වනමලී - Wanamalee 7 (Malli Wal Katha)

වනමලී - Wanamalee 7 continues the passionate journey of love and desire, unfolding in an intense new wal katha story. As emotions deepen and connections grow stronger, this chapter brings new twists and unforgettable moments.

හිතාගෙන ඉන්න කිසිදෙයක් ඉටු නොවෙන එක නම් වනමලීගේ ජීවිතේ මහා කාලකන්නිකමක් යැයි ඈට හිතුනා. හැම දේම හම්බවෙන්නේ ලොකු ලොකු අඩුපාඩු අභියෝග එක්ක. ධනා එක්ක යාළුවෙද්දිත් එහෙමයි දැනුත් එහෙමයි. ධනාට කොච්චර ලස්සන ඇගක් තිබුනත් කොච්චර ලස්සන පෞරුෂයක් තිබුනත් වැඩිපුර කාලයක් ඉන්නේ හිරේ. මනූෂට පෞරුෂයක් හිත් ඇදගන්නා ඇග පසඟක් නැති වුනත් එවා ඔක්කොම වැහෙන්න ඇති තරම් සල්ලි තිබුනත් මෙහෙම ලෙඩෙක් යැයි ඈ හිතුවෙම නෑ. කවීෂගෙන් බලාපොරොත්තු වෙච්ච අවංකකම ඔහුගේ වචන වල තිබුනේ නෑ හැම කෙනාම ඇත්ත වසන් කරන්න හැදුවත් හනිමුන් එක ඉවර වෙන්නත් කලින් හැම දේම නිරාවරණය වුනා මේවා ඔක්කොම ඇගෙන් වසන් කිරීම ගැන ලොකු තරහක් හිතට ආවත් එවා පිටකරගන්න ක්‍රමයක් නැතුව ඈ අසරණ වෙලා හිටියා. කවීෂගේ පොල්ලයි ධනාගේ පොල්ලයි එකිනෙක සැසදීමෙන් තේරුමක් නෑ දෙකම එකයි යකඩයක් වගේ හයිය නම්  ඒ මැදැයි ඈ හිත හදාගන්න උත්සාහ කරත් වනමලී ඉදිරිපිට ඔහු අවංක වුනාදැයි ප්‍රශ්නයක් ඇතිවුනා. ඇගේ හොදකට හෝ නරකකට කවීෂ එක්කවත් මධුසමයේ  සුවදායි මල්යහනාවක රැයක් ගතකිරීමටවත් ඈට අවස්ථාවක් ලැබුනේ නෑ. හිතූ තරම් කවිෂ අවංක වුනෙත් නෑ බොහෝ දේවල් ඇගෙන් වසන් කිරීමට ඔහු උත්සාහ කරා යැයි සිතුවිල්ලකුත් අතිවුනා ඇගේ ඇස්වලට කදුළු ඉනුවේ මේ කරුමක්කාරකම හින්දා මොකද එදා දවසත් ගෙවී යමින් තිබුන හින්දා. ඈ දිහා බලාගෙන යන එන මිනිස්සු නම් හිතුවේ වෙන වෙන දේවල් 

"අනේ පව් ලස්සන කෙල්ලෙක්"

"ජීවිතේම ඉතින් කාලකන්නි නෙහ්"

"හනිමුන් එක ස්පිරිතාලේ"

එයාලගේ හිත් ඇතුලේ තිබුනේ ඒ වගේ දේවල්.

වාට්ටුවේ නර්ස්ලා දොස්තරලා මනුෂ වටේ ඉන්න හින්දා ඇඟිලි වලින් ඉස්සි ඉස්සි බලාගෙන හිටියා. ඈ කවීෂගේ අතේ එල්ලිලා වෙන්ටිලේටරේ ආධාරෙන් මනුෂ හුස්ම ගන්න හැටි දැක්කත් දුකක් නම් වනමලීට ඇති වුනේ නෑ. එහෙන් මෙහෙන් ගහපු ගහපු බට වටේටම. එක අතකට සේලයින් දෙද්දී අනිත් අතට ලේ දෙනවා.

"නෝනා.. ලොකු දොස්තර මහත්තයා දැන් ඒවී පොඩ්ඩක් එළියට වෙලා ඉන්නවද"

ඇටෙන්ඩන්ට් කියනකම් ඇතුලට වෙලා ඉන්න අපහසුවක් වුනේ නෑ. අනික පිරිමි වාට්ටුවක් නෙහ්. පිරිමි වාට්ටුවට ගෑණුන්ට යන්න දෙන්නේ නැති වුනත් ඈ වාට්ටුවෙන් එළියට වෙලා වාට්ටුවේ ඇතුලේ වෙන දේවල් දිහා බලාගෙන හිටියා. මූන පේන්නෙත් නෑ. ඉස්සි ඉස්සී ගොඩක් වෙලා බලාගෙන ඉදලා බෙල්ලත් රිදෙනවා. කකුල් දෙකත් රිදෙනවා. ඈ බැරිම තැන බෙල්ල අතගගා කොරිඩෝවේ තිබ්බ කොන්ක්‍රීට් කනුවට හේත්තුවුනා.

ඇද උඩ එරමිණිය ගොතාගෙන ඉන්න මන්දිරා එක්ක වනමලී කතාකර කර ඉද්දී කවිෂ උඩින් ඔලුව දැම්මා. ඔහුට පෝන් එක දීල රැක් එකට දාපු ටවල් එකත් අරන් නාන කාමරයට යද්දී නිකමට කාමරේ දොර දිහා බැලුනා. දැක්ක දෙයින් ඈට හිතාගන්න බෑ. මනූෂ උළුවස්ස අල්ලගෙන කවිෂ දිහායි වනමලී දිහායි බලාගෙන ඉන්නවා. මනූෂගේ ඇගේ හැම තැනම තිබ්බ ලේ දැක්කාම කෑගසාගෙන ක්ලාන්ත වෙලා හිටපු පුටුව උඩටම වැටෙනවා ඈට යන්තමට මතකයි. වනමලීට සිහිය එද්දී හිටියේ ඇද උඩ වුනාට කබානාව ඇතුලේ තවත් දෙතුන් දෙනෙක් හිටියා. රෙසිප්සන් එකේ හිටපු කෙල්ල හිටියේ ඇගේ ඇද උඩ ඉදන් ඈට පවන් ගහනවා. තවත් දෙතුන් දෙනෙක්ගේ උදව්වෙන් මනූෂව කාරෙකට උස්සගෙන යනවා. මේවා ඔක්කොම චිත්‍රකතාවක් වගේ ඈට මැවි මැවී පෙනුනා.

දොස්තරලා නර්ස්ලා මනූෂට උපස්ථාන කරන ගමන් කවීෂගෙන් එක එක ප්‍රශ්න අහන්න ගත්ත.

"කෝ මෙයාගේ ඩයොග්නර්සිස් කාඩ් එකයි රිපෝට් ටිකයි..."

"කවද්ද අන්තිමට මෙයා හොස්පිට්ල් ඇඩ්මිට් කරේ"

"ඇයි නුවර ආවේ.."

"කෝ මෙයාගේ බෙහෙත්" 

"ඇලෙජික් තියේද"

ප්‍රශ්න වැලකට කවීෂ දුන්න උත්තර වලින්ම ඈට තෙරුනා මේ ඔක්කොම ඔහු දැනගෙන හිටපු බව.  මනූෂට වැලදිලා තියෙන්නේ ලේ පිලිකාවක් බවත් වැලදී ඇත්තේ කලකට ඉහතදී බවත් අනාවරණය වුනා. එතනින් පිටවෙලා යන නර්ස්ලා දොස්තරලා ඇටෙන්ඩන්ට්ලා ඈ දිහා බැලුවේ අමුතුම විදියට. තවත් සමහරු අනුකම්පා විදියටත් තවත් අය අසරණියක් විදියටත් බැලුවා.

"නෝන දැනගෙන හිටියද මහත්තයාට පිලිකාවක් තියෙන විත්තිය"

ඇටෙන්ඩන්ට් කෙනෙක් අලි ඈනුමක් ඇරලා ලගටම ඇවිත් ඇහුවා. මනූෂ වාට්ටුවට ඇතුල්කරද්දී ඔහු ඇඩ්මිෂන් කාමරේ ඉදන් ට්‍රොලිය තල්ලු කරගෙන ආපු ඇටෙන්ඩන්ට්. 

"මුන් තරහකරගෙනත් බෑ"

අහිංසක හිනාවකින් උත්තර දුන්නත් වනමලී මුකුත් කියන්න ගියේ නෑ. පෝන් එක කනේ ගහගෙන කවීෂ  කොරිඩෝව පැත්තට එනවා යන්තම් දැක්කා.

ඈ ආයෙත් ඔහුට හිනාවක් දාගෙන කවීෂ ලගට ගියා.

"ඕනෑ නෑ පොඩි අම්මා මට පුලුවන් ඔක්කොම මැනේජ් කරගන්න. අයියට හෙට සිහිය ආවොත් ප්‍රශ්නයක් නෑ. නාවොත් තමයි ප්‍රශ්නේ"

"මන් දැන් මගේ එකෙක්  එවන්නම් එයා ආවම මලී එක්ක හෝටලයට යන්න"

මන්දිරාට රට වටේම කනෙක්ෂන් තිබුනා. 

මන්දිරා එක්ක කවීෂ තරමක් වෙලා කතා කරලා පෝන් එක වනමලීට දීල ආයෙත් ඔහු මනුෂ ලගට ගියා.

"අනේ මට සමාවෙන්න දුවේ.. ඒත් ඔයාට කලින් කිව්වේ මේක එත් ලොකු විස්තරයක් කියන්න බැරි වුනා. මේවා ඔයාට කලින් කියන්න බැරි වුනාට...සමාවෙන්න පුතේ... මගේ පුතා ඉල්ලන ඕන දෙයක් දෙන්න මන් ලැස්තියි "

මන්දිරාගේ හඩට ඉඩදීලා ඈ කියන දේවල් අසාගෙන හිටියා. ඈ ඊයේ කියපු ඇතැම් දේවල් වනමලීට ටික ටික තේරුනා.

"දැන් ඔයාට තේරෙනවා නෙහ් අයියටයි මල්ලිටයි එක කෙල්ලෙක් හෙව්ව හේතුව. මෙයාට මෙහෙම ලෙඩක් තියෙන විත්තිය දැනගත්තේ මෑතක. ඒත් ඔය යාලුවෙක්ගේ පාටි එකකදී ඔය විදියටම බීල ලේ වමනේ කරා"

මනූෂගෙ රෝග ඉතිහාසය ඈ කියවගෙන ගියත් ඈ ඒව ඇහුවේ ලොකු කලකිරීමකින්. එත් ඉතින් දැන් මොනවා කරන්නද මන්දිරාගේ ගැට ඔක්කොම එළියට ඇවිල්ලා ඉවරයි. ඒවට අහුවෙලත් ඉවරයි. තවත් ඒ ගැන කල්පනා කරන එක තේරුමක් වුනේ නැති වුනත් හිත ඇතුලේ තරහක් වගේම ලොකු දුකක් තැන්පත් වෙලා තිබුනා. 

"අනේ... දැන් ඕවා වැඩක් නෑ.. අම්මේ.. ගෙදර ආවම කතාකරමු"

ඈ ඕනවට එපාවට කියලා දැම්මා. හොදම දේ මන්දිරාවත් තරහ නොකර මනූෂ මැරෙනතුරු ඔහු එක්ක දිවි ගෙවීම බව වනමලී තේරුම් ගත්තා. 

"මන්දිරා රැවැට්ටුවා"

"ඈ මුලදි ඉදන්ම කරේ බොරුව .." 

"ලෙඩ පුතන්ඩි ඇගේ ගහලා ඉඩම ලියාගන්න එක ගෑණිගේ ඔලුවේ මුල ඉදන් තියෙන්න ඇති"

ඕවා මේවා ගැන හිත හිතා දෙස් දෙවොල් තිය තියා ඉන්න එකට වඩා මන්දිරාගේ හිත දිනාගෙන මනුෂ මැරෙන තුරු ඔහු එක්ක පවුල් කන එක හැම පැත්තෙන්ම හොද යැයි වනමලී තේරුම් ගත්තා. මොකද  වතුපිටි ඉඩකඩම්  ගෙවල් දොරවල් යාන වාහන වල  උරුමක්කාරයා බිහිවන්නේ තමන්ගේ කුසින් බව වනමලීට වැටහුනා. ඒ උරුමක්කාරයගේ පියා කවීෂ වෙන්නත් පුළුවන් නොවෙන්නත් පුළුවන්. මන්දිරා එක්ක කතාව ඉවරවෙද්දී මනුෂ ලග එච්චර බිසී වුනේ නෑ. ඔක්කොම දොස්තරලා නර්ස්ලා  ඔහු ලගින් ඈත් වෙලා තිබුනා. 

"චූටි මල්ලි අතේ රිපෝට් එවනවා කිව්වා"

කවීෂ ලගට ආව සැනින් කිව්වත් ඈට හරියට ක්ලික් වුනේ නෑ.

" චූටියා නෙහ්"

බාලම එකා නිසා ඔක්කොම ඌට කිව්වේ චූටියා. ඌත් පොඩිත් නෑ. අරක්කු වීදුරු තුන හතරක් කටේ හලාගත්ත හැටි වනමලී හොදටම දැක්කා.  දහ නමයයි. කවීෂට ඈ ලග විනාඩියක් වත් ඉන්න ලැබුනේ නැ ආයෙත් නර්ස් කතාකරා.

වනමලී වාට්ටුව ඉස්සරහ තිබ්බ බංකුවෙන් වාඩිවුනේ  හිටගෙන ඉදලා තිබ්බ අමාරුවටයි තිබ්බ පට්ට නිදිමත හින්දමයි. කවීෂත් මනූෂ ලග ඉදගෙන වනමලී ඉන්න බංකුව දිහා ඇහැගහගෙනම හිටියා. තිබ්බ නිදිමතටයි මහන්සියටයි ඈට බංකුවේම නින්ද ගියා.

"මලී... අපි යමු..."

තද නිදිමත හින්දා "මලී"

යැයි කියද්දී ඒතරම් ක්ලික් වුනේ නෑ.

කවීෂ ඈට ඇහැරද්දී පාන්දර පහටත් කිට්ටුයි. දවසෙම මහන්සියයි තෙහෙට්ටුවයි හින්දා ලී බංකුවේ පැයකටත් වැඩිය නින්ද ගියා. ඔලුව උස්සල බලද්දී කවදාවත් දැකලා නැති රැවුල් කාරයෙක් මනූෂ ලග හිටියා. අනිවාර්යයෙන්ම මන්දිරාගේ ගෝලයෙක් වෙන්න ඇති.

"අපි යමු"

"අපිට රිපෝට් ටික පුළුවන් තරම් ඉක්මනට ඕනි"

නර්ස් කෙනෙක් ලගටම ඇවිත් කිව්වා.

"එවා අරන් මල්ලී එනවා දැන් කිට්ටුව කිට්ටුව ඇත්තේ"

"ඉක්මනට ගෙනත් දෙන්න ගේට්ටුවෙන් එන්න දුන්නේ නැති වුනොත් වාට්ටුවට කෝල් කරන්න"

කබානා එකට එනකල් වනමලී වගේම කවීෂත් හිටියේ ලොකු කල්පනාවක. ඈ කරෙකේ පැති විදුරුවෙන් ඉවත බලාගෙන හිටියත් හිත තවත් ඈතට ගිහින් තිබුනා. කවීෂත් සුක්කානම එහේට මෙහේට කරකව කරකව වින්ස්ක්‍රින් එකෙන් බලාගෙන ඉස්සරහට ගියත් වනමලී එක්කවත් කතාවක් නෑ. ඇ කාර් එක පාක් කරන කන් හිටියෙත් නෑ. කබානා එක ඉදිරිපිට  බැහැලා කෙලින්ම කාමරයට ගියා. තුවායයි ඇදුමකුයි අරන් නානකාමරයට ගියා. සාලෙට ආපු කවීෂ ලොකු හුස්මක් අරන් පිටකරලා මනූෂ හිටපු කාමරයට එබුනා.

"අම්මෝ ඔක්කොම සුද්ද කරලා" 

ඇද රෙදි අයින් කරලා අලුත් ඇද ඇතිරිලිත් දාල. මුලු කාමරේම සුද්ද කරලා තිබුනා. 

ස්පිරිතාලේ ගද ඇදුම් වලින් පවා වහනය වුනා.  දහඩියට ඇඟත් ඇලෙනවා. ඇග පොඩ්ඩක් හෝදන් ඇදට වැටෙන්න ඈට හොදටම ඕනකම තිබ්බා. නිදිමතත් බේරෙනවා. නාන කාමරයට ගියාට දොරේ ලොක් එක දැම්මෙත් නෑ. ඈට හැමදේම එපා වෙලා. බ්ලවුස් එකේ බොත්තම්  ඕනවට එපාවට එකින් එක ගලවලා දැම්මා. අත් පිටුපසින් බ්‍රා එකේ හුක් එකත් පැන්නුවා. වෙනදා නම් හරි ආශාවෙන් තන් දෙක දිහා ගොඩක් වෙලා බලාගෙන ඉන්නවා. මොකද දකින දකින එකා තන්දෙකයි පුක ගැනයි කියපු කතා ඕනතරම් ඇහිලා තිබුනා. ස්කර්ට් එකයි යට සායයි ජංගියයි  එකටම ගලවලා ඈ නිරුවත් වුනා. තමන්ගේ පස්ස දිහා වෙනදා නම් හැරි හැරී කන්නාඩියෙන් කොයිතරම් බැලුවද. දකින දකින කොල්ලෝ පිස්සු වට්ටපු තන් දෙකයි පුකයි මතක් කර කර හුත්ත ටියුන් කරපු හැටි.

ශවර් එකෙන් එන වතුර තන් දෙකට පොඩ්ඩක් උඩින් වැටිලා ඇග දිගේ පහලට බේරිලා යනවා යටි බඩට පහලින් කලු මයිල් කැලෑවත් තෙමාගෙන ගල් දෙක  දිගේ පහලට වැක්කෙරෙනවා. ගල් දෙකට මැදිනුත් කෙලින්ම බිමටත් වැටෙනවා. පුක පැත්තෙන් පිට දිගේ පහලට එන වතුර එලියට නෙරපු තට්ටම් දෙකට වැටිලා දිය ඇල්ලක් වගේ බිම්ටම වැටෙනවා. වෙනදා නම් ගෙදර පහල ඇල්ලෙන් ගිහින් නෑවත් සමහර දවස්වල ස්කෝලේ ඇරිලා නිලූෂිගේ ගෙදර ගියාම දෙන්න නාන්නේ හෙළුවෙන් එකට. නිලූෂිගේ කාමරේ කියන්නේ වෙනම ලෝකයක්. නැති දෙයක් නෑ. හැමදේම තිබුනා. ඈ කොව්චර කිව්වත් වනමලී හුත්තේ මයිල් ගෑවේ නෑ. ඒකිගේ හුත්ත කලු වුනත් වනමලීගේ හුත්ත රෝසම රෝස පාටයි. මයිල් බාන්න පොඩි ආශාවක් තිබුනත් හිතට පොඩි බයක් දැනුනා. පුදුමයි තාම හුත්ති කෝල් නොකරපු එක. රෑවෙච්ච දේවල් අහන්න ඒකි ඉන්නේ ලොකු කුතුහලයෙන් ඒත් ඉතින් මොනවා කියන්නද. කාරෙකට නගිද්දී පුන පුනා කිව්වා කෝල් කරපන් කෝල් කරපන් කිව්වත් මොනව කියන්නද හිතුනා. තාම පෙට්ටිය කැඩිලාවත් නැහැයි දිව්රල කිව්වත් ඕකි පිලිගන්නේ නෑ. ඒත් වෙච්ච දේවල් හැටියට මොන කෝල්ද 

ඉකිලි අස්සේ සබන් ගාල හුතු තොල් ඇගිලි වලින් එහේට මෙහේට කරලා හොදට ඇතිල්ලුවා. වෙනදා හුත්ත අතුල්ලද්දී පට්ට ආතල් එකක් ගත්තත් අද ඒකවත් එපා වෙලා තිබුනේ. හුතු හිලට ඇගිලි නොගැහුවත් මෑ ඇටේ ටියුන් කර කර හිටපු හැටිත් මතක් වුනා. ශවර් එක මයිල් කැලෑවට ඇල්ලුවාම මාර ෆීලින් එකක් දැනුනත් වෙනදා වගේ ඒ ගැන හිතුවේ නෑ. සබන් අයින් වෙනකම් කකුල බාත් බේසමේ තියලා එක අතකින් ශවර් එක අල්ලන් වතුර මයිල් කැලෑවට ඇල්ලුවා. 

වනමලී තුවයත් ඇදන් කාමරයට එද්දිත් කවීෂ කෝල් එකේ.

"ගේට්ටුවෙන් පලයන් බන් සිකියුරිටිට කියපන් වාට්ටුවට කෝල් කරන්න කියලා. උබ එන විත්තිය මමත් ඔතන සිකුරිටිට කියලා තියෙන්නේ ඌ දන්නවා"

හතර වටේම එළියත් වැටිලා. කවීෂ වනමලී හිටපු කාමරේ දොර වහගෙන සාලෙට යන්න හැරුනා.

"මලී... චූටි මල්ලි හොස්පිට්ල් එකට ඇවිල්ලා. මන් හොස්පිට්ල් එකට ගිහින් එන්නම්"

කවීෂ දැන් අක්කා කෑල්ල හලලා මලී.. මලී... කියන්න පුරුදු කරන්.. නාමලී.... වනමලී..  කටට හුරු ගතියක් දැනුනා. ඈත් ඔහු එක්ක කතා කරන ගමන් ටවල් එක නයිටිය යටින් ඇදලා ගලවලා දැම්මා. පුකත් පෙනුනත් ගානක් නෑ. මොකද මන්දිරාට අනුව කවීෂ මනූෂගෙන් පස්සෙ තමන්ගේ මිනිහ හින්දා. ඔහුත් ඈ දිහා මොහොතක් බලාගෙන හිටියා. 

"තේ එකක් හදලා දෙන්නද"

"ඕනෑ නෑ... යන ගමන් කොහෙන් හරි බොන්නම් මගේ ලග යතුරක් තියෙනවා නෙහ් ඔයා නිදාගන්න"

මගුල් ගෙදරදී දැක්කට චූටියා හෙවත් දිනූෂ මොනවගේ එකෙක්දැයි බලන්නවත් වනමලීගේ හිතට ආශාවක් හිතුනේ නෑ.  ඔහු ගියාට පස්සේ නිදිකිර කිරා ගිහිල්ලා  ඉස්සරහ දොර වහලා ආයෙත් ඇදට වැටුනා. හිතුව වගේම හරි නිලූෂි ගෙන් මිස් කෝල් වැලක් තිබුනා.

"මට නිදිමතයි හුත්තියේ පස්සේ ගන්නම්"

ඈ මැසේජ් එකක් දැම්මා.

"එහෙනම් රෑ එළිවෙනකම් මෝලට වැඩ තියෙන්න ඇති"

"ඔව්.. ඔව්.. තිබ්බ වැඩවල හැටියට කොන්දත් රිදෙනවා පස්සේ ගනින් හුත්තියේ..."  

"එහෙනම් ඉතින් අරූ නිකන් ඉදලා නෑ. දැන් ඉතින් අවුලක් නෑ නෙහ් නැවු ගියාට පරවල් හිටින්නෙත් නැ නෙහ් ඉස්සරහයි පස්සයි දෙකම දැන් ඕපන්ද"

නිලූෂි එක්ක කතාකරලා දිනන්න බෑ. කුනුහරුපයක් කියද්දී ඒකී එකට දෙකක් කියනවා ඈ පෝන් එක ඇද උඩටම දාලා කොට්ටේ බදාගත්තා.

"මලී... මලී...."

වනමලීට හොදටම නින්ද ගිහිල්ලා. හරියට පෙට්‍රෝලියම් එකේ ලාංචනේ වගේ.නයිටිය කලව මැදටත් එහාට ඇකිලිලා ගිහින්. ජංගියකුත් ඇදලත් නෑ. පුකෙනුත් භාගයක් එළියේ. කවීෂ ඈ දිහාම පොඩ්ඩක් බලාගෙන ඉදලා ඇදේ පැත්තකින් වාඩිවුනා. නයිටිය යටින් පුක් පලු දෙක රවුමට අතගෑවත් ඈ ඇහැරුනේ නෑ. පුක් පලු දෙක මැදින් ඇගිලි යටට යැව්වා. හුතු දාරේ ඇගිලිත් ස්පර්ශ වුනා දැනිච්ච කිතියටද කොහේද දනිසෙන් නවපු කකුල පහලට දැම්මා.  

In this sinhala wal katha, Wanamalee finds herself drawn into an irresistible bond, where secrets and emotions collide. With each passing moment, the tension rises, making this story a thrilling read for fans of passionate tales.

සියුමැලි ඇගිලි පහසක් නයිටිය යටින් පුක වටේ උඩට යද්දී හීනෙන් වගේ වනමලීට දැනුනා. තිබ්බ නිදිමතටම කකුල පහලට දැම්මා. හුතු දාරේ ඇගිලි ස්පර්ශ වෙද්දී අමුතුම ෆීලින් එකක් එක්ක කිතියකුත් දැනුනා. පොඩ්ඩක් ගැස්සිලා ගියත් මුනින් අතට නිදාගෙන හිටපු ඇය ක්ෂණිකව අනිත් පැත්තට පෙරලුනා. තද නිදිමත හින්දා බොදවෙලා වගේ කවීෂ දැක්කත් තප්පරයකදි දෙකකදී ඔහු ඈ දිහා බලලා හිනා වුනා.

"ගොඩක් වෙලාද ඇවිල්ලා"

කවීෂ කොටම කොට සෝට ඇදගෙන තිබුනෙත් වොෂ් එකක් දාල. කමීෂයක් ඇදපු නැති හින්දා මයිල් නැති පපුව දිලිසි දිලිසී තිබුනා. සබන් සුවද නහයත් කඩන් ගියා.

"පැය භාගයක් විතර"

"අම්මෝ දන්නෙම නැතුව නින්ද ගියා නෙහ්"

කවීෂගේ මුහුනෙන් නිදිමත බේරි බේරී තිබුනත් අවදියෙන් ඉන්න ලොකු උත්සාහයක් ගත්තා. 

"අයියට උදේ සිහිය ඇවිත් තිබුනා. දවල් වෙද්දී ගොඩක් වෙලාවට ටිකට් කපයි"

"තව පොඩ්ඩෙන් මිනිස්සුන්ට එන්න වෙන්නේ හෝම් කමින් එකට නොවේ ෆියුනර්ල් හවුස් එකකට"

වනමලී හිතලා නොකීවත් හිතේ තිබ්බ දේ පිටවුනා.

"සොරී... මලී.. ඇත්තටම මේ ගැනත් ඔයාට කියන්න තිබුනා. ඩිරින්ක් මෙයාට අවොයිඩ් කරලා තිබුනේ.."

වනමලී ලොකු හුස්මක් අරන් පිටකරා මිසක් මුකුත් කිව්වේ නෑ. ඔහුත් ඈ අසලම ඇල අතට හාන්සි වුනා. කොහොම වුනත් ඔහු කෙරෙහි  පෙරදින රාත්‍රියේ තිබ්බ ආදරයට ගෞරවයට නම් තරමක හානියක් වෙලා තිබුන. සමහර විට ඔහු මේ ගැන නොකිව්වේ මන්දිරාගේ නියෝගෙට වෙන්න ඇති. මොකද ඔහු ක්‍රියාත්මක කරේ මන්දිරාගේ අණදැයි ඈයට ඊයේ රැ ඉදන් සැකයක් තිබුනා. වනමලීගේ පෝන් එක ආයෙත් රින්ස් ගියා. පෝන් එකත් තිබුනේ කවීෂ හන්සිවෙලා හිටපු කොට්ටේ යටමයි. ඔහුට නින්ද යාගෙන එද්දි පෝන් එකත් රින්ස් ගියේ

"හලෝ... කියහන්.."

වනමලී ඇද විට්ටමට පිට තියලා එරමිනිය ගොතන් වාඩිවුනා. ඇදගෙන ඉන්න නයිටියත් කලවා මැදටත් එහාට හැකිලුනත් හදාගන්න වුවමනාවක් තිබ්බේ නෑ. 

"හුත්තියේ... ඔය කොහේද පෝන් එක අල්ලන්නේ"

අම්ම්ට හිකෙන්න නිලු අරන් තියෙන්නේ විඩියෝ කෝල් එකක්. ඒක දැක්කෙත් නෑ. අයිය බැදලා මල්ලි එක්ක ඉද්දී ඒකි උඩ යාවී. කුනුහරුප වතුර පයිප්පේ වගේ වක්කරාවි. වනමලී කැමරාව ඇගිල්ලෙන් වැහුවා. කෝල් එක ආවේ දෙවැනි මනමාලි නිලූෂිගෙන් බව රින්ස් යද්දිම කවීෂ දැක්කා. වනමලී කැමරාව ඇගිල්ලෙන් වහගත්තා බවත් දැක්කා. 

"අනේ.. මේකේ කැමරා එක මොකක්ද වෙලා බන්..මේ දැන් වැඩ තප්පරෙන් මුකුත්ම පේන්නේ නෑ ඉදපන්.. නෝමල්.. කෝල් එකක් ගන්න"

කවීෂ දකීවියැයි බියටම ඈ කෝල් එක කට්කරා.

"ඊයේ අරන් දුන්න පෝන් එකේ කැමරාව කැඩුනේ කොහොමද"

"මෝඩයා ඒකි උඩ යයි.. අයියා බැදලා මල්ලි එක්ක බුදියද්දී ඒකිට හාට් ඇටෑක් හැදේවී"

කවීෂ වනමලී අතේ තිබ්බ පෝන් එක උදුරලා අරන් අයෙත් අන්තිමට ආපු කෝල් එකට ගන්න හැදුවා.

"අනේ... ඕක .. දෙනවා"

ඇය පොන් එක උදුරල ගත්තත් ස්පීකර් ඔන් වුනා. කෝල් එකට ඈ  ආන්සර් කරපු හින්දා වනමලී තවත් අෆ්සෙට් වුනා. කලින් තිබ්බ ෆෝන් එකවගේ නොවේ. ඊයේ රෑ අරන් දුන්නේ සැම්ෂුන්ග් අලුත්ම එකක් මිල අධිකම පෝන් එකක්. වැඩ කැලි ගොඩක් තිබ්බා.

"කියපන් හුත්තී.. ඊයේ රෑ හුකලා හුකලා පාන්දර වෙනකම් බුදිය ගත්තද නැත්නම් පාන්දරත් හුකාගත්තද" 

ටැප් එකෙන් වතුර වැක්කෙරෙනවා වගේ කුණුහරුප වැලක් කියාගෙන යද්දී කවීෂට පට්ට හිනාහයි. පෝන් එකේ ස්පීකර් ඕෆ් කරන්න ඈ දන්නෙම නෑ. කොහේද හරියට අහගන්නත් බැරිවුනා නෙහ්. වනමලී කලබල වෙච්ච පාරට නයිටිය තවත් ඉස්සුනා. එරමිණිය ගොතාගෙන හිටපු එකී දෙපාත් දිග ඇරියා. බෝක්කුවත් ඇරගෙන ස්පීකර් ඕෆ් කරන්න ෆුල් ට්‍රයි එක දෙනවා. ඒකිත් කුනුහරුප වක්කරාට ඒවට උත්තර දෙන්න විදියකුත් නෑ.

"ඒයි.. මේ මල්ලිත් ඉන්නවා..."

"අඩෝ... උබ නම් කැරිම කැරි වේසියෙක් තමයි අයියා ඉස්සරහින් ගහද්දී මලයා පස්සෙන් ගහනවා ඇති නෙහ්.. පොඩිම එකා තමයි අංකුට්ටා ඌ උබට කටට දේවී. හොද වෙලාවට මන්දිරා ඇන්ටිට කොල්ලෝම ඉන්නේ උබේ හිල් ගානට කොල්ලො ඉන්නෝ"

"අනේ හුත්ති මොනවද උබ කියවන්නේ"

වනමලීට මල පැනලා පෝන් එක ඔෆ් කරලම දැම්ම. කුණුහරුප වරුෂාව අහගෙන හිටපු කවීෂ බක බක ගගා හිනාවුනා.

"චූටියට කියපු එකට නම් පට්ටයි. අංකුට්ටා ....." 

තවත් මොහොතක් යන්න කලින් නීලූෂි ආයෙත් ගත්තා

"විහිළුවක් කරේ මොකො මලයා කියන්නේ"

ආයෙත් ඇය ඇද විට්ටමට හේත්තු වෙලා එකිත් එක්ක කුටු කුටු ගාන්න ගත්තා. ඇගේ දෙපා දෙපැත්තට දාලා නයිටියත් ගල් දෙකේ උඩටම ගිහිල්ලා. කවීෂ ඇගේ දෙපා අතරට පැන්න. ඈ කවීෂ දිහාත් බලලා නිලුෂි එක්ක කතා කරන්න ගත්ත. ඒකි අහන්නෙම ඊයේ රෑ ගැනම වුනත් ඈ ඒවා මග ඇර ඇර කතා කරා. රිදුනදැයි කිහිප වතාවක්ම ඇහුවා. එහෙන් කවීෂ ඈ හිතුවේවත් නැති විදියට ඇගේ නයිටිය උඩට උස්සගෙනම ඇගේ නිරුවත් බඩ උඩින් ඔලුව තියාගත්තා. යටි කයේ දකින්න තියෙන ඔක්කොම අංගෝපාංග දැක්කා  එහෙන් නිලූෂිගේ කෝල් එක මෙහෙන් කවීෂ. ඔහු ඇගේ යටි බඩ ඉදන් මයිල් කැලැවට උම්ම දීගෙන හුත්ත දිහාවට ගියත් ඈ අතින් හුත්ත වහගත්තා. කවීෂට මුකුත් කියන්නත් බෑ නිලුෂි අහගෙන ඉන්න හින්දා. කෝල් එක කට් කරන්නත් බෑ. නිලූෂි කිව්වෙත් නුවරඑළිය තානායමේ ධනාගේ පාටිය ගැන. නිලූෂිගේ තාත්තටත් ඉන්වයිට් කරලා. පාටිය පටන් ගත්ත වෙලාවේ ඉදන් ඔක්කොම කතා වුනේ වනමලී ගැනමලු.  තාත්තා කියපුවා ඔක්කොම  එකින් එක කියන්න ගත්තා. වනමලීත් හූ මිටි තිය තිය ආසාවෙන්  අහගෙනත් හිටියා. ඒත් කවීෂගේ මුලු දිවම  කලවා දිගේ දනිසේ ඉදන් උඩට යන්න ගත්තා. ඈ ඔහුගේ හිසකෙස් මිටිකරලා අල්ලගත්තත් ඔහුට ගානක් නෑ. අනිත් අතින් පෝන් එක අල්ලාගෙන නිලූෂි එක්ක කතාව. ඔහු ඇගේ දෙපා මැද මුනින් අතට හැරුනා. දෙපැත්තේ කලවා අතගාගෙන උඩට යන ගමන් ඔලුව පහත් කරලා ඉකිලි දෙපැත්තට උම්ම දිදී ලෙවකන්න ගත්තා. ඈට කරන්ට් එක වැදුනා වගේ කිතියක් එක්ක ගැස්සිලා ගියා. කවීෂගේ කොන්ඩෙන් අල්ලාගෙන උස්සන් හිටියත් ඔහුගේ ශක්තිය පරදන්න ඈට බැරිවුනා. ඇගේ ඇගිලි දිගේ ලෙව කකා ඇගිලි අස්සෙන් දිව ඇතුලට ඔබන්නත් බැලුවා. අත් දෙකට වෙර යොදලා ඇගේ දෙපාත් තව පලල් කරා.

"අ..නේ... මල්..ලී මොකද කරන්නේ.."

ඇගේ කටින් ඉබේටම පිටවුනා.

"ඇයි බන් මස්සිනා මොකද කරන්නේ"

ඈට දෙන්න උත්තරයක්වත් නෑ. එහෙන් මුලු ඇගම රත් වීගෙන එනවා. මෙහෙන් මේ හුත්ති කෝල් එකේ. මොකෝ මස්සිනා පොඩ්ඩ හුත්ත ලෙවකනවා කියන්නද. කවීෂත් ඇගේ කලව දෙක යටින් අල්ලාගෙන එකපාරට උඩ්ට උස්සන ගමන්  කලවා දෙක අස්සෙන් මුහුන ඔබා ගත්තත් ඈ තවත් පහලට අතගෙනිච්චා. ඔහු ඇගේ ඇගිලි වටේ දිවේ තුඩ යව යවා ඇගිලි අතරිනුත් අතරට දිව එබුවා. කවීෂගේ කෙල වලින් ඇගේ අත් නෑවිලා. අතින් හුත්ත වහගත්තත් පුක් හිල එළියේ. ඔහු ඇගේ දෙපා බඩට තදකර කර මැද ඇගිල්ල යටින් තියෙන පුක් හිලට දිව තියලා වටේට ගෙනිච්චා.

"අහ්... අහ්.. ආ...ආ."

කටින් කෙදිරිල්ලකුත් පැන්න.

"මොකෝ..."

"නෑ..."

"නෑ... දැන් උබ ආහ්.. ගෑවේ නැද්ද"

මුලින් මුලින් එක එක ප්‍රශ්න නිලූෂිගෙන් ඇහුවත් කවීෂගේ වැඩ හින්දා එහෙම අහන්නවත් සිහියක් නෑ. කොහොම වුනත් ඇගේ හිත ටිකෙන් ටික ඇගෙන් ඉවතට යන බව තේරුනා. ඌ මුලු දිවම දාලා ඇගිලි ලෙව කකා කෙල පිරිච්ච ඇගිලි කරු අතරින් දිව ඇතුලට ඔබන්න හදනවා. කවීෂ ඇගේ ඇගිලි කරු අතරින් දිව යවන්න මොන විදියට ට්‍රයි කරත් ඇගිලි කරු අතර හිඩසක් ඇති නොවන පරිදිම අත්ල හුත්තට තියලා තදකරන් හිටියා. ආයෙත් ඔහු කලින් වගේ ඇගේ චුටි ඇගිලි වටෙන් දිව ගෙනිච්චා. ඇගේ ඇගිලි දිග වුනත් අත්ල ගොඩක් පොඩියි. ඉකිලි වලින් කොහොම දෙපැත්තට කරත් ඇගේ ඇගිලි නම් හුත්ත වහලා අලවපු ස්ටිකර් එකක් වගේ තදකරන් ඉන්නවා. කවීෂත් ගේම අතහැරියෙම නෑ. මුලු වෙරදාලම හුත්ත එක අතකින් වහගෙන හිටියත් ඈ ඉන්නේ ගොඩක් අමාරුවෙන් බව මුහුණ බැලුවාම පේනවා. නිලූෂි එක්ක කතා කර කර හූමිටි තිය තිය හිටියත් ඇගේ කට වැඩිපුර ඇරුනේ නෑ. මොකද නිලූෂිත් කතාකරන්න ගත්තොත් වක්කඩේ කැඩුව වගේ නෙහ්. අහන් ඉන්න එකීට තියෙන්නේ අහගෙන ඉන්න විතරයි. ඈ තොල් තද කරන් අහන් හිටියා මිසක් කටක් ඇරියෙම නෑ. කවීෂත් ඇගේ ගල් දෙක අත් හැරලා අත්දෙක උඩට ගෙනිහින් තන් දෙකෙන් අල්ල ගත්තා. නයිටියත් බඩටත් උඩින් ඇකිලීගෙනම උඩට ගියා. පුකටයි කොන්දටයි තදවෙච්ච හින්දා බඩ ලග නතර වුනේ. දෑතින් තන් වටේ මිරික මිරික තන්පුඩු ඇගිලි දෙකකින් රෝල් කරන්නත් ගත්දී නම් ඉන්නම බෑ. ඈ වේගයෙන් වේගයෙන් හුස්මත් ගන්නවා.

"මොකෝ බන් ලෙඩක්ද උබට හතිය තියෙන එකියක් වගේ ඔච්චර හයියෙන් හුස්ම ගන්නේ"

නිලූෂිට දෙන්න උත්තරත් නෑ. ඈ පෝන් එක කන ලගින් කොට්ටේ උඩින් තියලා කවීෂගේ ඔලුවෙන් උස්සන්න බලුව. මොන ඌ ඉන්නේ ඇගේ තියෙන මුලු වෙර දාලම මුහුණ හුත්තට තියලා තදකරගෙන. තන් මිරිකන මිරිකිල්ලට අත්ලෙන් කොහොම හුත්ත තද කරන් හිටියත් සීනි බෝතලේ ඇතුලට යන ඇඹලයා වගේ මැද ඇගිල්ලයි මුදු ඇගිල්ලයි අතර චූටි හිඩසෙන් කවීෂ දිව ඇතුලට තෙරපුවා. ඇගිලි දෙකත් දුරස් වුනා. කවීෂත් තන් මිරික මිරික තිබ්බ අත් කිහිල්ලට ගෙනිච්චා. කිහිලි යට අතගාද්දී ඇතිවෙච්ච කිතියටම හුත්ත වහගෙන තිබ්බ අතත් එහෙට මෙහේට වුනා. වනමලී අනිත් අතින් වහගන්න හැදුවත් කවීෂ ඇයට වඩා ඉස්සර වුනා. දෑතේ මැණික් කටුවලින් අල්ලාගෙන හුත්ත උඩටම කට තියල

"චූස්.. චූස්... චූස්.."

ගගෙනම උරන්න ගත්තා. හුත්ත පිම්බිලා වගේ. කලු රෝම අතරින් රෝසම රෝස හුත්ත දකිද්දි කොහොම ඉවසන්නද අනික ඇගේ කකුල් දෙකත් ඔහුගේ කර උඩ. දිව උල්කරලා හුතු තොල් මැදින් ඇතුලට තවත් තද කරා.

"ආහ්...ම්හ්.. ම්හ්... ම්හ් ආහ්.. ම්හ්.. ආ..ආ..ආ. ආ.. ම්හ්..ආහ්..හ්..ම්හ්"

ඇගේ කටින් ලොකු කෙදිරිල්ලක් පිටවුනත් කොට්ටේ උඩ තියෙන පෝන් එකවත් නිලූෂිගේ කෝල් එකවත් මතක් වුනේ නෑ. ඇගේ දෙපා තවත් පලල් වෙලා ඔහුගේ හිසකෙස් අතරින් ඇගිලි තුඩු යැව්වා. කවීෂත් ඉකිලි ඉබ ඉබ ගොඩක් ආදරෙන් ලෙවකද්දී ඇගේ දෑස් පියවිලා යනවා. කවීෂත් දෑතින් හුතු තොල් මැත් කරා. හුතු ජුස් වලිනුයි කෙලවලිනුයි නෑවිලා තියෙන හුත්ත හොදට පාදගෙන මෑ ඇටේ වටේට දිවේ තුඩ යවනවා. වනමලී තවත් හයියෙන් කෙදිරිගාන්නයි වේගයෙන් හුස්ම පිට කරන්නයි ගත්තා. ඔහුත් හුතු තොල් මැදින් දිව තදකරන් උඩට ගිහින් ආයෙත් පහලට ඇවිත් උඩට දිව තද කරන් යනවා ආයෙත් මෑ ඇටේ දිවෙන් එහේට මෙහේට කර කර දෙපැත්තේ තියෙන හුතු තොල් තොල් වලින් තද කරලා චුස් චූස් ගාල උරාගෙන යනවා. ඈට නම් ඉන්නම බෑ. ඔහුගේ කොන්ඩේ දෙපැත්තෙන් අල්ලාගෙන ගුලිකරගෙන සිවිලිම දිහා බලාගෙන ඇස් තදකරගත්තා. කවීෂ හුතු තොල් ඇද ඇද උර උර හුතුතොල් වටේ ලාවට ලාවට තිබ්බ මයිල් තොල් දෙකෙන් තද කරලා ඇද්දත් කෙලවලට ලිස්සලා යනවා. හුත්ත අවටයි ඇතුලයි පුදුම ලස්සනක් තිබ්බේ. කලු උපල් ලපයක්වත් නෑ. රෝසම රෝස පාටයි. පක තියලා තද කරන්නමයි හිත. එත් ඉක්මන් වෙන්න නරකයි. මේ හුත්ත කන්න ඕන අයිස්ක්‍රිම් එකක් වගේ. ටිකෙන් ටික චුට්ට චුට්ට එතකොටයි රස. ඔහු ඇගිලි වලින් හුතුතොල් දෙපැත්තට ඇද ඇද හුත්ත හොදට පලල් කරා. රෝසම රෝස පාටට දිලිසෙනවා. මෙහෙම රෝස පාට හුත්තක් දැක්කමයි. නාමලීගේත් මංජුලාගේත් රධීකාගේත් මේ තරම් ලස්සන නෑ. ඒත් මලගෙදරදී වැඩෙ දුන්න බට්ටිගේ හුත්තේ තිබුනේ ඉරක් විතරයි. පොරෝ පහරක් ගහලා වගේ.  දිවම එලියට  දාල යට ඉදන් උඩටයි උඩ ඉදන් යටටයි සායම් ගානවා වගේ වේගයෙන් උස් පහත් කරා. ඒකට නම් ඈට ඉන්නම බැරිවුනා තවත් හයියෙන් කෙස් රොදවල් මිට මොලවල උඩට ඇදගෙනම හිටියා. ඇගේ මැනික් කටු වලට උඩින් දෑතෙම නහරත් පීදිලා. 

"ආහ්...ම්හ්..ම්හ්.. ක..අ..ආහ්..ම්හ්..ම්හ්...ආහ්....ම්හ්..ම්හ්..ම්හ්..ක..වී...ඊ..ඊ..ඊ..යී..යී..ම්හ්.... ආහ්... ම්හ්..ම්හ්.. ම්හ් ආහ්... ම්හ්.. ආහ්.. ම්හ්. ම්හ්... ආහ්.. ම්හ්..ම්හ්... අහ්....ආහ්...ම්හ්... ආ.. ම්හ්...ම්හ්..ම්හ් අ..නෙ..ඒ... ඒ. ක..ආ...වී..ඊ...ඊ..ඊ..ඊ..ම්හ්..ආහ්..ම්හ්..ම්හ්..ම්හ්."

හුත්ත ඇතුලට දිව තද කරද්දී පිට කරපු ජූස් පාරෙන් කවීෂ නෑ විලාම ගියා. අම්මෝ දැනිච්ච සැප. ඇට මතක් වුනේම ධනාමයි. ඈ ඔලුව උස්සලා කවීෂ දිහා බැලුවා. බෙඩ් ෂීට් එකෙන් මුහුන පිහිද ගන්නවා. වනමලී කොන්ද කෙලින් කරලා නිකමට කොට්ටෙ දිහා බැලුවේ. හුකනවා ඩබල් එකේ නිලූෂිගේ කෝල් එක. ඒක කට් වෙලත් නෑ හුත්ති හොදට අහගෙන ඉන්න ඇති. සික් විතරක් දැන් ඉතින් අහන දේවල් වලට උත්තර දීපන්කෝ.. වනමලී පොන් එක අරන් කෝල් එක කට් කරලා දැම්මා. ඒත් කවීෂ ආයෙත් ඇගට පැන්නා. ඇගේ දෑතේ ඇගිලි ඔහුගේ දෑතේ ඇගිලිවලින් වෙලිල ගියා. ඈ ඔහුගේ දෑස් දිහා බලාගෙනම කොට්ටෙට ඔලුව තියාගත්තා. ඇගේ ඇස් වලින් කියන දේ කවීෂට හොදට තේරුනා. නාදලු වගේ ඇගේ චූටි දෙතොල් වෙව්ලනවා. ඔහුගේ සෝට අතුලේ යගදව හුත්තට හොදටම තදවෙලා. කවීෂත් ඇගේ තියෙන මුලු  වෙරම යොදල සෝට පිටින්ම පොල්ල හුත්තට තදකරන් ඉන්නවා වගේ දැනුනා. දැන්නම්  ආයේ දෙකක් නැහැ හුත්තේ කෑලිවත් හොයන්න බැරි වෙයි වනමලීට හිතුනා.

 

Explore more wal katha pdf and wela katha sinhala stories that capture romance, mystery, and excitement. Stay updated with the latest Sinhala fiction filled with deep emotions and unforgettable experiences.

තවත් අක්කා මල්ලි කතා මෙතනින් කියවන්න 👉 https://walakatha.com/category/sahodhara-sohadhari