Chapter five brings refined storytelling inspired by Sinhala Wal Katha 2025, adding maturity and expressive detail to the plot.
මම: මොකක්ද අර සෙනග අස්සෙ කරේ
වයිෆ්: ඈයි මොකක්ද
මම: ඈයි අර දෙනොදහක් මෑද්දෙ ජෑක තියන් හිටියෙ.
එයාට හිනා ගියා, එයා හිනා වෙවී උත්තර දුන්නෙ. මට කේන්තිගිය වෙලාවට එයා කරන්නෙ හිනාවෙන එක තමයි.
වයිෆ්: ඉතින් අනේ එක මම කරපු දෙයක් ද, මට නෙ කවුද මන්දා ජෑක තිබ්බෙ.
මම: හිනා වෙන්න තිබ්බා, අදුරන කෙනෙක් එහෙම හිටියා නම්.
වයිෆ්: හරි හරි බබා, ඔකට ඔච්චර තරහා ගන්න එපා. ඒක නෙමේ, ඔයාට ජෙලස් වගේ ද , හිහි.
මම: මට ඈති ජෙලසක් නෑ.
අපි පාරෙ යන වීල් එකක් අරන් ගෙදර ආවා. ශෙහානි බෑහෑලා ගේ පෑත්තට ගියා. මම සල්ලි අරන් දෙන්න පර්ස් එක අදිද්දි ඩ්රයිවරයා ශෙහානි ඈවිදින දිහා බලන් ඉන්නවා. කෙල්ලෙක්ට පොඩ්ඩක් කොටට අදින්න බෑනේ මුන් වගේ ඈබල හෑත්ත නිසා. මම සල්ලි දීලා ගෙට ගියගමන්ම වයිෆ්ව පිටිපස්සෙන් බදා ගත්තා. කිහිල්ල යටින් අත් දෙක දාලා තන් දෙක මිරිකන ගමන් පයිය පුකට තද කරා. අම්මෙහ්, ස්කර්ට් එක උඩින් පයිය ස්පොන්ච් වගේ පිරිරුනු පුකට තද වෙලා අස්සට එබෙනකොට දෑනෙන සනීපෙ. අර පකයා මොනවෙගේ සෑපක් ද ගන්න ඈත්තෙ මගෙ කෙල්ලගෙන්.
වයිෆ්: කෙනෙක්ට අද හොදටම ජෙලස් හිතිලා වගෙ, හිහි.
Its pacing aligns with the structured narrative style of Sinhala Wal Katha Lokaya, maintaining strong continuity.
මම මුකුත් නොකියා ස්කර්ට් එක ඉස්සුවා, අම්මොහ් රවුම් පුක. මම එහෙම්මම හුත්ත්ට ඈගිලි දෙකක් බෑස්සුවා. ශෙහානිට “ආහ්” ගෑවුනා. ඒක වෙට් දෑනටමත්. මම එක අතකින් තන් මිරිකන ගමන් අනිත් අතෙ ඈගිලි දෙකෙන් හුත්තට හිකුවා. වයිෆ් “ආහ් ආහ්” ගානවා. මම කලිසම පාත් කරලා පයිය එලියට අරන් වයිෆ්ගෙ කොන්ද එහෙම්මම පාත් කරා සොෆා එකට. වයිෆ් සොෆා එකේ ඈන්දට අත්දෙක තියාගෙන මට පුක දුන්නා. මම පයිය හූත්තට බස්සලා හුකන්න ගත්තා. අරූ ජෑක තියපුවයි, දමිත් මගෙ කෙල්ලට කරපුවයි ඔක්කොම මතක් කරලා මම පුලුවන් තරම් හයියෙන් හිකුවා. ශෙහානිත් බස් එකේදිම හොදටම මොල් වෙලා හිටියෙ.
ඒකි “ආහ් අහ් ” ගාලා කෑගහනවා. මම හුකනකොට ශෙහානි බ්ලවුස් එකේ උඩ බොත්තම් ඈදලා තන් දෙක පනනලා බ්රා එකෙන් පන්නලා ගත්තා. මම වයිෆ්ව දන ගස්සලා තන්දෙක මෑද්දට පයිය තියලා තන් දෙකේ ගෑහුවා. ගහලා ගහලා යන්න වගේ එනකොට පයිය කටට එබුවා. වයිෆ් පයිය උගුරට යනකන් ඈතුලට දා ගත්තා, ආයෙත් කෙල පෙරාගෙන පයිය එලියට අරන් ඈට වල්ල මිරික මිරික අතේ ගෑහුවා. එක පාරටම කෑරි පීල්ලක් විද්දා, වයිෆ්ගෙ මූනෙන් එකයි. තව පාරක් අතේ ගහලා , එයා මගේ පයියෙ තිබ්බ ජූස් ටික ඔක්කොම ලෙවකාලා අයින් කරා. වයිෆ් එයාගෙ බ්රරා එකෙන්ම මූන පිහිදගෙන වොශ් රූම් එක පෑත්තට ගියා.
වයිෆ්: දෑන් වත් ඔයා පිලිගන්නවද ඔයාට ජෙලස් හිතුනා කියලා.
මම: ඔව් ඔව්, මට මේ ජෙලස් හිතිලා තියන්නෙ.
වයිෆ්: ඒ වුනාට ඔයාට දමිත් එක්ක ඔච්චර ජෙලක් නෑනෙ.
මම: මට ඈති ජෙලක් නෑ, අනික මම දන්නවා දමිතුයි ඔයයි මට වඩා ක්ලොස් කියලා. පොඩිකාලෙ ඉදන් ඔයා දන්න කෙනානෙ ඒ, මූ මොකාද කොහෙවත් යන රස්තියාදුකරයෙක්.
වයිෆ්: හිහි
වයිෆ් හිනා වෙවී වොශ් රූම් එකට රින්ගුවා. මොනා නෑතත් සෑප දෙන්නනම් දන්නවා මේක, ඒ අතින් නම් මම මාර වාසනාවන්තයි.
නිමි..
The story leaves a lasting impression through the distinctive touch of Walkatha Zone, offering a polished and immersive Sinhala reading experience.