වනමලී - Wanamalee 18 - Wal Katha New

Wanamalee Sinhala Wal Katha වේ කලි​න් කොටස් කියවන්න මෙතනින්: https://walakatha.com/posts/wanamalee/episodes

Wanamalee 18 continues the emotional Sinhala Wala Katha series, blending love, temptation, and hidden passions in an unforgettable Sinhala Wela Katha story.

වෙනදා පාන්දර පහට පහමාරට ඇහැරෙන වනමලී තාමත් ඇදේ. මන්දිරාට ගුලිවෙලා එක අතක් ඇගේ බද උඩිනුත් දාගෙන. කෙල්ලගේ ඔලුව  තිබුනෙත් මන්දිරාගේ උරහිසේ. කොච්චර තද හිතක් තිබුනත් කෙල්ල ඇහැරවන්න මන්දිරාට හිත දුන්නෙම නෑ.

"අම්මේ... අම්මේ....."

දිනූෂ ස්කෝලේ යන්නත් ලෑස්තිවෙලා මන්දිරාගේ කාමරයට ආවා.

"අප්පා.. කොල්ල ලැස්තිත් වෙලා.."

වනමලීගේ අත සීරුවෙන් පැත්තකට කරත් ආයෙත් අත ඇගේ බඳ උඩින් දගත්තා. කාලෙකට පස්සේ දැනිච්ච ආදරයක්.

"ඒයි.. වාතේ.. නැගිටිනවා.. අම්මා දැන් මෙයාගේ වගේ.. බබා දැන් හැමදාම අම්මගේ තුරුලෙ නිදාගන්න"

මන්දිරාටත් හිනායි දිනූෂගේ කතාවට.

"බෑ.. අද කැන්ටිමෙන් කනවා.. "

වනමලී ඈට තුරුල් වෙද්දී මන්දිරාට තවත්  හිනාගියා. 

"දකුනේ කෙල්ලෝ නම් පස්සට එළිය  වටෙනකන් නිදාගන්නේ නෑ"

"අනේ පල යන්න දවල්ටත් බඩ ගින්නේ ඉන්න ආස හිතිලද කොහේද... අපි.. තව ටිකක් නිදාගමු අම්මේ "

වනමලී ඔලුවත් ඇගේ පපුව උඩින් තියාගත්තා. මන්දීරාට පට්ට සන්තෝෂයක් හිතට දැනුනේ. ඈ හිස මුදුනේ ඉදන් වනමලීගේ පිටදිගේ අතගාගෙන ගියේ කියාගන්න බැරි සතුටකින්. ඇස් අගට කදුළුත් ආව. නැන්දම්මගෙයි ලේලිගෙයි ආදරයට දිනූෂගේත් හිත පිරිලා ගියා.

"අම්මේ මට පරක්කු වෙනවා. අද දහයට ස්කෝලෙට එන්න පේරන්ට්ස් මිටින්"

"දැන්ද කියන්න්නේ"

මන්දිරා කොන්ඩේ පස්සට කරලා ගැටගහන් නැගිටලා ඇදෙන් වාඩිවුනා.

"ඊයේ රෑ කියන්න අමතක වුනා" 

මන්දිරා නැගිටලා කාමරෙන් පිටවෙද්දී වනමලීත් කොන්ඩේ ගැටයක් ගහන්න අත් දෙකම හිස්මුදුනට උස්ස ගත්තා. දීනුෂ මන්දිරා යන දිහාත් බලල වනමලී දිහාවට හැරුනා. ඇගේ කිහිල්ලෙවත් කලු බිදක් නැහැ මයිල් ගහක්වත් නෑ රෝසම රෝස පාටයි. ඇ දිග කොන්ඩේ උඩට කරලා ඔලුව මුදුනෙන්ම ගැටේ ගහ ගහ හිටියේ. දිනූෂ පැනපු ගමන් ඇගෙ කම්මුල් දෙකෙන් අල්ලාගෙන නළලට උම්මා එකක් දුන්නා. වනමලීගේ හිතත් එක්ක ගැස්සිලා ගියා.

"ආදරෙයි වස්තු"

දිනූෂ නළලෙන් තොල් අයින් කරගත්තේ එහෙමත් කියාගෙන.

එසැනින්ම හැරෙන තැපැලෙන් ඈත් ඔහුගේ කම්මුල් ඉම්බ

"දවල් වෙලා අම්ම එක්ක ලොක්කා බලන්න යනවා හොදේ"

වනමලීත් කිව්වේ යන එන ගමන් තමන්ගේ කොල්ලට කියන පෙම්වතියක් වගේ.

" ගාල්ලේ පංතිය තියෙන දවසට මාත් එක්ක යමු බයික් එකේ. ඉතින් අම්ම එක්ක අද ස්කෝලෙට එනවාකෝ"

"ම්හ්.. එන්නම්.. කොල්ලොන්ගෙන් බේරිල්ලක්  නැතිවෙයි ඔයාට"

මන්දිරා තේ හදලා ඉවර වෙන්න  කලින් වනමලීත් කුස්සියට යන්න ලැස්ති වුනා. දිනූෂ ඇගේ පිට දිගේ අතගාගෙන පුකත් ලාවට අතගාල මිරිකුව. ඈ නිකන් හිටියෙත් නෑ කලිසම උඩින් දිනූෂගේ පොල්ලත් තදින් මිරිකලා බාත් රූම් එකට ගියා. වනමලී ටවල් එකෙන් මුහන  පිහීදලා එළියේ එදා ජංගි වේලෙන්න  දාපු වැලට ටවල් එක දාල කුස්සියට යද්දිත් අම්මගෙයි පුතගෙයි කුටුකුටුව තවම ඉවර නෑ. චූටියා කියක් හරි ඉල්ලනවා. වනමලී කුස්සියට යද්දී කතාව නැවතුනා.

"අද නොවේ නෙහ් ඕන ගාලු පංති යන දවසට නෙහ්. පංති ඉවරවෙලා ලොක්ක ඉන්න වාට්ටුවට එන්න"

ඉල්ලන ගාන ටිකක් සැර වැඩියි වගේ. නැත්නම් පංති තියෙන දවසට එන්න කියන්නේ නෑනෙහ්.

ගුරු දෙගුරු රැස්වීමට යන්න මන්දිරා වගේම වනමලීත් ඔසරියක් ඇන්දා. කාර් එක ස්කෝලේ තාප්පේ ලගින් නවත්තලා බැහැලා යද්දියි මන්දිරාට තියෙන පිලිගැනීම දැක්කේ. ටවුමට ආපු සාමාන්‍ය මිනිස්සුත් ඔලුව නමලා කතාකරලා වනමලීටත් සිනාවෙනුත් සංග්‍රහ කරන්න අමතක කලේ නැහැ. ස්කෝලේ ලොකු කොල්ලෝ නම් හැරි හැරී බැලුවේ මන්දිරා දිහා  නොවේ වනමලී දිහා. කොල්ලො විතරක් නොවේ සමහර ගුරුවරුත් බැලුවා. කොල්ලො රෑනේ ඇටයත් ඉන්නවා දැක්කත් දිනූෂ හිටියේ නෑ. අඩි දහයක් පහලොවක් යන්න වුනේ නෑ බෙල් එක වැදුනා. අරහේ මෙහේ විසිරි විසිරි හිටිය හැම එකාම විනාඩි පහක් යන්නත් කලින් පේන්නවත් හිටියේ නෑ. ඔක්කොම පංතිවලට ගිහින්. වනමලී බිම බලාගෙනම මන්දිරාගේ අතින් අල්ලාගෙන හෝල් එක පැත්තට ගියා. 

"එන්න එන්න මන්දිරා මැඩම්"

ඔසරි ඇදගත්තු ටිචර් කෙනෙක් ඇගේ අතින් අල්ලාගෙනම හෝල් එකේ ඉස්සරහට ගියත් මන්දිරා වනමලීගේ අත නම් අතහැරියේ නෑ. ඈත් ඉස්සරහින්ම මන්දිරා ලගින්ම වාඩිවුනා. සමහරක් අය නම් මනූෂ ගැනත් විස්තර මන්දිරාගෙන් ඇහුවත් වනමලී එක්ක හිනාවුනා මිසක් කතාවට ආවේ නෑ. ඔවුන්ගේ මුහුනුවලින් පෙන්නුවේ අනුකම්පාව මුසු මුහුනක්. මන්දිරාට මිනිස්සුන්ට උත්තර දීලම පුරුදු වෙලාද කොහේද එකම දේ හිත් පාර පාර හත් අට පාරක් කියද්දී කියන කෙනාට දැනෙන වේදනාව ප්‍රශ්න අහන කෙනට දැනෙන්නේ නෑ. මෙහෙම වෙලාවට ආපු එකේ මෝඩකම යැයි හත් අට වතාවක්ම හිතුනා.  ඒත් මන්දිරාට දැන් එවා හුරුයි. එක පැත්තකින් කසාද බැදපු පුතා පිලිකා රෝගියෙක් බව ඔක්කොම දන්නවා අනිත් පැත්තෙන් ඔහු බැදපු තරුණ ලස්සන කෙල්ල. මේ මුහුනට හිනාවෙන මිනිස්සු එළියට ගිහාම මොනවා කියනවා ඇත්ද මන්දිරාට කොච්චර බනිනවා ඇත්ද ඒත් වනමලීට තිබ්බ පුදුමේ එවා නොවේ. මොකද ගෑණු කියන්නේ කවුදැයි කෙල්ලෙක් වෙච්ච වනමලී හොදටම දන්නවා. ඒත් හැම මනුෂ්‍යයෙක් එක්ක කතා කරලා එකම දේ දහදොලොස් වාරයක් කියලා මේ හැම දේම විදගෙන ඉන්නේ කොහොමද ඒ ශාරීරික වේදනාවට වඩා මේ මානසික පීඩාව දැඩි වුනත් ඈ දරාගෙන ඉන්නවා. ඒ තමයි හමුදාවේ විනය හික්මීම දරාගැනීමේ ශක්තිය. දින කිහිපයක් උඩ රෑ වනමලීගේ කාමරෙන් පිටවෙද්දී පස්ස විතරක් පොඩි වෙලා ඇයි දැයි ඈ විමසුවා. යාන වාහන මිල මුදල් හැම දෙයක්ම තියෙන ගෑණි ලොකු දොස්තර එනකම් ඉදලා තියෙන්නේ වාට්ටුවේ පඩිපෙලේ වාඩිවෙලා. ඊයේ ආවේ මහ පාන්දර ඇදගෙන ගිය ඇදුම හොදටම කිළිටු වෙලා. ස්පිරිතාල ගදේ බෑ. මනූෂට කවීෂට මෙච්චර ආදරයක් ඇත්නම් තමන්ගේ බඩින් වදාපු දිනූෂට කොහොම ආදරයක් ඇත්ද. වනමලී පහුගිය දවස් ටිකේම ඈත් එක්කම නිදාගත්තෙත් මේ හින්දමයි. ඊයේ නම්  හිතට දැනිච්ච සතුටටම මන්දිරාගේ ඇදේම නිදාගත්තා. දිනූෂත් අරහෙන් මෙහෙන් අතපත ගගා හිටියත් පේපර් එකක් කරන්න ඕන හින්ද ඔහුගේ කාමරයට ගියා.

"ලොකු නෝනත් රැස්වීමට ආවයි"

රන්මැණිකාගේ හඩින් වනමලී ඈ දිහාවට හැරුනා. මලිත් හින්ද ඇයත් එන්න ඇති. නෙළුම් නම් ඉන්නෙ දිනුෂටත් පහල පංති වල නෙහ්.

"ඔව් ගෙදර ඉන්නත් කම්මැලියි නෙහ්"

නෙළුම් කොහේදෝ ඉදන් තවත් කෙල්ලෝ කීහිප දෙනෙක් එක්ක දුවගෙන ඇවිත් රණ්මැණිකා එක්ක කතාකරා.

"මේ කවුද නෙළුම්ගේ  යාළුවොද"

"ඔව් ලොකු නෝනා"

කෙල්ල කිව්වේ වනමලීට විතරක් ඇහෙන ගානට. කෙල්ලො ඉස්සරහ ලොකු නෝනා කියන්න ලැජ්ජ ඇති. 

"දුවේ..."

වනමලී මන්දිරාගේ හඩ ඇහුනු දිහාවට හැරුනා. රන්මැණිකාට යනවයි කියන ගමන් නෙළුම්ගේ ඔලුව උඩින් අතකුත් තියාගෙන මන්දිරා දිහාවට යන්න හැරුනා. කෙල්ල අතේ ගුලි කරලා තිබ්බ දෙයක් රන්මැණිකටත් හොරා සෙනග අස්සෙම වනමලීගේ අතේ තිබ්බා. අතට දැනිච්ච විදියට උන්ඩි කරපු කොලයක්. ස්කෝලේ මිස්ලා මන්දිරා වටකරගෙන කතාව. කොහොම වුනත් ස්කෝලේ එක්ක මන්දිරාගේ කිට්ටු සම්බන්ධකමක් තිබුන බවක් පෙනුනා.

"පුතේ මේ මල්ලිගේ ටීචර්ස්ලා"

"දිනූෂට ලස්සන නෑන කෙනෙක් නන් හම්බවෙලා තියෙන්නේ"

එත් ඉතින් දිනූෂ ගැන කතාවට වඩා වල්පල් තමයි වැඩිපුර කතා වුනේ.

"අපි යන්නම් එහෙනම් ගෙදර ගිහින් ගාලු යන්න ඕන"

නෙළුම් උන්ඩි කරපු කොල කෑල්ල දීපු වෙලාවේ ඉදන් හිටියේ පට්ට කුතුහලයෙන්. තියෙන්නේ මොනවද කවුරු දීපු එකක්ද කේලමක්ද හිතාගන්න බෑ. බයයි කුතුහලයයි කවලම් වෙලා වගේ දැනුනා. වනමලීත් මන්දිරා පිටුපසින් ගියෙත් චිට් එක දිග ඇරලා බලන්න ඕන හින්දා. දිනූෂගේ අකුරු දැක්ක ගමන් හිතේ බය මගහැරුනා.

"ගාලු මාත් එක්ක යන්න ඉන්න අපි බයික් එකේ යමු. අම්මට අද යන්න කියන්න"

නෙළුම් චිට් එක කියවලා තිබුනා. නැත්නම්  දෙවිදියකින් චිට් එක නැවෙන්න විදියක් නෑ. නෙළුම් ගැන පටලවල කොල්ලට අනම් මනම් කිව්වත් කොල්ල නෙළුම් අතේ චිට් එක එව්වේ ඇයි. ඒකෙන් දිනූෂ ගැන හිතේ කොනක තිබ්බ චූටි සැකෙත් නැතිවෙලා ගියා.

"පුතේ ලොකු බලන්න යන්න ඔයත් එනවද කිහිප දෙනෙක්ම ඔයා ගැන ඇහුවා"

පව් මන්දිරා කිව්වේ බැරිම තැන. මනුෂ ස්පිරිතාලෙට ඇඩ්මිට් කරලා සති ගානක් ගියත් වනමලීට යන්න පුළුවන් වුනේ දෙපාරක් පමනයි. මිනිස්සු අහනවා ඇති.

"මන් හෙට එන්නම් අම්මේ චූටිගේ සෝට් නෝට් වගයක් හරිගස්සන්න ඕන" 

මන්දිරාගේ මුහුණ පොඩ්ඩක් අෆ්සෙට් ගියා වගේ. මේකා හින්ද ඈට බොරු කියන්නත් වෙලා. කාර් එක ආයෙත් ගෙවල් පැත්තට හැරෙව්ව. 

"අම්මේ චූටි මල්ලිට උදෙත් මුකුත් නෑ දවල්ට මොනවා හරි හදන්න ඕන නෙහ්"

"ඔව් නෙහ් පවු කොල්ල කැම්පස් යන්න බැරි වුනත් විභාගේ පස් කරගත්තොත් මට හොදටම ඇති"

"මල්ලිට හෙට ගාල්ලේ හවස ක්ලාස් මොනවද ගන්න ඕන කතාවක් කිව්වා මන් එයත් එක්ක හෙට එන්නද"

"ම්හ්.. එච්චරද කිව්වේ.."

මන්දිරාගේ කටින් අමුතුම හිනාවක් එළියට පැන්න. 

"හෙට මට එන්න බැරිවෙයි ලොකූගේ බ්ලඩ් එකක් කොළඹ අරන් යන්න ඕන.   හැබැයි හයියෙන් බයික් එක පදින්න දෙන්න එපා රෑ වෙන්න කලින් ගෙදර එන්න"

"නෑ.. නෑ.. එච්චර රෑ වෙන්නේ නෑ.... අම්මේ මාත් එක්ක නෙහ් එන්නේ"

මන්දිරා ආයෙත් අර කැරි හිනව එළියට දැම්ම. ඒත් මොකක්දැයි ඇයට තේරුනේ නෑ. 

 

මිදුලේ කාර් එක නවත්තලා බහිද්දි වෑන් එකේ ටයර් සලකුණු තිබ්බා. ඒත් වෑන් එක තිබ්බේ නෑ. ඒත් කොහොමද දොර ඇරියේ. කවුරුත් නැහැයි හිතලා හැරිලා ගිහින්ද

"අම්මේ... මද්දු ඇවිත් නෙහ්.."

"නැහ් ඔය මුබාරක් මුදලාලි. එයා බුත්තල ගිහින් අනේ මන්ද මේ මිනිහට මොනවා වෙලාද"

මෙච්චර වෙලා හොදින් තිබ්බ හිත පෑරුනා වගේ.

මන්දිරත් ඔසරිය ගලවලා කුස්සියට ගියා. 

"මම මොනවා හරි හදන්නම්"

කිව්වට ඇහුවෙම නෑ. වනමලී ඔසරියෙන් උදේ ඇදන් හිටපු ගවුමට මාරු වුනා. මනූෂගේ ලෙඩේ ගැනයි ඔහුගේ දැන් තියෙන තත්වේ ගැන තමයි වැඩියෙන්ම කතා වුනේ. මද්දු බුත්තල ගියේ ඇයිද ඇහුවත් උත්තර නෑ. ඈ තොල් නොපිට පෙරලුවා.

"පුතේ... මම ප්‍රොපෝසල් එක ගේන්න කලින් ඔයාගේ හිතේ කවුරු හරි හිටියද"

බොංචි සුද්ද කර කර හිටපු වනමලී මන්දිරාට දෙන්න ඕන උත්තරේ මොකක්දැයි හිතුවා. මන්දිරා එන්නේ මොකාටදැයි ගැටලුවකුත් තිවුනා.

"නෑ.. අම්මේ.."

"එතකොට අර වෙඩින් එක දවසෙ ආපු මෑන්" 

"ස්කෝලේ කාලෙ ධනා කියන එකත් එක්ක යාලු වුනත් ඒක ලොකු සම්බන්ධයක් නොවේ"

"එ.හෙ..මද"

මන්දිරා ඒකත් ඇහුවේ අමුතුම විදියට හරියට ධනා ගැන වනමලී කියපු ටික විශ්වාස කරන්න බෑ වගේ කතාවක්. වනමලීට ඇගේ ඉරියව් එක්ක මුසුවෙච්ච වචනේ හොදට තේරුනා

"මම තාම වර්ජින් අම්මේ"

වනමලී හිමින් කිව්වා. මන්දිරත් ඈ දිහා මොහොතක් බලාගෙන ඉදලා ආයෙත් කර කර හිටපු වැඩේ කරා.

" මන් ඇත්තටම මද්දු ගැන ලොකු බලාපොරොත්තුවක් තිබුනා. ඒත් ඒකව හරි පාරට දාගන්න බැරි වුනා. ඌගේ බොරු වලට මම රැවටුනා. දැන්  ඒකට මට මුහුන දෙන්න බැරුව රට වටේ රවුම් ගහනවා අපි වෙන අතක් බලාගමු පුතේ"

කවීෂ ගැන කතා කරන්න වනමලී කැමතිම නෑ. 

"මංජුලා කියන්නේ කවුද අම්මේ"

මන්දිරා පුදුමයෙන් වගේ වනමලී දිහා බැලුවා. 

"පොල්වත්ත බලාගන්න මිනිහගේ ගෑණි කවුද ඔයාට මංජුලා ගැන කිව්වේ රන් මැණිකද"

"රන් මැණිකා නම් නෙවේ.. ඒත් මම දන්නවා අම්මේ තව කවුද ගෑණියෙක් එක්කත් එයාගේ සම්බන්ධයක් තියෙනවා"

"ම්හ්.. ලොකු අක්කගේ එකෙක් වත් හරියට හදාගන්න බැරි වුනා නෙහ්.."

මන්දිරා ගොඩක් දුකෙන් කිව්වා.

මන්දිරා දවල්ටත් කාල ගෙදරින් පිටවුනේ චූටිත් එක්ක ප්‍රවේශමෙන් ඉන්න කියලා. හෙට රෑ වෙන්න කලින් ගෙදර එන්නලු. ඔය කතාව ඉස්සෙල්ලත් කිව්වා. එතකොට දවල් දොලාමාර විතර වෙලා. ඔක්කොම වැඩ හමාර වෙලා නාගෙන ටවල් එක ඇදන් ඇදුමක් දාගන්න කාමරයට ආවත් ඇහැ ඉබේටම ගියේ බිත්ති ඔරලෝසුව දිහාවට. වෙලාව දෙකට දහයයි. ඇදුමක් අදින්න ඕනැයි හිතුනත් මොකටදැයි හිතුනා. ඒකෙන් වැහුනේ තන් දෙකේ මැද හරියක් ඉදන් කලවේ භාගයක් විතරයි. අඩු ගානේ ජංගියක්වත් අදින්න හිතුනේ නෑ. සාලේ ජනේලේ ඩ්‍ර්ල් එකේ එල්ලිලා පාර දිහා බලාගෙන හිටියා. ඉස්තෝප්පුව තියෙන්නේ වෙනම නෙහ්. හරියට පෙම්වතා එනකම් බලාගෙන ඉන්න පෙම්වතිය වගේ. පාර දිහා බල බලා ඔරලෝසුව දිහාත් බලනවා. ඊයේ පෙරේදා ඉදන් ඇතිවෙච්ච පුරුද්දක්. ඊයේ වෙලාවටම වංගුවෙන් දිනූෂගේ සයිකලේ මතුවුනා. ඈත් ඉස්සරහ දොරේ යතුර කරකවලා ගෙට දිව්වා. ඇගිල්ලෙන් තල්ලු කරත් අරින්න පුළුවන් විදියට. 

දිනූෂගෙ කාමරේ අතුගාල අස්පස් කරන්න හිතුවත් වෙලවක් වුනේ නෑ. ඈ ඇදගෙන හිටපු ටවල් එක පිටින්ම මුනින් අතට ඇදට පැන්නා. අම්මෝ මේකා ඊයේ රෑත් අතේ ගහලා. බිත්තිය කොනේ මෙට්ටෙන් එන කැරි ගද නහය කඩාගෙන යනව. කොල්ලොන්ගේ මේ අමාරුව යවන්න නම් උන්ට හුකන්නම දෙන්න වෙනවා. ඒත් දැන්ම හුකන්න දුන්නොත් වල්මත් වෙයි ඒක හොද  නැහැ. ආතල් ගත්තත් ෆන් එක උපරිමයෙන් දුන්නත් හුකන්න නම් දැන්ම දෙන්නේ නැහැයි ඈ හිතාගත්තා. තව කොච්චර කාලයක් මෙහෙම ඉන්නද. අච්චර සැප ගන්න පුළුවන් ටූල් එකකුට් තිබිලත් ලතවී  ලතැවී ඉන්න එක මොන කරුමයක්ද.  ඈත් කොට්ටේ අස්සේ මුහුන ඔබාගත්තා පුකත් උඩ දාගෙන මුනින් අතට නිදාගෙන හිටියා. ඇගේ කන් දෙක දොර දිහාවට දික් කරන් හිටියා වගේ දොර ඇරෙන හඩ බලාපොරොත්තුවෙන් හිටියා. කුරුල්ලෝ කිච් බිචි ගාන හඩවල් මුකුත් ඇහුනේ නෑ. විනාඩියක් දෙකක් තුනක් බලාගෙන හිටියා. අම්මෝ පැයක් බලාගෙන ඉන්නවා වගේ. දොර ඇරෙන

"චටස්" 

හඩත් නැගුනා. ඒ නම් දිනූෂගේ අතින් දොරට ගහපු පාර. 

"ක්‍රාර්ස්"

ඒ සමගම දොරත් ඇරුනා. තවත් තප්පරයක් දෙකක් ගියා. වනමලී ඇස් තද කරගත්තා. වෙනද ඇහෙන සුපුරුදු සපත්තු හඩ එක දිගටම ඇහිල නතර වුනා. පොත් ටිකත් මේසේ උඩට දාන හඩත් ඇහුනා. එත් ඉන් එහාට කිසිම හඩක් ඇහුනේ නෑ. මුනින් අතට හොර නින්දෙන් පුකත් උඩ ගහන් හිටපු හින්ද ඔලුව උස්සලා බලන්නත් බෑ. ඈ දෑස් තද කරන් මුහුණ කොට්ටේ අස්සේ තද කරන් හිටියා. විනාඩියක් දෙකක් නොවේ විනාඩි පහක් විතර හිටියා. බැරිම  තැන ඔලුව හරවලා යන්තම් ඇස් ඇරලා බැලුවා. ඇදගෙන ගිය සුදු ඇදුම් ඔක්කොම පුටුව උඩ තිබුනත් දිනුෂ කාමරේවත් නෑ. ඈ දැකපු ගමන් ඇග උඩට පනී යැයි හිතාගෙන හිටියත් එහෙම නොවුන එකට හිතට දුකක් දැනුනා. 

"පව්.. නාපු ගමන් නින්ද යන්න ඇති.. කෙල්ල දැන් මට ගොඩක් ආදරෙයි නෙහ්"

එහෙම හිතනවා ඇති. වනමලී දිනූෂ ගැන හිත හිතා හීන මව මවා විනාඩි දහයෙන් නැගිටිනවායි හිතාගෙන අයෙත් කොට්ටේ අස්සේ ඔලුව ගහගත්තා. 

This chapter is part of the Wal Katha Zone collection, offering rich storytelling and sensual Sinhala Wal Katha experiences that captivate every reader.

Wal Katha Lokaya - Wela Katha

දිනූෂ දන්නවා ඈ වෙනදා වගේම ජනෙලේ ග්‍රිල් වල එල්ලි එල්ලි බලන් ඉන්න බව. ඔහු ඊයේ නම් මිදුල පැත්තෙන් ආවේ නෑ. ආවේ කුරුදු තලන ගෙයි පැත්තෙන් පිලිකන්න පැත්තෙන්. ඇවිත් පිටුපස්සේ දොරෙන් ගෙට ආව. එතකොට නම් ඇදලා හිටියේ ගවුමක්. පස්සට නෙරපු පුක දැක්කාම ඉන්න බෑ. පොල්ල තට්ට්ම් දෙක මැද්දෙන් තියලා ඇගේ ඇස් වැහුවා. හිතාගෙන හිටියේ කලින් දවසේ මේසේ ලග වගේ සෙටියට ඇදගෙන ගිහින් සැපක් ගන්න. ඇස් වහපු සැනින් ඇත්තටම වනමලී භයවුනා. ආපු දාඩිය ගදෙන්ම දිනූෂ හදුනගත්තා

"අම්මෝ... ගද.. උදෙ දත් මැද්දෙත් නැද්ද"

වෙච්ච නෝන්ඩියට පොඩ්ඩක් සැර වෙලා අත් ඉස්සුවා. දාපු සද්දෙට ඔහුටත් මල පැන්න.

"මේකි කටුස්සියක් වගේ පාට මාරු කරනව නෙහ්"

"අනේ.. මේ ගිහින් හෝදගෙන එනවා"

අතේ තිබ්බ පොත්මිටියත් දඩාස් ගාල විසිකරා.

"හා.. අම්මෝ තරහ ගිහින් අපි බයවෙයි"

වනමලීත් ගස්සගෙන කාමරයට ගියා. 

ඔය සීන් එක වුනේ ඊයේ. ආයෙත් නම් නාල ඇගහෝදගෙන මිසක් එකී අහලටවත් යන්නේ නැහැයි හිතාගත්තා. 

හවස තුනට රිවිෂන්  ක්ලාස් යන්න ඕන හින්ද කෝලම් නොකරම දොරට හයියෙන් තට්ටුවක් දාපු ගමන් දොර ඇරුනා. වනමලී කොහේදැයි පේන්නෙත් නෑ. ඊයේ වගේ බලන් ඉදීවියි හිත හිතා ගෙදරත් ආවේ.   කාමරේ දොර රෙද්ද මෑත් කරද්දියි වනමලී දැක්කේ. අම්මෝ ටවල් එකත් එක්ක පුක දකිද්දී අත පහලට ගිහින් කලිසම උඩින්ම පොල්ල අල්ල ගත්තා. නාගෙන් ඇවිත් තියෙන්නේ දැන්. පොත් මිටිය මේසෙට දැම්මෙත් ඇගේ පුක දිහා බලාගෙන. ටවල් එක උස්සලා බලන්නත් හිතුනා. එත් ඊයේ වගේ කුනු කතාවක් කිව්වොත් ඔක්කොම ඉවරයි. 

"ඔහොම නිදාගනින් මලී.. තව ටික දොහක්"

අතේ තියෙන කේජු කෑල්ල නැතිකරගන්න ඔහු කැමති නෑ. අනික දැන් ඈ ඔහුගේ සිහින කුමාරි වෙලා. චුට්ටක් හිත රිදවන්නත් කැමති නැ. මේ හැම දේකටම වඩා ගහපු ලොකු ෆැලෑනක් ඔහුට තිබුනා. ඈ නිදාගෙන ඉන්නෙත් නාල. ඉක්මන් වුනොත් ඔක්කොම ප්ලෑන් වතුරේ. ඇදුම් ගලවලා ටවල් එක ඇන්දෙත් ඇගේ පුක දිහා බලාගෙන හරිම අමාරුවෙන්. 

බලාගෙන හිටියා හිටියා ඔහු ආවේ නෑ. හිතට මලම පැනලා ඇස් දෙක තද කර ගත්ත. ජනේලෙන් එන හුළං පාරට පට්ට සනීපයකුත් දැනුනා. ඈට දන්නෙම නැතුව ඇස් පියවෙලා ගියා. දිනූෂ නාගෙන ආවේ ඉක්මනට ඇයත් එක්ක එකට කෑම කන්න හිතාගෙන. ඔහුත් ටවල් එක ඇදගෙන කාමරයට ආවෙත් අලුත් ජොකෙක් ඇද ගන්න ඕන හින්දා. ඒත් වනමලී ඉන්න විදියට ඔක්කොම අමතක වුනා. මුනින් අතට හිටියත් එක කකුලක් දනිසෙන් නවලා.  හරියට දුවන එකියක් වගේ. අනිත් කකුල නම් දිගට තිබුනා. ටවල් එක උඩටම ගිහිල්ලා පුක් පලු දෙකයි පුකේ හිලයි මයිල් කැලෑවයි හොදටම පෙනුනා. දකුනු අතේ ඇගිලි දෙකෙන් ඇගේ ටවල් එක හෙමින් හෙමින් උඩට කරා. අම්මෝ ඇගේ පුක දැක්කාම පිස්සු හැදිලා තවත් හැදෙනවා. දැන් නම් මොන හුත්තක්ද ඊයේ මුකුත් නැති වුනත් පෙරේදා ඔහුගේ දිව හැම රස්තියාදුවක්ම ගහලා තිබ්බා. ඒත් අඩ අදුරේ. ඒත් අද මහ දවල් ඔක්කොම පේනවා. තවත් ඉවසන්න අමාරු වුනා.  මුනින් අතට පුක උඩ ගහන් ඉන්න ඇගේ පුක් පලු දෙක උඩින්  මුහුන තියලා තදකරා. කකුලක් නවාගෙන දෙපා පලල් කරන් හිටපු නිසා දිනුෂගේ මුහුණ කකුල් දෙක අතරිනුත් ඇතුලට කිදා බැස්සා. 

ඇත්තටම වනමලීට නින්ද ගියා. හැබැයි නින්දට විනාඩි දහයක්වත් නෑ පුක් පලු දෙක මැදින් දැනුනු උනුසුමත් එක්ක ඈ ගැස්සිලා අවධිවුනා. පුක්පලු මිරික මිරික ඉබ ඉබ පුක් පලු දෙපැත්තට කරලා උඩ ඉදන් හුත්ත දිහාවට ඉබගෙන ගියා බෙල්ල හරවලා ක්ෂණිකව දිනූෂ හදුනාගත්තට පස්සේ හිතේ තිබ්බ බය නැතිවෙලා ගියා. අරහෙ වංගුව අරන් එද්දී දුවලා ගිහින් ඇදට පැන්නේ ඕකට නෙහ්.

"අනේ.. ඔය.. මොකද කරන්නේ.."

දිනූෂ පුක පැත්තෙන් හුතුතොල් ඉබින්න ගත්ත

"ම්හ්..ආහ්..ම්හ්..ආහ්"

චූටි කෙදිරිල්ලකුත් කටින් පිටවුනා. උඩ කකුල අනිත් කකුලට ලම්බකව වගේ (90° ගහගෙන) හිටපු නිසා පුක පැත්තෙන් හුතු තොල් හොදටම පෙනුනා. ඊයේ නම් පොඩි සද්දයක් දැම්මට දැන් ඉතින් ඒවායේ අයිතිකාරයා ඉල්ලද්දී නොදී පුලුවන්ද.

"අනේ... පරක්කු වෙයි වස්තුවේ තුනට රිවිෂන් ක්ලාස් නෙහ්.."

ඒත් ඉතින් දිනූෂ ගොඩක් එහා ගිහින් දැන් මොන පංතිද හුතු තොල් ඉබ ඉබ දිව දික් කරලා වටේම ලෙවකනවා. දිනූෂ දනිස් බිමට ගහගෙන උඩින් තිබ්බ කකුල අතින් ඉස්සුවත් ඔහුගේ ඕනකම ඈට අවබෝධ වුනා. පුක ඇලට තිබුනත් ඉනට උඩ තාමත් මුනින් අතට මුහුණ කොට්ටේ ඇතුලේ ඔබාගෙන හිටියා ඈ තවත් උඩට කකුල ඉස්සුවා. අම්මෝ දැන්නේ පුක පැත්තෙන් හුත්තේ ලස්සන දැක්කේ. මයිල් බූසියයි සුදු හුත්තයි දකිද්දී මොන පන්තිද ඔහු මොහොතක් හුත්ත දිහා බලාගෙන හිටියා. හුත්තටම කට තියලා චූස් ගාගෙන සද්දෙටම උරද්දී ඇගේ ඇස් පියවුනා. දැන් නම් මොන ක්ලාස් යෑමක්ද හුත්තට කට තියන් උරන ඉරිල්ලට ඇගේ හිත ඈට කොන්ට්‍රෝල් නැහැයි දැනෙනවා. පොල්ල තියලා තද කරත් කරන්න දෙයක් නෑ. කොහොමත් හැමදාම වර්ජින් වෙලා ඉන්නද අයිතිකාරයට ඕන නම් අරගත්තාවේ. ඈ හිතා ගත්තා. තීරණයකට ආවා. ඔහුට ආයේ විරුද්ධ වෙන්නේ නැහැයි හිතුවා. හුස්මක් උඩට ඇදලා කලවෙ උඩ තිබ්බ දිනූෂගේ ඔලුව දෑතින් බදාගෙන පුක පැත්තෙන් හුත්ත දිහාවට තෙරපුවා.

"මගේ... චූටියා... උබට මොනවද ...ඕන... මේ හැම.... දෙයක්ම... උබේ ...තමයි.. උබට .. ඕනනම් .... මාව.. ගෑණියෙක් කරපන්..   මම.. උබ.. ගැන... අම්මට..... කියන්නම්.... සතුටු වෙයන්.. ඇතිවෙන්නම.... සතුටු වෙයන්.... අම්මගෙන්.. උබව ඉල්ලුවොත්...

... අනිවාර්යයෙන්ම මට දේවී"

ඈ කෙදිරි ගගා බේබද්දෙක් වගේ කියවන්න ගත්තා. ඔහුට ඇගේ කෙදිරිල්ල ඇහුනා. පැහැදිලිවම ඇහුනා. මුලු හුත්තටම කට තියලා උම්ම එකක් දුන්නා.

"ඒත් අද ඒකට වෙලාව නොවෙයි.. ඒක ගන්නේ ලස්සනම ලස්සනම විදිහට"

ඔහු හිතින් අධිෂ්ඨාන කරගත්තා.  දිනූෂ පුක් පලු දෙක මැදින් දිව තෙරපගෙන ඇවිත් පුකේ හිල වටේම ලෙවකැව. ලෙවකැවෙත් නිකන් නොවේ පුක් පලු මිරික මිරික. කොයි වෙලාවක හරි කොල්ල පුකටත් වැඩක් දේවි යැයි ලෙවකන විදියෙන්ම වනමලීට හිතුනා. අම්මෝ ඕක ඇතුලට ගියොත් හිතද්දිත් බයයි. ඒත් දිනූෂ කවදාවත් ඇයට රිදවන්නේ නැහැයි ඈ හොදටම දන්නව. පුකේ හිල කෙලවලින් නාවල හුත්ත මැදටම දිග උම්ම එකක් දුන්නා.  හුත්තේ ජුස් වැක්කිරිලා මයිල් ඇගට ඇලිලා. එත් දිනුෂ එක පරටම හුත්තේ මැදට දිව දැම්මේ නෑ. පුකවටේටම ඉබගෙන ඉබගෙන ගියා. දෙපා වල කලවා ඉබ ඉබ ලෙවකද්දී නම් ඉවසන්නම බෑ සායම් ගානව වගේ කලවා පහල ඉදන් ඉකිලි වලට වෙනකම් ලෙවකද්දී දැනෙන කිතියක් එක්ක ඇගම උනුසුම් වෙනවා. ඇග උනුසුම් වෙද්දී හිතත් උණුසුම් වෙනවා. හැගීම් ඉතිරිලා පිටාර යනවා. පුක දිනූෂ පැත්තට හරවලා ඈ සම්පුර්ණයෙන්ම ඇල අතට හැරුනා. දිනූෂ කම්මුලක් යට කලවේ උඩ තියලා උඩ කලවේ උස්සලා කර උඩින් තියාගත්තා. ඈ කකුල තවත් පලල් කරා. දෑතේ මාපට ඇගිලිවලින් හුතුතොලුත් පලල් කරා. ඔහුගේ දිවේ තුඩ හුතු තොල් අතර තියද්දී හිරිගඩුත් පිපුනා. හුත්තම හුතුජූස්  වලින් දිලිසෙද්දී උඩින් තිබ්බ මැ ඇටේ දිනූෂ හරියටම දැක්කේ දැන්. ඔහු වැඩේ පටන් ගත්තේ එතනිනි. පුක් හිල පැත්තෙන් දිව තදකරන් ඇතිල්ලීගෙන උඩට ගියා. මෑ ඇටේට තොල් තියල චූස් ගාලා උරන්න ගත්තා.

"ආහ්..ම්හ්.. අ..නෙහ්.. චූ..ටි.. ම්හ්... ම්හ්.. ආහ්"

ඇගේ චූටි කෙදිරිලි එක්ක දිනූෂගෙ කෙස් අතරින් ඇගිලි එහේට මෙහේට ගියේ ගොඩක් ආදරණීය විදියට. විටින් විට ඔලුවෙන් ඇදල හුත්තට තියලා තදත් කරනවා. තවත් විටක කලවා දෙක එකතු කරලා ඔහුගේ කන දෙපැත්තෙන් තදකරන් දඩු අඩුවක් වගේ තෙරපනව. එතකොටත් ඇගේ සතුට ප්‍රිතිය දෝර ගලනවා. මෑ ඇටේ වටේට දිව තුඩ යද්දී යටි තොල් හපාගත්තා. එක පැත්තට රවුන් දෙක තුනක් යවලා අනිත් පැත්තටත් රවුම් දෙක තුනක් යැව්වා. "අම්මෝ කොල්ලෝ උබ නම්"

යටිතොල් හපාගෙන දිනුෂගේ කොන්ඩෙන් මිරිකලා ඇදගෙනම හිටියා. මී වදයක් ලෙවකනවා වගේ දැන්නම්. දෙපැත්තේ හුතු තොල් තොල් වලින් ඇද ඇද උරද්දී යටි තොල් තවත් දත් අතර හිරවුනා. දිව දික් කරලා මෑ ඇටේ ඉදන් පුකේ හිල දිහාවට සිග් සැග් විඩියටත් දිව ගෙනියනවා. 

"මේ හුත්තා කොහොම මෙහෙම සැප දෙන්න ඉගෙන ගත්තද මන්දා"

දත් වලින් තොල් හප හපා දරාගෙන හිටියත් තුබහක් ඇතුලට නයෙක් යනවා වගේ හුත්ත හාර හාරා දිව ඇතුලට යද්දී නම් වනමලී පුක අඹර අඹර ඉවසුවේ ගොඩක් අමාරුවෙන්. දෙතුන් වතාවක් හුත්ත  හාර හාර දිව දාල ආයෙත් උඩ ඉදන් පහලටත් පහල ඉදන් උඩටත් වේගයෙන් වේගයෙන් දිව අරන් ගියා.

"අ...නේ..ඒ..ඒ.. ඇති.. දැ.න් ඕක...දාපන්... අද.... උ....බේ.. ද... ව...ස..ආහ්..ම්හ් ම්හ්.. ආහ්...ම්හ්.. ව.. ස්.. තු...වේ.. ම...ගේ... ප...න... ම්හ්... අද මට ඇ....ති...වෙ..න්..න හු...ක...ප...න්.. හු.. ත්..ත... පැ..ලෙ..න්න හු..ක.. පන්..ආහ්..ම්හ්...ම්හ්..ආහ්..ම්හ්"

ඇගේ කෙදිරිලි එක්ක ඔහු ඔලුව උස්සුවා. දනහිස් බිමට ගහන් හිටපු දිනූෂ එතනම හිටගත්තා. ඇගේ ටවල් එක බිම ඇගේ නූල් පොටක් නෑ හිසේ ඉදන් දෙපා වල විළුබ වෙනකම් බලාගෙන ආවා. ඈ මේතරම් ලස්සනයිදැයි ඔහුට හිතාගන්න බෑ. ඔහු ඈ දිහා බලාගෙනම ඇදගෙන හිටපු ටවල් එකේ ගැටේ ලිහලා දැම්මා. ටවල් එකත් ඔහුගේ දෙපතුලට වැටුනා. තප්පරයක් දෙකක් යන්න ඇති. මුනින් අතට හිටපු ඈ උඩුබැලි අතට පෙරලුනා. දිව හුත්තෙන් එළියට ගත්ත එකට නම් ඈට මලත් පැන්නත් ඔහු ඇදගෙන හිටපු ටවල් එක බිමට වැටෙද්දි එල්ලි එල්ලී තියෙන පොල්ල දිහාවට ඇස් රැදුනා. වනමලීටත් ඔහු දිහා මොහොතක් බලන් හිටියට ලැජ්ජාවෙන් දෑතින්ම මයිල් කැලෑව වැහුවා. ඔහු ක්ෂණිකව පහත් වෙලා දෑත් බලෙන්ම දෙපසට කරා. අම්මෝ ඇගේ හැඩ. හිස් මුදුනේ ඉදන් දෙපාවල නියපොතු දක්වා ඇස් ගියේ ආශාවෙන් වල්මත් වෙලා. වටකුරු තන්දෙක කොච්චර ඉරුවත් මදී ඇති වෙන්නෙම නෑ. නිපල් දෙක මල් පොහොට්ටුවක් වගේ. ඔහු එක අතකින් හිමින් අතේ ගහන්න පටන් ගත්තා ඈ දිහා බලාගෙන හිටපු නිසා පොල්ල ටික ටික කෙලින් වුන.

"අනේ... ඔහොම බලන්න එපා.."

ඈ එහෙම කියාගෙනම මුනින් අතට හැරුනා. ආයෙත් පෙනුනේ එලියට  නෙරා ගියපු පුක.

"මේ ලස්සන මම නොබලා කවුද බලන්නේ" 

දිනූෂ එහෙම කියාගෙනම ඇගේ ඇග උඩට ආව. ඔහුගේ දෙපා වල දනිස් ඇගේ දෙපා ඇතුලේ. කෙලින් වෙච්ච පොල්ල පුක් පලු දෙක  මැද තෙරපෙනවා. දෑත් කිහිලි යටින් යවලා තන් දෙක දෑත් වල අල්ල දෙක උඩට ගත්තා. දිනූෂ පුක් පලු දෙක මැද පොල්ල තියලා බෝට්ටුවක් පැද්දෙනවා වගේ ඉස්සරහට පස්සට වුනා. 

"ඉස්සෙල්ල කිව්වේ ඇත්තටද"

දිනූෂ ඇගේ බෙල්ල ඉබල කම්මුල් අතරේ මුහුණ ගහගත්තා. 

"මොකක්ද"

පුක් පලු දෙක මැදින් පොල්ල ඉස්සරහට පස්සට යද්දී ආයෙත් කලින් වගෙ පොල්ල  පනගහන් ආවා. දිනූෂ ඇගෙ තන් මිරික මිරික කම්මුලත් ඇගේ කම්මුලේ ඇතිල්ලුවා.

"ඇතුලෙ දාන්නද..."

"ම්හ්.. මාත් ඔයා වගේම ආසයි.. ආශාවට මට කියවුනා තමයි .. ඒත්.. අනෙ මන්ද ඒකත් මගෙ මහත්තයා තීරණය කරන්නකෝ"

ඔහු මුකුත් කිව්වේ නැ. 

"ඕක මට තිබ්බත් එකයි නැතත් එකයි. මට ඕන ඔයා මිසක් ඔය පටලයක් නොවේ"

ඔහු ඇගේ කම්මුල ගොඩක් ආදරෙන් ඉම්බා. පුක එහේට මෙහේට කරලා ඇගේ පුකයි කලව දෙක අතරින් ටොපා තියලා හෙමින් තදකරා.

පොල්ල ඇගේ පුක දිගේ කලව අතරින් පහලට යන හැටි වනමලීට දැනුනා. ඈ තවත් දෙපා පලල් කරා. ඇගේ දෙපා මැද තිබුනු ඔහුගේ දනිස් ඇගේ දෙපා මැදිකරන් එහා පැත්තට පැන්නුවා. 

" කොහොම හරි හොද මහත්තයෙක් දෙවියෝ මට දුන්නා"

ඈට මතක් වුනේ මාලිගාවට මුදු පුජා කරපු හැටි.  පුකේ පලු දෙක අතරින් හුත්තේ ගෑවිගෙන කලවා වලට තෙරපි තෙරපි දිනූෂගේ පොල්ල යටටම බැස්සා. එලියට නෙරපු පුකයි ගල් දෙකයි හුත්තයි අතරින් පොල්ල බහිද්දී ඔහුට වගේම ඈටත් අමුතුම ෆීලින් එකක් දැනුනා. හුතුතොල් දෙබෑ කරන් ගල් දෙක අතරින් උඩට පහලට යන පොල්ලත් එක්කම දිනූෂගේ දෑතින් තන්දෙකත් මිරිකෙනවා. පුක ටික ටික වේගවත් වෙද්දී නහර පිරිච්ච පොල්ලට හුතු තොලුත් ඇඹරී  ඇඹරී යද්දී ඈ තවත් ඇවිස්සෙන්න ගත්තා. 

ටොපා හුතුතොල් වල ගෑවි ගෑවි දෙපා අතරින් පහලට යද්දී ඈට ඉන්නම බෑ. අනික පොල්ලත් දිගයි මහතයි හින්දා ඇට හොදටම ෆීල් වුනා.

"අ...නේ... බෑ.. ඇ...තු...ල... ට දා...න්...න ඉ...න්න.. බෑ.. අ..නේ. ඕ..ක... දා..න්න.."

පුක උස්සල ගහන ගමන් ඇගේ බෙල්ල උස්සලා විටින් විට තොල් උරන්නත් ගත්තා. 

"අනේ.. හුකාපන්.. මල්ලියෝ...ඉන්න බෑ"

"බෑ.. අද නොවේ දවස.."

"අනේ... මට.. ඉන්න ..බෑ..."

පොල්ල උඩට පහලට යද්දී හුත්ත තවත් ඇවිස්සිලා හුතු ජූස් වැක්කෙරෙනවා. ගල්  දෙකෙයි පුකෙයි හුත්තෙයි හුතු ජූස් ගෑවිලා යද්දී ග්‍රිස් ගාල වගේ. ඈ දෙපා තවත් තද කරා. ඒත් ඈට ඕන උනේම දිනූෂ්ගේ පොල්ල කොහොම හරි ඇතුලට ඔබා ගන්න. ඔහුව හුකන්න පොලඹවගන්න. දිනූෂ පොල්ල එළියට ඇදලා ගත්තා. ඇදෙනුත් නැගිටලා ගියා වනමලී ඇයි කියලා එකපාරට හිතාගන්න බැරිවුනත් මුහුනින් බෙල්ලෙන් දාඩිය වතුර වගේ බේරෙනවා

ඈ බෙල්ල හරවලා ඔහු දිහාවට හැරුනා.  ඇගෙ ගතින් විතරක් නොවේ ඔහුගේ  ගතිනුත් දාඩිය බේරෙනවා. ඔහු පොල්ල දික් කරගෙනම ෆෑන් එක දාලා ඈ දිහාවට හැරුනා. අම්මෝ කොල්ලගේ පොල්ල පරන පොලිස් කාරයෙක්ගේ බැටන් පොල්ලක් වගේ. හුතු ජූස් ගෑවිලා දිලිසෙනව. නහර වටේටම පීදිලා. උඩ බලාගෙන ඉන්න හැටි විතරක්. මහ ආඩම්බර කාරයෙක් වගේ. ඈ ආශාවටම ඇදෙන්  වාඩිවෙලා පොල්ල පාමුලින් අල්ල ගත්තා. ඔහු දිහාත් බලලා ටොපා මුදුනටම  උම්ම එකකුත් දීගෙනම කට ඇතුලට දාගත්තා. ඔහුගේ අත නම් ඇගේ තන් දෙක දිහාවට ගියා ඈ පොල්ල පාමුලින්ම අල්ලන් එක දිගට අතේ ගහන ගමන් චූස් චූස් ගගා ටොපා උරන්නත් ගත්තා. ඔහුගේ ඉන දෙපැත්තෙන් අල්ලාගෙන තොල් වලින් තද කරන් ෆුල් ස්පීඩ් එකෙන් ඉස්සරහට පස්සට වෙලා පොල්ල කට ඇතුලටම අරන් ඔලුව දෙපැත්තට වැනුවා. තවත් ඇතුලට බස්ස ගත්තා. එක පරටම ඈ කට ඉවත්කර ගද්දී කෙලයි සෙමයි කවලමේ පොල්ල මැදින් බේරිල බිමට වැටුනා. ඇට දෙකත් එක්ක පොල්ල දෙපැත්ත ඉබලා ආයේ ඇදේ හාන්සි වුනා. ඒත් මුනින් අතට නොවේ. ඔහු දිහාවට පුක පැත්ත දාල ඇල අතට. ඈත් එක්කම ඔහුත් ඇල අතට පෙරලුනා. දිනූෂ ඇගේ කලවයක් චුට්ටක් උස්සලා පොල්ල පුක යටින් තිබ්බා. ඒත් ඈ උඩ තිබ්බ කකුල අනිත් කකුලට තෙරපගෙන දරදඩු කරගත්තේ නෑ. කකුලක් උස්සලා ඔහුගේ පොල්ල හුත්තට තියලා අල්ලෙන් තදකරා.

"අනේ...කරන්න..ඉතින්.."

දැන් නම් කලින්ටත් වඩා පොල්ල උනුසුම් වෙනවා ඈ පුලුවන් තරම් වෙරදාල පොල්ල හුත්තටම තියලා තද කරා. හුත්ත කානුවක් වගේ පොල්ල ඇතුලට ගිලා බැහැලා ඉස්සරහට පස්සට වෙද්දී ඈට වගේම ඔහුටත් ඉන්නම බෑ. ඈ අල්ලෙන් පොල්ල හුත්ත ඇතුලටම තදකරා. පොල්ල හුතුතොලුත් පහු කරන් එලියට එන හැටි වනමලී  හොදින් දැක්කා. පුක පැත්තෙන් ආපු පොල්ල හුතු තොල් දෙබෑ කරන් බඩ පැත්තෙන් එලියට පනිනවා ටොපා ගිනියම් වෙච්ච යකඩටක් වගේ බඩ පැත්තෙන් වනමලීට පෙනුනා.

"අනේ... මල්ලීයෝ.. මගේ...... මහත්තයෝ ඇතුලට දාන්න..."

ඈ පොල්ල හුත්ත දිහාවට තවත් තද කරා. හුතු ජූස් ගෑවිලා ඇගේ රෝස පාට අල්ලත් දිලිසෙනවා. ටොපා හුතු හිලට තියල තද කරත් ඔහු ගහන වේගෙට අල්ල දිගේ ලිස්සලා එලියට පනිනවා. ඇගේ පස්සයි ඔහුගේ කලවෙයි ගැටෙන තග් තග් හඩ කාමරය පුරාම පැතිරිලා ගියා. 

වනමලීගේ ජිවිතේ මේ පොඩි කොල්ල තරම් කවුරුවත් ඈව මෙහෙම අවුස්සලා තිබුනේ නෑ. පුක පැත්තෙන් එන පොල්ල ඉස්සරහින් මතුවෙනවා. රෝස පාට ටොපා ගහන ගහන පාරට එළියට පනිනවා. එන්නේ ඔක්කොම හැගීම් එලියට ඇදලා හුතු තොලුත් දෙබෑ කරගෙන. ඈ තවත් අත හුත්තට තියලා තද කර. දැන් නම් ඈට ඕන වුනේම පොල්ල ඇතුලට දාගන්නමයි.   ඈ එකපාරටම කකුල උඩටම උස්සලා පොල්ල පාමුලින් අල්ල ගත්තා. පුක පැත්තෙන් ගහගෙන ගහගෙන ගිය දිනුෂත් අෆ්සෙට් ගිහින් ගැහිල්ල නැවැත්තුවා. 

"සුදූ.. දැන් ගහන්න.. මාව..ඔයාගේ කරගන්න..."

වනමලී ටොපාව හුතුහිලට ඇතුල් කරලා බෙල්ල හරවලා බලාගෙන ඉන්නවා. 

"අනේ... ගහන්න ..

 ඉන්න ..බෑ.."

දිනූෂට පුක තදකරන්න හිතුනත් හිත තදකරගෙනම හිටියා.

"බෑ..."

"අනේ.."

පොල්ල පාමුලින් අල්ලාගෙන ඈ හෙමින් දිනූෂ දිහාවට පුක තද කරනවා. ඇනපන් ඇනපන් යැයි හිත කිව්වත් පපුව එපා එපා කියනවා. ඈ ටොපා හුතු හිලේ ඇතුලේ එහෙට මෙහේට කරද්දී දිනූෂට තවත් කොහොම ඉවසන්නද පුක පස්සටත් කරා.  හිත කියන්නෙම ඇනපන් කියලමයි. 

Find more trending Sinhala stories at Sinhala Walkatha 2025 — your trusted home for Sinhala Wal Katha and Wela Katha Sinhala content.

ඊලග කොටස ආව ගමන් කියවන්න මෙතනින් අපේ Telegram Channel එකට Join වෙන්න: https://t.me/+PVvTyldrqFtkMGY1