කියලද... පොඩ්ඩක් ඔයැයිට චාන්ස් එක දුන්නාම කර උඩ නගින්න එනවනේ"

ඇයත් ලැබිච්ච චාන්ස් එකෙන් උපරිම ප්‍රයෝජන ගත්තා. දිනූෂ තාමත් කොම්ෆියුස් වෙලා ඈ කෝපයක් පෙන්නලා දිනූෂට බැනගෙන බැනගෙන ගියා. තමන් ඉක්මන් වුනා වැඩි යැයි ඔහුටත් තේරුනා. උඩ කවුළුවේ ආලෝකයෙන් ඉනිමග හොදින් පෙනුනා 

"සොරි.. අක්කේ.. "

"සොරි...."

ඔහුත් තල්ලු කරන් ඉණිමග නැගගෙන නැගගෙන ගියා....

"ශික් කරගත්ත ගොන් වැඩේ"

දිනූෂ භූගත කාමරයේ ස්විච් එක කිහිප පාරක් උඩට යටට දාලා ලයිට් එක දාගෙන ඇඳ ඉස්සරහ තියෙන ලෑලි දොර ඇරියා. යකඩ දොරවල් අරින්න නම් මන්දිරා ලග තියෙන යතුර ඕනේ. කාමරයම ආලෝකෙන් පිරිලා ගියා. ලෑලි ජනේලේ උස්සරහින් තියෙන ඇද උඩින් වාඩි වුනා. 

එදා හවස් වෙනකම් වනමලී මනූෂගේ කාමරෙන් එළියට ආවේ නෑ. ඈ වෙච්ච හැම දේම හිතින් මෙනෙහි කරා. ඈ මනූෂ ගැන හිතේ ලොකු  බලාපොරොත්තුවක් තිබුනා. මගුල් දවසේ ඔහු ගැන තිබ්බ බලාපොරොත්තු ඇසිල්ලකින් එකින් එක සුනු විසුනු වෙලා යද්දී කවීෂව මතුවුනා ඒත් වාසනාවට හෝ අවාසනාවට කවීෂ එක්ක රැයක් පහන් කරන්න වුනේ නෑ. හරියට අහසේ වළාකුල් වගේ හැමදේම ඉක්මනින් ඉක්මනින් වෙනස් වුනත් තාමත් ඈ කන්‍යාවියක්. අද හවස සිද්ද වෙච්ච දේවල් එක්ක කවීෂ අතරට දිනූෂත් ආවා. මනූෂ, කවීෂ, දිනුෂ මේ තුන් සොහොයුරන්ගෙන් මනූෂ පැත්තකට විසිවුනත් දිනූෂයි කවීෂයි අතර ඇගේ හිත හිරවුනා. 

"කෝ අක්කා..."

මන්දිරාගේ හඩ කුස්සිය පැත්තේ ඉදන් යන්තමට වනමලීට ඇහුනා. මම මෙහේ යැයි කියන්න හිතුනත් හයියෙන් කැගහන්න කෙල්ලෙකුට හොද නැහැයි හිතිච්ච හින්ද ඇදෙන් බැහලා කුස්සිය පැත්තට යන්න ඕනැයි හිතුනා. රෑට උයන්නත් ඕන නෙහ්

"මන් දන්නෑ ගේ ඇතුලේ ඇති"

කොල්ල මෙච්චර වෙලා කොහේද ගියේ

"ඔයයි එක්ක නෙහ් එළියට ගියේ"

"එයා ගෙදර පැත්තට ආවා නෙහ් මම මලිත්ලගේ ගෙදර ගියා"

වනමලී සාලෙන් කුස්සිය පත්තට යන්න හැරෙද්දිත් මන්දිරා දිනූෂට බනින්න ගත්ත. මන්දිරාගේ හඩ ඇහෙන්නෙත් හෙමින් ඒවට උත්තර දෙන දිනූෂගේ හඩත් ඇහෙන්නේ හෙමින් කුටු කුටු ගානවා වගේ. හරියට වනමලීට ඇහෙයි බියට වෙන්න ඇති. කුස්සියේ පැත්තෙන් එන හඩට ඈ කන්දීගෙන හිටියා. 

"ඇයි ඔහේටත් මද්දුගේ ලෙඩේ බෝවෙලාද එහේට රිංගන්නේ යකෝ මේ ගෑණි මුන්ට ඉනා බෙහෙතක්වත් කවලද පවුලම එහාටම රිංගන්නේ"

මන්දිරා ඇගිල්ල උලුක්කර කර දිනූෂට මොනවද කියනවා.

"එයාලගේ වැඩ වලට මාව අල්ලන්න එපා අම්මේ අනික මම ගෙදරට ගියෙත් නෑ වත්තේ ගේට්ටුව ලගට ගියේ"

"ගාලු ගිය මිනිහා තාම හොස්පිට්ල් එකට ගිහිල්ලා නෑ ඊයෙත් පෙරේදත් එහෙමයි. උබත් උන් විදියට හැදුනොත් අම්මපා මේ ඔක්කොම අර කෙල්ලටයි ලමා නිවාසෙකටයි බාර දීල මාත් කෙහේ හරි යනවා"

කවීෂ ගැන ඇහෙන දේවල්  එච්චර හොද දේවල් නම් නොවේ. නාමලි එක්ක සම්බන්ධකමක් නැහැයි කවීෂ දිව්රලා කිව්වත් ඇගේ හිතේ තිබ්බ සැකේ තවත් වැඩුවුනා. දිනූෂව ලගට අරන් හොයනවා විනා වෙන විකල්පයක් වනමලීට තිබුනේ නෑ

"අම්මේ......"

දැන් ආව වගේ වනමලීත් කුස්සිය පැත්තට ආව. දිනූෂ බිම බලාගෙනම ඈවත් පසු කරන් සාලෙට යන්න ආව.

"කොහේද චූටියෝ මෙච්චර වෙලා හිටියේ"

කොල්ලා මුකුත් නොකියාම සාලෙට ගියා. 

"උයලා ඉවරවෙලා ඉකෝන් පේපර් එකක් කරමු"

වනමලී ටිකක් සද්දෙන් කියලා කුස්සියට ගියා. දවල් මාලුත් එහෙන්මම තිබුනා. මෑකරල් වගයක් හදන්න අරන්. 

"පුතේ පරිප්පු හොද්දක් හදලා මෑකරල් තෙලට දාමු. ඕන්නම් පොල් සම්බල් ටිකක් හදමු"

වෙනදා උයන්නේ මොනවදැයි තනිවම තීරණය කරේ මන්දිරා. දැන් ඈ උයන්නේ මොනවදැයි වනමලීගෙනුත් අහනවා. කොහොම වුනත් ඈ නපුරු නැන්දම්මා කෙනෙක් නොවීම ඈ පෙර කරපු පිනක් වුනා.

උයලා ඉවරවෙලා. ඔක්කොම අස්කරලා ඇගහෝදන්න එළියේ ටැප් එකට යද්දී තාමත් දිනූෂ ඇගහෝදනවා. ඇදගෙන ඉන්න සරමත් වතුරට ඇගටම ඇලිලා. සරම උඩින් අතදාලා එහේට මෙහේට ඇතිල්ලුවා මිසක් සරම ඇතුලට අත දැම්මෙවත් නෑ.

"මොඩයෝ අත ඇතුලට දාල හොදට හෝදනවා"

"හෝදලා තියෙනේ ඕයි මේ බලනවා"

දිනූෂ ඉස්සරහින් සරම උස්සලා පොල්ල අල්ලාගෙන හම පස්සට කරා. ටොපා රතු පටට දිලිසෙනවා. කරුකුට්ටම් වෙලා හැකිලිලා ගිහිල්ලා තිබුනත් අගල් හතරක් විතර ඇති.

"අම්මේ... මේ.."

ටිකක් හයියෙන් කැගහද්දී ඔහු සරම පහලට දැම්මා.  ඔහු ඇගත් හෝදන් ගෙට ගියේ ඇගේ තනේත් අල්ලලා මිරිකලා. 

An Aluth Katha twist that dives into emotional cravings and raw, unfiltered pleasure in the most unexpected ways.

වනමලී දිනූෂ ගැන හිත හිතා ඇගහේදුවා. කොල්ල තරහ කරගෙනත් බෑ. එහෙන් කවීෂගෙයි නාමලීගෙයි හුටපටේ අනිත් පැත්තෙන් මනූෂගේ ලෙඩේ. කොහොම වුනත් මනුෂ කියන්නේ කසාද මිනිහා. හෙටවත් හොස්පිට්ල් එකට යන්න ඕනැයි හිතුවා. වනමලී ඇගහෝදන් ගෙට යද්දී  ගෙදර ලෑන්ඩ් පෝන් එක රින්ස් ගියා.

"දුව කවුද බලන්න"

වනමලී  ටවල් එක පොරවගෙන සාලෙට ඇවිත් රිසීවරය කනේ තියාගත්තා.

"අම්මේ හොස්පිට්ල් එකෙන්"

හදීසියක්දැයි ඇහුවත් කිව්වේ නෑ. හිතේ බයකුත් තිබුනා. මන්දිරා අතට රිසීවරය දීල ඈ මනූෂගේ කාමරයට යන්න කලින් මන්දිරා දිහා නිකමට බැලුවා. අප්පට සිරි අච්චර ලස්සනට තිබ්බ මූනට වෙච්ච දේ. ගිණි පුපුරු වගේ. මන්දිරා මෙහෙම කේන්තියෙන් ඉන්නවා වනමලී දැකලම නෑ. කාමරයට ගිහින් තුවාය ගලවලා නයිටියයි හවුස් කෝට් එකයි දාගත්තා හවුස් කෝට් එකෙත් උඩ බොත්තම් දෙක විතරයි දැම්මෙත්.

"බල්ලා..දඩාවතේ ගිහින් තාම හොස්පිට්ල් එකට ගිහිල්ලා නෑ"

ඇගේ කෝපය පිටකරද්දී වනමලී ඉන්න බවත් අමතක වුනා. රිසීවරය දඩාස් ගාල පෝන් එක උඩින් තිබ්බා. 

"ඇයි අම්මා"

"පුතේ මන් හොස්පිට්ල් එකට යනවා ඔයා මල්ලි එක්ක කාල නිදාගන්න"

"ඇයි අම්මා මද්දු හොස්පිට්ල් එකට ගිහිල්ලා නැද්ද"

මන්දිරා කේන්තියට උත්තර නොදී ඇගේ කාමරයට ගියා. වනමලීත් ඈ පිටුපසින්ම ගියා.

"අම්මා තනියම යන්න එපා මාත් එන්නම්. ඔහොම කේන්තියෙන් ඩ්‍රව් කරනවට මන් කැමති නෑ. මට බයයි"

වනමලී ඇගේ උරහිසින් අල්ලාගෙන කියද්දී නම් ඇගේ කේන්තිය චුට්ටක් අඩුවෙලා තිබුනා.

"එපා ඔයා මල්ලි එක්ක ඉන්න මොකද බලල ඉක්මනට එන්නම් ප්‍රවේශමෙන් මම් ගිහින් එන්නම්"

වනමලී ඈ ලගටම වෙලා සාරිය දාගන්න උදව් වුනා.

"ඇයි අම්මේ මද්දු ගිහින් නැත්තේ"

"අනේ.. දන්නේ නෑ මොන ලෝකෙක ගිහින්ද කියලා"

ඈත් කවීෂ ගියපු තැන වසන් කරනවා. ඔහු යන්නේ එන්නේ කොහේදැයි බලන්න නම් සපෝට් එක ගන්න පුළුවන් දිනූෂගෙන්ම විතරයි. 

මන්දිරාගේ කාර් එක නොපෙනී යනකම් වනමලී ඉස්තෝප්පුවේ බැම්ම එක්ක තිබ්බ රවුම් කොන්ක්‍රිට් කනුවට හේත්තුවෙලා බලාගෙන හිටියා. ඈත් ගියාට පස්සේ පට්ට පාලු ගතියක් තිබුනේ. මන්දිරා යද්දිත් හතත් පහුවෙලා. ඔහු මෙහෙම හදීසියෙන් ගියේ ඇයිදැයි හිතාගන්නත් බෑ ඈ එකත් වහනවා. කවීෂ ගිය දිහාත් වහනවා. මේ හැම දෙයක්ම කල්පනා කර කර හිටපු ඇගේ පිටුපසින් කනට පිම්බ හුළං පාරට ඈ ගැස්සිලා පස්ස හැරුනා.

"මෝඩයා"

ඈ පස්ස ඇගිලි දෙකෙන් අල්ලලා ටිකක් රිදෙන්නම කෙනෙච්චුවා. ඒකා ජොකෙක්වත් ඇදලා නැති හින්දා 

"ආව්.. රිදෙනවා"

කෑගැහුවත් ඔහු ඈ දිහාවට හැරෙන්න කලින් ඔහුගේ උරහිස් දෙපැත්තෙන් අල්ලාගෙන තල්ලුකරන් සාලෙට  ගියා. දිනූෂ උඩට මුකුත් ඇදලා හිටියෙත් නෑ. යටට පට්ට කොට සෝටක් දාගෙන හිටියා. 

"චූටි ඉස්සරහ දොර වහපන් කෝඔ"

ඔහුගේ උරහිස අතහැරලා වනමලී දිග සෙටියේ මුල්ලෙන් වාඩිවෙලා අත දිග ඇරලා ටේබල් පෑන් එක කැරකෙන්න දැම්මා. රශ්නෙට පුදුම දාඩියක් දාන්නේ.  උඩින් දාගෙන හිටපු හවුස් කෝට් එක පන්නලා සෙටිය උඩින් දැම්මා. ඇගේ තිවුනෙම නයිටිය විතරයි. ටී.වී එක දැම්මත් තවම අටේ නිවුස් පටන්ගෙනත් නැ. දිනූෂ සාලෙට ආපු ගමන් ඇගේ පිටුපසින් උරහිස් අල්ලාගෙන ටි.වී එක දිහා බලාගෙන ඉන්නවා වගේ නයිටියෙ පටි අතරින් තන්දෙක දිහා හොදින් බැලුවා. ඈ ඉස්සරහට නැවෙද්දී තන්පුඩුත් එක්ක රවුම් තන් දෙක පෙනෙද්දී ඉන්නම බෑ.

"යනවා යනවා ගිහින් පාඩම් කරනවා"

"දැන්ම බෑ" 

කියාගෙනම සෙටියට පැනලා ඇගේ උකුල උඩින් ඔලුව තියන් වකුටු වුනා. ඇගේ අතක් සෙටියේ ඇන්දේ තියාගෙන අනිත් අත ඔහුගේ උරහිසින් තිබ්බා. දිනුෂට පුදුම සනීපයක් හිසට දැනුනේ. අනිවාර්යයෙන්ම ජංගියක්වත් ඇදලා නැහැයි ඔහුට තේරුනා. පොල්ලත් දනිපනි ගාල නැගිට්ටා 

"ගිහිල්ලා පාඩම් කරනවා.."

"බෑ පාඩම් කරන්න තරම් ඔලුව ක්ලියර් නෑ"

"අප්පට බොල කොල්ලගේ ඔලුව අවුල් කරේ කවුද"

"ඔයානෙහ්"

දිනූෂ උඩුබැලි අතට හැරුනා උඩුබැලි අතට පෙරලිලා හිටියත් එක කකුලක් උස්සලා සෙටිය උඩින් තිබ්බා. එතකොට ගොනා කානුවේ විතරක් නොවේ ටොපා කලිසම අතරින් එලියටත් ඇවිත් බවත් පේනවා. පොල්ල කලිසම අතරින් ටොපා එලියට ආවේ තුඹහෙන් නයෙක් එලියට එනවා වගේ. ඇගේ ඇස් තිබුනෙත් කලිසම අස්සෙයි පිම්බිච්ච මස් පිඩු අස්සෙයි. ඇගේ ඇස් තියෙන දිහා දිනූෂ හොදටම දැක්කා. ඔහු වනමලී දිහාවට ඇගිල්ල දික්කරා.

"මම මොකක්ද කරේ"

"මොනවද නොකරේ මුල ඉදන් කියන්න ඕනද"

"හරි කියනෝ බලන්න"

"එක මගේ කාමරයට හොරෙන් ඇවිත් මන් අතේ ගහන හැටි බලන් හිටියා දෙක ඇද අස්සේ තිබ්බ ජංගිය අරන් ගිහින් හෝදලා වැලට  දාල මාව හොල්මන් කරා තුන වත්ත බලන්න යමුයි කියලා මාව අවුස්සන්න ජංගියක්වත් බ්‍රා එකක්වත් නැතුව මාත් එක්ක වත්තේ හුලං බලන්න ඇවිද්දා. හතර දිමි ගොට්ටක් ඇගට දාල මගේ ඇගම අතගෑව පහ දිමියෝ අරන්දානවා කිය කිය මගේ පයිය දිහා හොදට බැලුවා හය ඉනිමගින් බහිද්දී පුකයි හුත්තයි ගල් දෙකයි මට හොදට පෙන්නුවා. ඉතිං මන් ඇවිස්සෙන්නේ නැද්ද"

කොල්ල විහිළුවෙන් විහිළුවෙන් කිව්ව කතාවට වනමලීට දෙන්න උත්තර නෑ. දිනූෂ කියවලා ඉවරවෙච්ච ගමන් මුහුන ඇගේ උකුල අස්සේ හංගගත්තා. ඉනවටා අතක් දාල බදාගත්තා.

"යකෝ මාර කතාවක්නේ මගේ ජංගිය අරන් දවස් දෙකක්ම අතේත් ගහලා ජරාවත් හලලා මදිවට කියවන ලස්සන ඉදපන්කෝ  එහෙනම් අදින් පස්සේ ඔක්කොම වහගෙන ඉන්න තම්බි ගෑණු වගේ. මට තාම මෙහේ ක්ලයිමේට් එක අල්ලන්නේ නෑ ඒකයි යටට නෑද හිටියේ"

"විහිළුවට කිව්වේ ඕවා නැතුව ඉන්නවනම් මම නම් තවත් කැමතියි"

"හොදට තියෙයි එහෙනම්"

කොල්ල හිනාවෙවී නිකන් හිටියෙත් නෑ  ඇගේ නයිටිය එහේට මෙහේට කරන්න ගත්තා. මයිල් බූසියත් එහේට මෙහේට කර කර තොල් වලින් තද කරන් අදින්න ගත්තා. මූ නම් නිලූෂි කියනවා වගේ පුදුම අංකුට්ටෙක් තමයි. අනිත් අතින් නයිටිය යටනුයි කලවා යටිනුයි අත ගෙනියන්න ගත්තා. 

"තමුසෙට පුදුම අමාරුවක් නෙහ් තියේන්නේ"

කියාගෙන ඔහුව අනිත් පැත්තට පෙරලුවා. ඔහු වාරු නැතුව බිමටම පෙරලුනා. 

"ෂික් මල්ලී... උබට මේ කියන්නේ අන්තිම වතාවට. මම වේෂ ගෑණියෙක් නොවේ. උබට ඔහොම තදියමක් තියෙනවා නම් වේෂ ගෑණියෙක් ලගට පලයන්. උබ මට බලෙන් කරන්න ආවොත් මම නරක ගෑණියි කියන්න එපා"

වනමලී වියරුවෙන් කෑගහන් සෝපාවෙන් නැගිටලා කාමරයට ගියා. කාමරේ දොරත් 

"දාඩාස්"

හඩදීගෙනම වැහිලා ගියා. මේ පාර නම් කලින් දෙවතාවටත් වඩා දිනූෂ බය වුනා. කලින් දෙවතාවෙදිත් විරුද්ධ වුනත් මෙහෙම මල පැන්නෙම නෑ. 

"එහෙනම් මොන හුත්තකටද ජංගියක් බ්‍රා එකක් හවුස්කෝට් එකක් අදින්නේ නැතුව ඉන්නේ"

දිනූෂ සෝපාවෙන් වැටිච්ච විදියටම කල්පනා කරන්න ගත්තා. 

"සමහර ගෑණු ඇදුම්  අදින්නේ නැතුව ඉන්න හරි ආසයි. ඒක එයාලගේ නිදහස් ජීවිතේ. වනමලීත් එහෙම ඉන්න ආස ඇති හීතලේ නුවරඑළියේ ඉදල ඉදලා මේ රශ්නෙට තැම්බි තැම්බී ඉන්න එකත් එපා වෙනවා ඇති"

කොහොම වුනත් ඇයව දිනාගන්න නම් ලෙහෙසි පහසු වැඩක් නොවේ. දිනූෂ කල්පනා කරේම ඇගේ හිත දිනාගන්න විදියක් ගැනමයි.

වනමලී දොරත් දඩාස් ගහගෙන වහගෙන ඇදට පැන්නේ හිතේ කොහේදෝ කොනක රැදිච්ච අසරණකමක් එක්ක. මුනින් අතට පුක උඩගහන් ඉද්දී නම් ඇගේ පුකේ නැම්ම ලස්සනට පෙනුනා. දිනූෂ ඈ හිටපු ඉරියව්ව දැක්ක නම් පුක්පලු දෙකයි කලවාවල පාමුලෙයි මුහුණ හංගගන්න එක නම් ෂුවර්.  ඇදට පැන්න ගමන් දෑතේ පිට අල්ලක් උඩ පිට අල්ල කොට්ටේ උඩ තියාගත්තා. නිකටත් පිට අල්ල උඩ තියාගෙන ඉදිරිපස  තියෙන කන්නාඩි මේසේ දිහා බලාගෙන කල්පනා කරන්න ගත්තා.

"මන් කවුරු කියලද හිතන්නේ මුන් ඔක්කොම හිතන්නේ මම මුන්ගේ වහලියක් වගේද මුන්ගේ තියෙන වලත්තකම් මගෙන් පිරිමහගන්නද ඕන"

ගොඩක් ආවේගශීලී විදියට මුලදී හිතුවත් තප්පරෙන් තප්පරේ ඇගේ තරහ නිවිලා ගියා. ඒත් දිනූෂ කොහොම තරහ කරගන්නද. අද දවසට බලෙන් කරන්න ගියේ තුන්වෙනි වතාවට. ඌ මොනවා හරි හිතුවොත් කරලමයිලු අතාරින්නේ. නුවර ඉදන් එද්දී කවීෂත්  කිව්වා.

"ඇත්තටම ඌ කරන්න හැදුවේ සෝපවේ හාන්සිකරලා හුකන්නද. නෑ... නෑ.. එහෙම වෙන්න බෑ.. ඌට ඕන වුනේ හුත්තට දිව දාන්න. හුත්තට දිව දැම්මොත් ඌට කියලා බලෙන් හරි ඌගේ දඩාර් පොල්ල හුත්ත ඇතුලට බස්ස ගන්න හිතෙනවා නෙහ්"

ඈට දිනූෂගේ රන්වන් පාට පොල්ලයි රතු ටොපයි ඇටදෙකයි මැවි මැවී පෙනුනා. ඔහුට බැනපු එකට නම් දුකත් හිතුනා.

"පව් කොල්ල අෆ්සට් යන්න ඇති..." 

මතක ඇති කාලෙකට එහෙම සැරෙන් කාටවත් කතාකරලා තිබුනේ නෑ. අනික සද්දෙත් වැඩියි. දිනූෂ තරහ වුනොත් ඌගෙන් කිසි උදව්වක් ගන්න බැරි වෙනවා. කල්පනා කරලා කල්පනා කරලා පෝන් එකත් අරන් ඇදෙන් නැගිට්ටා. කොල්ලව පොඩ්ඩක් බයකරන්නත් ඕනෙයි හිතුනා. ඇදෙන් බහිනවාත් එක්කම වනමලී මන්දිරාට කෝල් එකක් අරන් සාලෙට ආවා. ඒත් දිනූෂ සාලේ හිටිටේ නෑ. ඌ පොතක් අස්සේ ඔලුව ඔබාගෙන පාඩම් කරනවා.

"අම්මා.... කොහොමද ලොක්කට.... "

"ටිකක් විතර අමාරුයි.. ජෙනරල් හොස්පිට්ල් දැම්මා.. කැන්සර් වෝඩ් එකේ.."

මන්දිරා කතාකරේ ගොඩක් දුකෙන්. 

"කෝ අම්මා මද්දු. ගෙදර ආවෙත් නෑ.."

"අනේ... ඔය.. "

මන්දිරා මොනව හෝ කියන්න ගිහිල්ලා නැවැත්තුවා.

"අම්මා දැන් එනවද.."

"අනේ.. පුතේ.. මම මෙතන ඉන්න වෙනෝ.. ගෑනු අයට ඉන්න දුන්නේ නැති වුනත් ලොකු දාල මට එන්න හිතෙන්නේ නෑ.. මම් උදේට එන්නම්"

"අම්මා ඔය කොහේද ඉන්නේ"

"ඉස්සරහ තියෙන ගෑණු වාට්ටුවේ"

මන්දිරාගේ කතාවට ඇගේ හිත පිච්චිලා ගියා. මහ ජෝඩුව මැරුනට පස්සේ මුන් ඔක්කොම බලාගෙන තියෙන්නේ මන්දිරා නෙහ්. 

මන්දිරා එක්ක කතා කරත් වනමලීගේ ඇස් තිබුනේ දිනුෂගේ කාමරේ දිහාවේ. කොල්ලව ශේප් කරගන්න නම් කරන්න හොදම වැඩක් තියෙනවා. වනමලී බත් එකක් බෙදාගෙන දිනූෂගේ කාමරයට ගියා. මේසේ උඩ පොත් වපුරලා වගේ. පොත් එකතු කරලා අයිනෙන් තිබ්බත් දිනූෂ ඇගේ මුහුනවත් බැලුවේ නෑ. වනමලීත්  මේසේ පැත්තෙන් බත් එක තියලා පුටුව ඇදලා වාඩිවුනා. බත් කටක් අනලා කට ලගට කරාම කට ඇරියා.

"මගේ චුටියට බැන්නට තරහයිද වස්තුවේ"

කොල්ල බත් කට හප හපාම ඔලුව දෙපැත්තට වැනුවා. 

"මොනවා හරි හිතුවොත් ඒක කොහොම හරි අරගෙන මිසක් ආයේ හැරෙන්නෙවත් නෑහැලු නේද"

කොල්ල මෙච්චර වෙලා බත් කෑවේ පොත දිහා බලාගෙන මිසක් වනමලී දිහා බලාගෙන නොවේ. කොල්ලගේ ඇස් වලින් කදුළු බිදුවක් පොත උඩට වැටුනා.

"මොකද මේ..."

"මට සමාවෙන්න අක්කේ මගේ මුනවත් බලන එකක් නැහැයි කියලයි හිතුනේ මෙහෙම ඔයා මට කවද්දී ඉතින් මට දුක හිතෙන්නේ නැද්ද"

වනමලී වම් අත කොල්ල්ගේ කර උඩින් දාගෙන ලගට ඇදලා ගත්තා. 

"නෑ චූටියෝ උබ හරි අවංකයි අනිත් උන්ගේ වගේ හිතේ එකක් තියන් තවත් එකක් කරන්නේ නෑ.. දැන් ඕක අමතක කරලා බත් කමු.."

දිනූෂට බත් කැව්වත් උරහිසින් අල්ලාගෙන හිටපු ඇගේ අත උරහිසින් අයින් වුනෙත් නෑ දිනූෂගේ ඔලුව ඇගේ උරහිසින් අයින් උනෙත් නෑ.

"මට ඇත්ත කියපන් ඇයි උබ මට බලෙන් කරන්න එන්නේ"

"මම කියන්නේ ඇත්තමයි මන් ගැණියෙක්ගේ තන් දෙකක් හරියට දැක්කේ ඔයාගේන් චූවක් හරියට දැක්කේ ඔයාගෙන් ඔයා බ්‍රෙෂියර් පෑන්ටි නැතුව යටට අදින්නේ නැතුව ඉද්දී මට ඉන්න බැරි වුනා අක්කේ... "

කොල්ල කියපු කතාවට වනමලීට උතුර දකුනත් මාරු වුනා. ඇත්ත නෙහ් කොල්ලගේ ලස්සන පොල්ලට වහවැටිලා වෙච්ච දෙයක් නෙහ්.

Catch the full chapter now on Walkatha9 — where every story burns with intensity and imagination.